สนใจที่จะเปิดพระคริสตธรรมคัมภีร์แล้วตอนนี้ แต่สนไปในแง่ของอักขระภาวะอันเป็นอมตะกิจ สนอันที่เป็นสรรพรส และฎีกาคดี อันเป็นประโยชน์ในนั้น ครั้นจะสอบความประพฤติแล้ว ก็จงสอบเอากับอักขระภาวะในนั้น, จงตามดูเถอะ อักขระสูงๆนั้น อันเป็นอักขระที่สถาพร ตัวรู้ว่ายังไม่ได้ตามอ่านก็แต่แค่คัมภีร์อัลกุรอ่าน เท่านั้น เพราะถือว่าควรจะอ่านเอารายละเอียด ดูที่ใครถือสรุปมา จะถือสา ยอมตัวรับว่าได้อ่านตาม จึงไม่ถือว่าอ่าน แม้จะรู้ว่าเขาจะเทียบเอากะแง่ที่สูงๆในค่าทางอรรถรส และวรรณคดีก็ตาม ตัวเราจะหาอ่านเพื่อที่จะตอบตามความในหนังสือนั้น ก็หาไม่

ข้อที่บอกว่าสนอันที่เป็นสรรพรสนั้นก็สนจริงอยู่ แต่จะสู้อมตะกิจดั่งตัวอักขระภาวะนั้น เห็นจะไม่สู้ ถึงนักสมาธิจะเร้าเร่งให้ทำ ให้โอ่อวดอริยาบถ ในการที่จะสะกดตัวเองให้ตายด้าน ตัวเรานั้นคิดว่า พวกนั้นไม่อาจจะสู้ความนิ่ง ความแข็งของอักขระภาวะได้ แม้แต่เพียงตัวเดียว รังแต่จะเติมเชื้อ ชัดชุ่ยอยู่สำรากหาแต่สมาธิและวิธีเพ้อ สะกดหรือปล่อยให้ตนต้องด้านชา ด้วยการได้เป็นสรรพเป็นแสงเสพสูบสิ่งที่ไร้ประโยชน์ ซึ่งเป็นอันไม่เข้ากัน กับสิ่งที่เกื้อหนุนแท้อันมาจากหนังสือ ฉะนั้น ถึงใครจะหาเป็นบุตรพระราชา หรือจะหาเป็นบุตรไพร่ ก็ดี อย่างนี้ก็ช่าง ก็จงคิดสมสู่อยู่กิจ อยู่ชิดด้วยอักขระธรรมนั้นเถิด

เรื่องบุตรแห่งประชาชาติทั้งสิ้น ให้หาไม่เห็นหรอก เพราะว่าไม่ได้อยู่กับข้อมูลตรงนั้น แต่เข้าใจว่ามีอยู่ในพระคริสตธรรมนั้นแหละ ซึ่งเป็นบันทึกที่กล่าวแต่ความฉิวเฉียดและร้ายกาจของคน ฉะนั้นจึงต้องว่า บุตรแห่งสหประชาชาตินั้น จะเป็นอย่างไรก็ช่าง ขอเตือนไว้แต่ว่า เจ้าอย่าขนทรัพย์ให้ต่างด้าวเอาไปไว้ที่พรมแดน ขอเตือนว่า เจ้าอย่าได้โอ่อวดคิดริบทรัพย์คนที่ถูกทำลาย แลขอเตือนว่า เจ้าอย่าได้ให้ผู้ที่รอดชีวิตแล้ว คืนกลับแก่ศัตรูของเขา ในวันที่เขาต้องตกทุกข์ได้ยาก เช่นนั้น อย่าได้ทำเลย