เราชื่อ A (นามสมมุติ) เราเริ่มคบกับแฟน(เก่า) B เราเป็นเกย์นะครับ ผมเริ่มคบกับบีตั้งแต่เขาขึ้นปี1 เขามาเป็นน้องสาขา ผมเจอเขาได้เพราะได้เป็นพี่เนียน เราคบกันมาได้ 1 ปี 5 เดือนกว่า ก่อนที่เขาจะทิ้งผมไปในช่วงที่ผมสอบด้วย ผมแก่กว่าเขา1ปี ตอนนี้ผมอยู่ปี3 ระหว่างที่เราคบกันมันก็มีทะเลาะเยอะครับแรกๆ เพราะผมเป็นคนขี้งอน คิดมาก เขาก็เป็นคนง้อไม่เป็น เราก็พยายามปรับเข้ากัน หรือผมปรับคนเดียวก็ไม่รู้ จนผมงอนน้อยลง อะไรๆเริ่มดีขึ้นช่วงกลางๆอะไรก็ดีไปหมด ผมคอยอยู่ข้างเขาเสมอ ที่บ้านเขายังไม่รู้ว่าเขาเป็น ตอนเขาบอกที่บ้าน ผมก็อยู่ข้างๆเขา คอยจับมือ คอยปลอบ รวมถึงเวลาที่บ้านเขามีปัญหาซึ่งกระทบจิตใจแฟนผมมาก ผมก็กอดเขาให้กำลังใจเขา เราคบกัน เวลาอยู่ด้วยกันเรามีความสุขมากครับ เป็นตัวเองที่สุดแล้วครับ ทำหน้าตาตลกๆ เขาทำตัวสาวๆ ขำๆ ฮาๆ เราทั้งคู่ทำอะไรก็ได้ ซึ่งมันดีมากเลยครับ ผมคอยบอกเขาเสมอว่า เราโชคดีมากนะที่ได้เจอกัน ความรักคนส่วนมากเดี๋ยวนี้ ส่วนมากเขาก็รักกันแค่ภายนอก คบกันเบื่อสักพักก็หาเรื่องเลิกแล้ว แต่ผมรักแฟนผมไม่ใช่เพราะเขาเป็นเกย์หรืออะไร แค่เขาเป็นเขา อยู่กับผมแล้วเขามีความสุข รอยยิ้มนั้น.. สายตาแบบนั้น มันทำให้ชีวิตน้อยๆของผมดูมีความหมายมาก การที่ได้อยู่ด้วยกัน ดูแลกัน และผมยังบอกเขาอีกว่า ตอนนี้เราก็เหลือแค่โฟกัสไปในอนาคต เรียน ทำงาน เราบอกเขาว่า รอก่อนนะ เพราะครอบครัวเราทั้งสองก็ไม่ได้มีเงินอะไร นี่แหละคือข้อพิสูจน์ว่าผมรักในตัวเขาจริงๆ ผมบอกว่าเราจะร่วมทุกข์ สุขกันไม่ว่าจะเจออพไรเราจะไม่มีวันทิ้งกัน ความรักเราก็ดีมาเรื่อยๆ... จนเมื่อไม่นานมานี้ เขาเปลี่ยนไป เขาสนใจเราน้อยลงทั้งเวลาอยู่ด้วยกัน หรือเวลาเรื่องอย่างว่าเขาก็ปัดเสมอ สุดท้ายเขาก็ทิ้งผมไป... ตอนแรกเขาแค่บอกว่าเขาไม่ได้รักเราเหมือนเดิม เขาอยากอยู่คนเดียว อยากได้อิสระ... แต่ผมไม่เชื่อ ผมพิมพ์ข้อความทางไลน์ โทรหา จนกระทั่งไปหาเขาที่หอพัก เขาก็บอกว่า “ขนาดมาง้อขนาดนี้เขายังไม่รู้สึกอะไรเลย” เขาก็ยืนยันคำเดิมว่าคงเลิกกับเรา เขาบอกเขาคิดหลายรอบแล้ว แต่ผมก็ได้รู้ความจริงที่ทำให้ผมจุก เมื่อปิดเทอมใหญ่ที่แล้ว เขาได้ติดต่อกับแฟนเก่า แล้วออกไปเจอกันด้วย ผมก็บอกเขาว่า “ไม่เป็นไรนะ คนเราผิดพลาดกันได้ เรามาทำใหม่ เอาเรื่องที่เคยผิดเป็นบทเรียน” เขาก็ยังคงปฏิเสธ และเขาก็ยังบอกว่า ตอนนี้ก็มีคนคุยอยู่ และหลังจากวันนั้นผมก็ได้โทรคุยกับเขาอีก เขาก็ยังยอมรับอีกว่า คนคุยของเขาเคยไปนอนที่ห้องเขาแล้ว(แต่เขาบอกว่าไม่ได้มีอะไรกัน) สุดท้ายแล้วสาเหตุก็คือเขาเบื่อในตัวเราแล้วเขาอยากเจออะไรใหม่ๆสนุกๆ เขาก็ขอโทษ ซึ่งผมไม่เข้าใจเลย ในขนาดที่เขาก็บอกว่าเขาก็มีความสุขที่ได้อยู่กับเรา แต่เขาแค่บอกว่าเขาไม่รู้จักพอ ทำไมเขาไม่หยุดในเมื่อเขาเจอคนที่รับเขาได้ขนาดนี้ ครบรอบ1ปี เขาไม่ได้ซื้ออะไรให้ผม ผมก็ไม่ว่าอะไรเลย เพราะเขาบอกเงินมีน้อย ผมก็บอกว่าเราอยู่ด้วยความเข้าใจกันสิ ผมก็คอยบอกเขานะครับ ว่าความรักมันก็มีอยู่สองแบบนี่แหละ แบบแรกขอเรียกว่าความรักแบบรักสนุก พวกนี้ส่วนมากคบกันแรกๆก็จะดีไปหมด พอเบื่อก็เลิก แต่อีกแบบคือความรักแบบผูกพันธ์แบบที่ผมมีให้เขา เราหาเหตุผลไม่ได้เลยว่าเรารักเขาได้ยังไง เราแค่รักเขาในความเป็นเขา และเราก็อยากจะอยู่ข้างๆเขาไม่ว่าจะทุกข์หรือสุข ใช้ความเข้าใจกัน ผมก็เสียใจมากๆกับสิ่งที่เขาทำกับผม แต่ผมก็ไม่ได้รู้สึกเกลียดเขาเลยแม้แต่น้อย แต่ก็ยังคงรัก.... คนรักของผม...