เราคนหนึ่งที่เป็นเพศทางเลือกที่หลายคนเรียกเราว่า ( ทอม ) จริงๆเรารู้สึกแค่ว่าเราชอบที่จะดูแลผู้หญิงคนหนึ่ง ชอบคนที่แต่งตัวน่ารักๆ สวยๆ อ่อนหวาน เรารู้ดีว่าความรักแบบเราหาคนจิงใจยาก โดนหลอกอีกต่างหาก จากประสบการณ์ที่ผ่านมา
เราคบผู้หญิงคนหนึ่งเขา น่ารัก นิสัยดี เข้ากับครอบครัวเราได้ทุกอย่าง น้องสาวเราชอบเขามาก เขาเป็นคนที่ใส่ใจเรามาก ตามใจสุดๆเลยอ่ะ อยู่ด้วยแล้วยิ้มได้ตลอดแต่เราจะออกชอบหัวร้อน ขี้งอนเขาก็ชอบง้อ แต่เราก็ใส่ใจเขาเหมือนกัน ชอบทำของให้ ของขวัญก็ประดิษฐ์ให้เขา แบบมีสิ่งเดียวในโลกเราคบกับเขามาประมาณ 2 ปี ก็ถือว่าไม่นานนะ มีช่วงห่างๆ กันไป เพราะเขาแอบมีคนอื่น ถึง 2 ครั้ง เราเรียนจบก็ทำงานตลอดไม่ค่อยมีเวลาเจอกันแต่ก็โทรหาเขาตลอดที่ว่าง แต่เขาคงเหงา เราก็เข้าใจเขาขอโอกาส เราก็โง่เนอะ ให้ทั้ง 2 ครั้ง หลงมากหรือรักมากก็ไม่รู้ ความคิดของเราคืออยากหยุดที่เขาคนเดียวอยากมีอนาคตกับเขา ตอนนั้นเรา อายุ 22 ปี เขาก็ 23 เราหวังกับเขาไว้เยอะ คิดว่าอายุครบ 25 ปีถ้ายังคุยกกันอยู่จะแต่งงานกัน ตั้งใจสุดๆ แต่เขาเองคงไม่คิดแบบนั้น เพราะสุดท้ายเขาก็ไปอยู่ดี ไปอย่างหมดเหยื่อใย ไม่มีแม้แต่คำลา ไม่มีคำพูดอะไรให้เลย ถ้าถามว่าเจ็บไหม บอกเลยชินแล้ว แต่มันจุกข้างในจุกเมื่อจหายใจไม่ออก มันเกินคำว่า รัก แล้วที่รู้สึกกับเขาคนนี้
ความรักไม่เคยผิด แต่ความรักมันย่อมมีทางของมันเสมอ ทางทุกข์ ทางสุข เราเลือกเองไม่มีใครบังคับเราได้ เราใช้คำว่ารักเพื่ออะไรบ้าง ใช้รั้งเขาไว้หรอเพื่อให้เขาอยู่กับเรายื้อทุกทาง ทั้งๆที่รู้ว่าทำให้ตายเราก็ไม่ใช่ มีเขาข้างกายก็แค่ปลอบใจตัวเองว่าเขายังอยู่ ดีใจที่ยังเห็นหน้าเขา และรอเวลาที่เขาจะไปจากเรา เราสร้างแผลให้กับตัวเองนานเท่าไร แผลนั้นก็จะใหญ่ขึ้นเท่านั้น พอเราหยุด แล้วต้องใช้เวลาอีกกี่วันกี่เดือนกี่ปีที่จะรักษาแผลนี้ เราอาจจะหายแต่มันก็จะกลายเป็นแผลเป็นที่อยู่กับเราไปจนตาย
ตอนนี้เรารู้สึกกลัวจะมีความรัก รู้สึกกลัวที่จะต้องผิดหวัง รู้สึกกลัวว่าตัวเองจะรับความเจ็บปวดไม่ไว้ เราตั้งแต่เกิดมาผิดหวังกับความรักมาตลอด เลิกราด้วยเหตุผลต่างๆกันไป แต่ส่วนมากก็คำว่า หมดรักแล้ว แต่แปลกเนอะที่เรายัง ไม่หมดเลย เขาก็ไปแล้ว เราเคยคิดสั้นประชดตัวเอง กีดข้อมือ กีดแขน ตอนนั้นยังเด็ก คิดน้อยใจแบบโง่ๆ ทั้งที่ทำไปเขาก็ไม่เห็นอยู่เนอะ
ณ ตอนนี้เวลานี้เราทำแต่งาน พยายามหางานทำที่มั่นคง ดูแลพ่อแม่ เลี้ยงน้องสาว น้องเราห่างจากเรา 20 ปีนะ เราคิดเสมอว่าความรักจากครอครัวนี้เหละเป็นความรักที่แท้จริงที่สุด รักโดยไม่เงื่อนไข รักแบบไม่ต้องหวังผลตอบ รักได้ตลอดชีวิต รักโดยที่คุณจะไม่ต้องผิดหวัง รักที่ไม่มีสิ้นสุด แต่ทุกวันนี้เรายังทำใจไม่ได้นะ หวังกับเขาคนนี้ไว้เยอะ ยังคงเสียใจ จุกทุกครั้งที่นึกถึงเขา ฝันถึงทุกครั้งที่คิดถึง ยากที่จะลืมแต่เวลาจะรักษาเราเอง
