เสียงสายฝน หยาดหยดลง บนพื้นผิว
เสียงหวีดหวิว สายลมพัด สะบัดไหว
สายฟ้าฟาด พายุพัด สะบัดไกว
ต้นไม้ไหว สายน้ำหลาก สาดกระจาย

ท้องทะเล เคว้งคว้าง กลางสมุทร
สายน้ำผุด ม้วนเชี่ยว เป็นเกลียวสาย
กระทบฝั่ง เสียงแผดลั่น สะท้านทราย
ยังมิวาย กล่าวเตือน เรื่องราวมี

แต่วันนี้ วันที่ เธอลาจาก
ดั่งสายฟ้า ผ่าฟาด กลางวิถี
แห่งชีวิต ใครคนหนึ่ง ซึ่งเคยมี
เธอเป็นดั่ง ดวงชีวี ชี้ทางเดิน

เธอไปแล้ว จากไป ไกลสุดหล้า
แม้สายตา ยังประสบ ดูห่างเหิน
ไม่มีแล้ว ความออดอ้อน ดูหมางเมิน
เหมือนหนึ่งเดิน ไปถึงแยก แตกจากกัน

ถึงวันนี้ จึงได้รู้ ไม่มีค่า
ชีวิตนี้ ที่ผ่านมา คือความฝัน
กลายเป็นสูญ เมื่อฟื้นตื่น คืนจากมัน
ไม่มีวัน ได้หวนพับ กลับเหมือนเดิม