สวัดดีค่ะ คือเราอยากจะมาเล่าเรื่องการไปเป็นทหารเกณฑ์ ของแฟนเราเองค่ะ คือต้องขอบอกก่อนเลยว่ามันพลาดตรงที่ไม่ศึกษากฎหมายให้ดีๆก่อนที่เค้าจะไปจับใบดำใบแดง ตอนนี้แฟนเป็นทหารเกณฑ์ผลัด2/2560 อยู่ในเขตกทม.ตอนนี้ก็เข้าไปได้เดือนกว่าแล้ว ตั้งแต่เค้าเข้าไปก็ไม่สามารถติดต่อกันได้ประมาณเกือบ 1 เดือน แล้ววันหนึ่ง เค้าก็ส่งจดหมายมา ก็เขียนตามเรื่องตามราวว่าอยู่ที่นู้นเป็นไงบ้างบลาๆๆ แล้วก้มีหนังสือของทางค่ายทหารแนบมาด้วย แจ้งว่าให้สามารถเขียนจดหมายหากันได้เพื่อเป็นขวัญและกำลังใจกับพลทหาร และบอกว่าให้ส่งของใช้จำเป็นไปให้ได้ เช่นพวกสบู่ ยาสระผม ที่โกนหนวดประมาณนี้ พอทางเรารู้เรื่องก็ส่งไปให้อย่างด่วนที่สุด เลือกของทุกอย่าง อย่างดี ที่ส่งไปให้มีแป้งขวดใหญ่ 1 ขวด ยาสระผมขวดใหญ่ 1 ขวด  ยาสีฝันหลอดใหญ่ 1 หลอด มีโกนหนวดอย่างดี 1 อัน กางเกงในอย่างดีหลายตัว ยานวดหลอดใหญ่ 1 หลอด โคโลน 1 ขวด  สบู่ 2 ก้อน ตุ๊กตาหมาขนากกลาง 1 ตัว ที่จำได้มีประมาณนี้ที่ส่งไป แต่อาจจะมากกว่านี้ เราก็จำไม่ได้แล้ว ก็ส่งไปให้เค้า หลังจากนั้น 1 อาทิตย์ เค้าโทรมาแจ้งว่าให้เยี่ยมญาติได้ อะเราก็ไปเยี่ยม เค้าเล่าให้ฟังว่า เช้าวันหนึ่ง ครูฝึกเอากล่องไปรษณีย์กล่องใหญ่ๆมาวางไว้หน้าแถว ทีนี้เค้าก็คิดในใจว่า ของใครวะ ส่งมากล่องเบอร์เล่อ คือเคาก็ไม่รู้ว่าเป็นของเค้า จนว่าครูฝึกประกาศเรียกชื่อ เค้าก็ไปรับ ก็ฮากันไปมีตุ๊กตาหมีด้วย5555 แต่เค้าขอเก็บไว้ก่อน ก็คือยึดนั้นแหละ อะอันนี้เราโอเค แต่ๆๆ ครูฝึกถามว่า ของมีแค่นี้ใส่กล่องใหญ่มาทำไม? พอเค้าเล่าถึงตรงนี้หน้าเราเปลี่ยนสีเลย เราก็ถามว่ามีไรบ้าง เค้าก็นึกๆ เราเลยไล่ถามทีละอย่าง เรา:แป้งได้ไหม เค้า:ได้   เรา:มีโกนหนวด สบู่ละ เค้า:ได้ เรา:กางเกงในละ เค้ามองหน้าเราแล้วบอกว่ามีด้วยหรอ? เราก็พยักหน้า เรา:โคโลนละ เค้าบอกว่าไม่มี แม้กระทั่งยาสระผมก็ไม่ได้ โอ้แม่เจ้า มันไม่ใช่แล้วมั้ง คือวันนั้นเราไม่อะไรคิดว่าเค้าไม่ให้ใช้หรืออาจจะเก็บไว้ให้ก่อนอะไรงี้ แต่จริงๆแล้ว มันไม่ใช่ของต้องห้าม ยึดไว้ทำไมเอ่ย?? คือเวลาส่งไปนี่จะมีคนเปิดตรวจสอบ คนที่ตรวจเขาเอาไปใช้แล้วค่ะ แล้วของอยู่ที่ใครอันนี้ไม่ทราบ เราคิดว่าเป็นแบบนั้น แต่ยังไม่ได้ไปขอเช็คของที่ยึดไว้กับทางค่าย เพราะกลัวว่าถ้าทำแบบนั้น แฟนจะอยู่ยาก ถ้าเค้าเอาของเราไปใช้จริงๆ แต่เรื่องแบบนี้ใครๆเขาก็คงรู้ว่ามันเป็นอย่างไง อะอย่างเช่นยานวด แฟนเราก็ไม่ได้นะคะ เค้าบอกว่าคงเอวเข้ากองกลางไป อันนี้เราก็โอเคนะยอมได้ เพราะเราก็บอกเค้าว่าอันไหนแบ่งเพื่อนได้ก็แบ่งไป อันไหนของใช้ส่วนตัวก็เก็บไว้
