เพลงลูกทุ่งปัจจุบันเป็นอะไรที่อยากจะให้ครูเพลงได้รับฟังและวิพากษ์มานานแล้ว แต่ถึงเวลาก็ลืม

     พอดีเมื่อวาน มีโอกาสได้สะสางของเก่า ไปเจอเทปและแผ่นเสียง ลูกทุ่งเก่าๆ ก็เลยเอามาเทปมาเปิดฟัง เพราะเครื่องเล่นเทปยังเล่นได้อยู่ แต่แผ่นเครื่องเล่นเสียไปนานมากแล้ว
     ไม่ได้ฟังเพลงลูกทุ่งมานานมาก เพราะส่วนใหญ่จะฟังข่าวกับดูโทรทัศน์ แต่ก็มีฟังบ้าง
     ฟังแล้วทำให้นึกถึงบรรยากาศเก่าๆ เพราะเนื้อเพลงได้บรรยายไว้ค่อนข้างได้เห็นภาพและกลิ่นอายของแต่ละยุคเลย เหมือนได้ดูหนังไทยย้อนยุค

     กลับมาเพลงลูกทุ่งรุ่นปัจจุบัน เท่าที่ฟังมา(ไม่เยอะ เท่ากับฟังสมัยที่ตัวเองเป็นเด็กและวัยรุ่น) เพลงลูกทุ่งปัจจุบันส่วนใหญ่รู้สึกได้เลยว่าไพเราะและดูจะออกแนวลามกอนาจารแบบโจ่งแจ้งไป  สู้เพลงลูกทุ่งยุคเก่าและยุคกลางไม่ได้เลย มีบ้างเป็นบางเพลงที่ไพเราะแต่เปอร์เซ็นก็ไม่เยอะเท่ากับเพลงในอดีต

      เพลงลูกทุ่งยุคเก่าและยุคกลางมีความเนื้อหาที่ทำให้เห็นภาพของความเป็นอยู่ของชุมชนท้องถิ่นและสังคมได้ชัดเจน ที่สำคัญคือการใช้คำพูดที่สระสลวยและสวยงามกว่าลูกทุ่งปัจจุบันมากมาย  ถึงแม้นบางเพลงจะเป็นประเภทสองแง่สามง่าม ก็ยังคงใช้คำหรือประโยคที่ไม่ลามกอนาจารเท่าปัจจุบัน

     ก็เลยอยากฝากครูเพลงลูกทุ่งยุคปัจจุบันว่า  อยากให้ประพันธ์เพลงที่มีการใช้รูปประโยคเทียบเท่าได้กับครูเพลงในอดีต ถ้าจะประพันธ์ประเภทสองแง่สามง่ามก็อย่าให้มันโจ้งแจ้งจนน่าเกลียด  ให้รู้จักเล่นคำเล่นประโยคนิดนึง  เพราะผมก็ยังมีความเชื่อว่าเพลงเป็นอะไรที่สามารถกล่อมเกลาสังคมได้ และเพลงก็เป็นบันทึกของประวัติศาสตร์ด้วยเช่นกัน ดังเพลงลูกทุ่งยุคเก่าและยุคกลาง หลายเพลงที่ฟังแล้วเหมือนเป็นบันทึกของประวัติศาสตร์ของท้องถิ่นในยุคนั้นๆ

     ถ้าความคิดของผมไม่ถูกต้องหรือเหมาะสมต้องขอโทษไว้ ณ.ที่นี้ด้วย