ความรักทุกคนมีไว้มันไม่ผิด แต่ตัวเราเองต่างหากที่จะเลือกใช้ความรัก
ความรักไม่เคยผิด ( สำหรับเพศทางเลือก )
เราคบผู้หญิงคนหนึ่งเขา น่ารัก นิสัยดี เข้ากับครอบครัวเราได้ทุกอย่าง น้องสาวเราชอบเขามาก เขาเป็นคนที่ใส่ใจเรามาก ตามใจสุดๆเลยอ่ะ อยู่ด้วยแล้วยิ้มได้ตลอดแต่เราจะออกชอบหัวร้อน ขี้งอนเขาก็ชอบง้อ แต่เราก็ใส่ใจเขาเหมือนกัน ชอบทำของให้ ของขวัญก็ประดิษฐ์ให้เขา แบบมีสิ่งเดียวในโลกเราคบกับเขามาประมาณ 2 ปี ก็ถือว่าไม่นานนะ มีช่วงห่างๆ กันไป เพราะเขาแอบมีคนอื่น ถึง 2 ครั้ง เราเรียนจบก็ทำงานตลอดไม่ค่อยมีเวลาเจอกันแต่ก็โทรหาเขาตลอดที่ว่าง แต่เขาคงเหงา เราก็เข้าใจเขาขอโอกาส เราก็โง่เนอะ ให้ทั้ง 2 ครั้ง หลงมากหรือรักมากก็ไม่รู้ ความคิดของเราคืออยากหยุดที่เขาคนเดียวอยากมีอนาคตกับเขา ตอนนั้นเรา อายุ 22 ปี เขาก็ 23 เราหวังกับเขาไว้เยอะ คิดว่าอายุครบ 25 ปีถ้ายังคุยกกันอยู่จะแต่งงานกัน ตั้งใจสุดๆ แต่เขาเองคงไม่คิดแบบนั้น เพราะสุดท้ายเขาก็ไปอยู่ดี ไปอย่างหมดเหยื่อใย ไม่มีแม้แต่คำลา ไม่มีคำพูดอะไรให้เลย ถ้าถามว่าเจ็บไหม บอกเลยชินแล้ว แต่มันจุกข้างในจุกเมื่อจหายใจไม่ออก มันเกินคำว่า รัก แล้วที่รู้สึกกับเขาคนนี้
ความรักไม่เคยผิด แต่ความรักมันย่อมมีทางของมันเสมอ ทางทุกข์ ทางสุข เราเลือกเองไม่มีใครบังคับเราได้ เราใช้คำว่ารักเพื่ออะไรบ้าง ใช้รั้งเขาไว้หรอเพื่อให้เขาอยู่กับเรายื้อทุกทาง ทั้งๆที่รู้ว่าทำให้ตายเราก็ไม่ใช่ มีเขาข้างกายก็แค่ปลอบใจตัวเองว่าเขายังอยู่ ดีใจที่ยังเห็นหน้าเขา และรอเวลาที่เขาจะไปจากเรา เราสร้างแผลให้กับตัวเองนานเท่าไร แผลนั้นก็จะใหญ่ขึ้นเท่านั้น พอเราหยุด แล้วต้องใช้เวลาอีกกี่วันกี่เดือนกี่ปีที่จะรักษาแผลนี้ เราอาจจะหายแต่มันก็จะกลายเป็นแผลเป็นที่อยู่กับเราไปจนตาย
ตอนนี้เรารู้สึกกลัวจะมีความรัก รู้สึกกลัวที่จะต้องผิดหวัง รู้สึกกลัวว่าตัวเองจะรับความเจ็บปวดไม่ไว้ เราตั้งแต่เกิดมาผิดหวังกับความรักมาตลอด เลิกราด้วยเหตุผลต่างๆกันไป แต่ส่วนมากก็คำว่า หมดรักแล้ว แต่แปลกเนอะที่เรายัง ไม่หมดเลย เขาก็ไปแล้ว เราเคยคิดสั้นประชดตัวเอง กีดข้อมือ กีดแขน ตอนนั้นยังเด็ก คิดน้อยใจแบบโง่ๆ ทั้งที่ทำไปเขาก็ไม่เห็นอยู่เนอะ
ณ ตอนนี้เวลานี้เราทำแต่งาน พยายามหางานทำที่มั่นคง ดูแลพ่อแม่ เลี้ยงน้องสาว น้องเราห่างจากเรา 20 ปีนะ เราคิดเสมอว่าความรักจากครอครัวนี้เหละเป็นความรักที่แท้จริงที่สุด รักโดยไม่เงื่อนไข รักแบบไม่ต้องหวังผลตอบ รักได้ตลอดชีวิต รักโดยที่คุณจะไม่ต้องผิดหวัง รักที่ไม่มีสิ้นสุด แต่ทุกวันนี้เรายังทำใจไม่ได้นะ หวังกับเขาคนนี้ไว้เยอะ ยังคงเสียใจ จุกทุกครั้งที่นึกถึงเขา ฝันถึงทุกครั้งที่คิดถึง ยากที่จะลืมแต่เวลาจะรักษาเราเอง
ความรักทุกคนมีไว้มันไม่ผิด แต่ตัวเราเองต่างหากที่จะเลือกใช้ความรัก