    ต่อมาตามที่เกริ่นไปในตอนแรกว่าพลาดตรงที่ไม่ศึกษากฎหมายให้ดีๆก่อนที่เค้าจะไปจับใบดำใบแดง คืแฟนเราเป็นลูกคนเดียว และมีแม่ที่เป็นใบ้หูหนวก เค้าอยู่กับแม่เค้า 2 คน แล้วตอนนี้เค้าไปทหาร ส่วนเราก็ทำงานตอนกลางคืนกลางวันนอน เรากับแฟนอยู่ในสถานะที่จะไม่ได้แต่งงานกันนะ เราไม่ได้ย้ายมาอยู่บ้านเค้า ก็คือไปๆมาๆ แล้วเมื่อวาน เป็นวันหยุดของเรา เราไปนอนอยุ่บ้านแฟนพอดีคืนนั้น ตอนประมาณตี1ครึ่ง แม่เค้าเป็นลมล้มในห้องน้ำ เราลืมตามองไปเห็นพอดี ตกใจมากค่ะตอนนั้น หน้าเค้าเหลืองไปหมด เราก็รีบเรียกรถพยาบาล พาไปส่งโรงพยาบาลแถวบ้าน ตรวจดูแล้วก็เป็นอาการหน้ามือ เพราะแม่เป็นประจำเดือน แม่อายุจะ 50 ปีแล้วค่ะ เป็นช่วงใกล้หมดเมนส์แล้ว ภาวะร่างกายก็คงจะปรับสภาพบ้าง คือพอตอนเช้าเราก้ติดต่อไปค่ายทหารของเค้า ก็ได้คุยกับผู้หมวดชื่ออะไรไม่รู้จำไม่ได้ เราก็เล่าให้เค้าฟังไป คำตอบที่ได้คือ"ทหารใหม่ในช่วงฝึก10สัปดาห์ไม่สามารถให้ลากลับบ้านได้ ถ้าไม่accidentหนักจริงๆ เช่นตาย ถ้าถึงขั้นนั้นจริง ก็ให้ไปได้แค่วันเผา ไปแบบเช้าเย็นกลับ" เราแบบอึ้งอะ เห้ยคือไร?? แล้วเราก้ถามว่าถ้าเป็นอย่างงี้แล้วทำไงดี ทางค่ายเค้าเคยเห็นแม่ค่ะ ตอนไปเยี่ยมส่วนใหญ่รู้ว่าแม่เป็นใบ้หูหนวก ทางผุ้หมวดเค้าตอบมาว่าถ้านนอนโรงบาลก็มีพยาบาลดุใช่ไหม เราก็บอกค่ะ คือตอนนั้นเราไม่อยากพูดอะไรแล้ว เราอยากให้มาเห็นตอนหมอและพยาบาลคุยกะแม่แฟนเราจังเลยค่ะ แต่ละคน ไม่มีใครรู้เรื่องเลย เราเข้าใจนะว่าเค้าก็มีกฎระเบียบข้อบังคับของทางค่าย คือถ้าเอาหลักฐานก็มีนะหรือจะมาดูที่รพ.ได้ เราแค่อยากให้ลุกเค้ามาดูแม่เค้า คือลูกเค้าสามารถคุยกับเค้าได้ เรียกว่าตีใบ้ เราเอง คุยไม่ค่อยรู้เรื่อง แล้วจะไปจ้างลาฃ่ามภาษาใบ้มานี่ไม่ต้องพูดถึงเลย แม่เค้าไม่ได้ไปเรียน ภาษาใบ้ที่พูดคือภาษาเฉพาะที่มีแต่ตัวเขา แล้วใครจะคุยรู้เรื่องก็ต้องลูกเขา แต่ทางค่ายไม่ให้มา พูดย้ำไปย้ำมาตามที่เราบอก น้ำเสียงของผู้หมวดที่พูดก็ไม่ได้ตะวาดหรืออะไร ก็พูดจาดีค่ะ ที่เราบอกว่าพลาดตรงที่ไม่ศึกษากฎหมายให้ดีๆก่อนที่เค้าจะไปจับใบดำใบแดง ตรงนี้คือมันมีกฎหมายที่ช่วยได้อยุ่คือสามารถผ่อนผันได้ ถ้าที่บ้านมีผู้พิการและไม่มีคนดูแล แต่ก็ไม่ค่อยแพร่หลาย น้อยคนที่จะรู้ ทีนี้พอไปจำได้ใบแดงพึ่งจะรู้ว่ามันสามารถทำได้ เราก็ไปหาสัสดีอำเภอ เค้าบอกให้ไปติดต่อเอาที่หน่วยที่ได้ลง คือทำอะไรไม่ได้แล้ว ณ ตอนนั้น จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ได้ไปติดต่ออะไร เพราะ แฟนบอกว่าต้องฝึก 10 สัปดาห์ และหลังจากขึ้นกองร้อยไปแล้ว ถึงจะยื่นเรื่องได้ ตอนนี้เราก็รอค่ะ รอเค้าขึ้นกองร้อย ตอนนี้ที่นั่นพิมพ์อยู่ คือเราอยู่ที่ทำงานนะ แล้วแม่แฟนก็อยู่ที่บ้านคนเดียว แล้วถ้าเกิดอะไรขึ้น จะมีใครรู้? เห้อ เราก็เอามาเล่าให้ฟัง เพื่อจะมีทางช่วยเหลือ และอยากจะบอกให้คนอื่นๆที่มีพ่อแม่พิการได้รับรู้ถึงสิทธิข้อนี้ในการผ่อนผันทหาร เพราะถ้าคุณพลาดไปอยู่ในค่ายแล้ว สิทธิของคุณคือศูนย์ทันที ไร้ซึ่งมนุษยชนเลยแหละ แต่ที่แฟนไปอยู่เค้าก็ดีนะคะ ไม่ได้เลวร้ายหรือรุณแรงอะไรมาก แต่เรารับไม่ได้แค่เรื่องของที่ส่งไปให้กับเรื่องการลาเพราะเหตุจำเป็นในช่วงฝึกไม่ได้ ถ้าไม่ถึงตาย ถ้าพอมีแนวทางช่วยเหลือช่วยบอกเราด้วยนะ ขอบคุณค่ะ