คือว่าเราคุยกับพี่คนนึงอยู่โรงเรียนเดียวกันเขาทักเรามาก่อน เราก็คุยปกติ แต่ตอนนั้นเราพึ่งเลิกคุยกับคนที่คุยมา5เดือน เราเสียใจมาก เราแทบไม่อยากจะคุยกับใครอีก เราเหนื่อยที่ต้องเริ่มใหม่  แล้วพี่เขาเข้ามาในช่วงที่เราไม่อยากคุยกับใคร แต่พี่เขาพยายามมากเขาพยายามหาเรื่องคุยทั้งที่เรากำลังจะตัดบทสนทนาอยู่ตลอด เราไม่อยากฝืนคุย พี่เขาพยายามหามุขตลกอะไรไม่รู้มาเล่น555แต่เราก็ยังไม่อยากคุยต่ออยู่ดี คือจะบอกว่าเขาทักมาตลอด เราไม่กล้าบอกว่าเราไม่อยากคุย เราเลือกที่จะหายเว้นไว้สักพักแล้วก็มาตอบ เป็นวันเลยก็มี และเเล้วเราก็มานั่งคิดว่าเราจะให้พี่เขารอเราแบบนี้ไม่ได้นะ เราเลยตัดสินใจหายไปไม่อ่านไม่ตอบ แต่แล้วเราก็ตัดสินใจผิดค่ะ จากที่เราถอยออกมา เรากลับคิดถึงเขามาก มากจนเราอดไม่ไหวทักเขาไปอีก หน้าด้านเกินไปแล้ว55555
พี่เขาตอบเราเหมือนเดิม เขาไม่ได้เปลี่ยนไปเลย เราคุยกับเขาได้ประมาณอาทิตย์นึงเกิดอะไรขึ้นอีกก็ไม่รู้เราเบื่อ เบื่อถึงขั้นลบแอปเฟสไปเลย เราเบื่อมากไม่เคยเบื่ออะไรเท่านี้เลย แต่ขณะที่เราคุยกับเขาเรารู้สึกดีขึ้นเรื่อยๆ พี่เขาขอเราว่าอย่าหายไปแบบตอนนั้นได้ไหม เราสัญญาเราคิดว่าเราจะทำได้ แต่ก็ไม่
เราอยู่ในสภาวะที่แบบเบื่อกับทุกอย่างในขณะที่ใจก็รู้สึกดี อะไรมันก็ไม่ลงตัว เรารู้ว่าพี่เขาจริงจังกับเรามาก มากจนเขาไม่ต้องพูดความรู้สึกของเขาเราก็รับรู้ได้เอง เราโคตรไม่โอเคกับอะไรแบบนี้เลยความเบื่อมันครอบงำทำให้เราตัดสินใจหายไปอีก เรานี่โง่เนอะมีโอกาสก็ยังทำพัง ตัดสินใจผิดซ้าๆ รอบนี้ทรมานสุดทักไปไม่ได้ละ หมดโอกาส เขามีคนในใจใหม่ไปแล้ว วันนั้นเราสบตากับพี่เขาเพราะความบังเอิญ สายตาพี่เค้าเศร้ามากแล้วพี่เขาก็รีบเดินหลบไปหลังเสา เราก็ยืนมองเขาอย่างงงๆ หลังจากนั้นเขาก็ทำเหมือนเราไม่มีตัวตน จากที่เคยมาโรงเรียนเช้าเขาก็มาสาย เหมือนไม่อยากเห็นหน้าเราอีก เราผิดมากใช่ไหม เขาหลบหน้าเราทุกครั้ง เราเจ็บแล้วก็โทษตัวเองตลอดเราทำตัวเองเราไม่รักษาเขาไว้ ร้องไห้ทุกคืน ทำยังดีคะช่วยเราทีเราควรทำยังไงเราคิดถึงเขา เรารู้สึกผิด แต่เราทำมันพังไปแล้ว2รอบอะ