คนใกล้ตัวผมเขามีลูกที่เกิดมาพิการแต่กำเนิด จนทำให้เด็กรู้สึกมีปมด้อยในการเข้าสังคม โดนเพื่อนแกล้งบ้าง เลยมักจะถามคำถามกับพ่อแม่ตัวเองบ่อยๆว่า ทำไมเขาเกิดมาเป็นแบบนี้ ซึ่งตัวพ่อแม่เขาเองที่เป็นคนสมัยใหม่ ก็มักจะเลี่ยงที่จะให้คำตอบและมักจะบอกปัดๆไปว่าอย่าไปคิดมาก ลูกเป็นคนดี ต้องเข้มแข็ง แต่ลูกของเขาก็ยังคงตั้งคำถามนี้ขึ้นเป็นครั้งเป็นคราวอยู่ตลอด

ผมเลยเอามานั่งคิดว่า ถ้าเป็นเราจะตอบเด็กประเภทนี้ยังไง ไม่ใช่แค่เป็นโรคหรือพิการ แต่รวมไปถึงเด็กที่เกิดมายากจนอดยาก ใช้ชีวิตลำบากอยู่ในภาวะสงครามม หรืออาจร่วมถึงผู้ใหญ่ที่อยู่ในชะตากรรมที่เลวร้ายจนหาทางออกไม่ได้ ซึ่งคำตอบที่ผมเห็นส่วนใหญ่อิงตามความเชื่อทั่วไปก็น่าจะมีประมาณนี้

1.พระเจ้าสร้างเขาให้พิเศษกว่าคนอื่น เลยได้รับบททดสอบที่ลำบากกว่า เพื่อที่จะได้รับสิ่งตอบแทนที่ยิ่งใหญ่กว่าคนอื่นจากพระเจ้าในอนาคต
2.ตามแนวทางพุทธ เพราะเป็นบาปกรรมติดตัวจากการทำบาปเมื่อชาติก่อน ชาติหน้าอยากเกิดใหม่ดีกว่านี้ ชาตินี้ก็ให้ทำดีมากๆ
3.ตามหลักวิทยาศาสตร์ คนเราเลือกเกิดไม่ได้ ทุกอย่างคือการสุ่ม พวกเขาก็แค่โชคร้ายมากแค่นั้นที่เกิดมาไม่สมบูรณ์แบบและอยู่ในสภาพแวดล้อมที่เลวร้าย แก้ไขอะไรไม่ได้หรอก

คำตอบไหน สามารถทำให้ผู้ถามรู้สึกดีได้มากที่สุด แต่ไม่ใช่ถูกต้องที่สุด และไม่ใช่คำตอบประเภทให้กำลังใจ สู้ต่อไป เพราะบางคนอาจจะฟังคำตอบแบบนั้นมาแล้วทั้งชีวิตและมันไม่ได้ทำให้เขารู้สึกดีขึ้น