เล่าสู่กันฟัง เป็นข้อมูลเพื่อตัดสินใจกันนะคะ ไม่ขอบอกว่าอะไรดีหรือไม่ดี
ลุงเรา ไม่มีลูกเมีย ใช้ชีวิตสบายๆ ยอมรับว่าเขาอยู่อย่างมีความสุข
มีเงินใช้เที่ยวกิน ไม่มีบ้าน ไม่มีเงิน ไม่คิดถึงอนาคตใด หาไปใช้กินสนุกสนาน
แต่ลุงจะรักน้องสาวคนเล็กมาก คือน้าเรา หาเงินได้เท่าไร นอกจากกินใช้
ก็เอาไปเลี่ยงดูน้องสาวคนเล็กกับหลานๆ ทางนั้น
น้าเราไถเงินลุงเรามาตลอด ลุงเราก็ให้ เพราะรักน้องคนนี้มาก
น้าเรามีลูกสองคน ลุงเราเลี้ยงดูปูเสื่ออย่างดี รักหลานทางนั้นมาก

สุดท้ายปั้นปลาย เมื่อห้าเดือนก่อน ลุงป่วยด้วยโรคหัวใจ ความดัน
นอนติดเตียง มีเงินเก็บจากการบวชเป็นพระอยู่ก้อนใหญ่
ลูกไม่มี เมียไม่มี น้องคนเล็ก กับหลานๆ ที่ลุงรักนักหนา
มีเงินก็เลี้ยงดูบ้านอย่างดี น้าเรา พอลุงป่วยหนัก น้าเราเอาเงินไปหมด
และ เอาลุงที่ป่วยหนัก นอนกับกระดานแข็งๆ
ป่วยติดเตียงแค่สี่วัน เป็นแผลกดทับเต็มหลังเต็มก้น เลือดไหลตลอดเวลา

นั่นยังไม่เลวร้ายเท่า ลุงเรานอนแช่อึแช่ฉี่ คือแช่จริงๆ นะคะ น้าเราไม่แตะ ไม่อาบน้ำ
ไม่เช็ดก้นใดๆ  ตอนแรกเอาไปทิ้งโรงพยาบาล ไม่โผล่ไปเยี่ยม หมอเรียกมาด่าถึงโครตเง่า
ว่าพี่น้องกันไม่ทำ หมอพยาบาลที่ไหนเขาจะทำให้ แผลโดนอึกัดเน่า เหม็นตลบไปทั้งบ้าน
จู๋เน่า ก้นเน่า ตัวเน่า นอนแช่อึ อึเลอะไปทั้งตัวหัวจรดเท้า
คือเวลาคัน เขาก็เอามือล้วงไปเกาก้น และมาเกาหัว อึมันก็เลอะไปหมด

แม่เราอยู่ไกล ต้องขึ้นรถข้ามจังหวัด
ไปอาบน้ำให้ลุงอาทิตย์ละสองครั้ง เพราะสงสาร แม่เราหาเตียงลมไปให้
จัดหาที่นอนดีๆ ให้ ทั้งที่ตลอดเวลาที่ผ่านมา
ลุงไม่เคยดูดำดูดีแม่เราเลย แต่แม่เราก็พยายามไป แต่ไปบ่อยไม่ได้
แม่ก็ขาไม่ดี ขึ้นรถลำบาก

แม่เราพยายามไปอาบน้ำให้ ไปป้อนหาหารเหลวให้ แต่ไปทุกวันไม่ได้ไง
ทั้งๆ ที่หมอบอกลุงหายแล้วนะ แค่ฟื้นฟูก็จะดีขึ้น จะกลับมาเดินได้
สุดท้ายลุงนอนตายคนเดียว จมอึจมฉี่ แม่เราบอกลุงน่าจะอดตาย
เพราะทางนั้นเขาไม่ป้อนอาหาร

ลุงต้องกินอาหารทางสายยาง อาหารเสริมผงๆ ปุกละ 700
มันต้องปั่นต้องล้าง ลำบากยุ่งยาก น้าเราไม่สนไม่ทำ ไม่ให้กินเปลือง
ล่าสุดก่อนลุงจะตาย แม่เราไปเยี่ยม ลุงบอกหิวมาก ไม่มีอะไรกิน
แม่เราปั่นอาหาร บดอาหารป้อนให้ อาบน้ำให้ เขานอนหลับสบาย
จากนั้นอีกสองวันลุงเราก็ตาย ตายไปแบบหิวโหย แม่เราไปหาไม่ได้
แกก็อดตายไป ตายจมกองปฏิกูลอย่างหิวโหย

หลายคนคงคิดว่า ทำไมแม่เราไม่เอาลุงมาดูแลที่บ้าน
คือเอามาไม่ได้ เพราะสวัสดิการรักษาต่างๆ มันข้ามเขตไม่ได้
ถ้าเอามา ทางเราต้องเสียเงินเยอะมาก ค่าอาหารค่าดูแลไม่เท่าไร
แต่ค่าหาหมอ ค่าเอาข้ามเขตไป มันหนักมาก แม่เราก้ไม่ไหว
แต่ถ้าอยู่ทางนั้น ไม่เสียอะไรเลย แม้แต่รถไปหาหมอยังฟรี
อุปกรณ์ทำแผล ยา แพมเพิร์ล เขาก็แจกให้ฟรีจากอนามัย

เราเองก็ไม่มีลูก ไม่มีครอบครัว ภาพลุงเราในวันนี้ มันสะท้อนตัวเราในอนาคต
นี่คือชะตากรรมของคนไม่มีลูก ถ้าโชคดีตายเร็ว ก็สบายไป แต่ถ้าโชคร้าย
กว่าจะตายต้องนอนแช่อึนอนหิวโหยสี่ห้าเดือนอย่างลุงเรา บอกเลยว่าน่ากลัวมาก
ลุงเราตายยาก เพราะเดิมเป็นคนที่แข็งแรงด้วย ตัวสูงใหญ่ กล้ามเป็นมัดๆ

เรายอมรับเลยว่า เรื่องของลุง ทำให้เราหวั่นไหวไม่น้อย
เรื่องคิดจะมีลูก..เพราะแท้จริงแล้ว มนุษย์มันมีความเห็นแก่ตัวเป็นพื้นฐานค่ะ
ถ้ามีลูก แม้ไม่หวังอะไร แต่ลึกๆ ในใจ ก็หวังให้มีใครสักคน ที่เราเชื่อใจได้
ดูแลยามป่วยไข้ และอุ้มเราลงโลง ในวันที่ไร้ลมหายใจ