เอาแบบง่ายๆเลยนะครับ
        วันนั้นผมทะเลาะกับแฟน แล้วแฟนผมมันก็มาทำลายข้าวของของผม ด้วยความโมโหผมก็เลยพักมันล้ม มันก็เลยโกรธผมบอกเลิกผมกระชากสร้อยที่ผมให้มันทิ้ง  ซึ่งด้วยอารมณ์โมโหผมก็ว่าเลิกก็เลิกดิว๊ะชักลำคาญแล้วเหมือนกัน (ต้องบอกก่อนว่า แฟนผมเอาแต่ใจ ขี้โมโห ชอบบ่น ชอบงอล ชอบให้ตามง้อแล้วมันจะมีความสุขมาก เรื่องเล็กๆน้อยๆก็เอามาเป็นปัญหา)
        แล้ววันรุ่งขึ้นพอผมใจเย็นก็ตามง้อตามขอโทษมันนะ  แต่มันยังโกรธผมอยู่ แถมยังบอกว่ากลัวโดนผมทำร้ายอีกเกิดมายังไม่เคยมีใครทำกับมันแบบนี้มาก่อนมันรับไม่ได้ พอผมตามง้อ 2-3 วันมันก็เริ่มใจเย็นลงแล้วมั้ง กลับมาคุยกันเหมือนเดิมหลายครั้งต่อวัน แต่มันก็บอกว่ายังไม่ได้คืนดีกันนะ ให้ผมทำตัวดีๆอาดจะกลับไปคืนดีด้วย เพราะมันยังกลัวอยู่
        แต่แล้วมันไม่เหมือนที่คิดสิครับ มันไม่เหมือนเดิมเลยความรู้สึกที่สัมผัสได้  ผมทักไปเป็นครึ่งค่อนวันมันถึงจะตอบ ซึ่งผมก็เข้าใจว่าตัวเราผิดมันยังโกรธอยู่ แต่ในมุมกลับกันท่ามันทักมาแล้วผมทิ้งช่วงไม่ตอบมันก็จะโมโหผม (ผมก็เริ่มเบื่อและเพราะมันเหมือนไม่แฟร์เลยแบบนี้)
        แต่ยังไม่พอนะครับ มันมักจะทักมาเวลาต้องการความช่วยเหลือ เช่น เติมเงินมือถือ ซื้อของไปให้ แต่เวลาไปให้ต้องแอบๆเจอกันนะ เดี๋ยวเพื่อนมันเห็นเดี๋ยวเพื่อนมันจะว่าเอาว่าเจ็บแล้วไม่จำ (ซึ่งผมก็คิดว่ามันแปลกๆ เพื่อนมันก็มีแฟนจะไม่เข้าใจชีวิตคู่เลยหรือไง ว่ามันก็ต้องมี ทะเลาะ มีโกรธ มีงอล กันเป็นเรื่องปกติ มันเหมือนกำลังหลอกใช้เราไปวันๆ)
        #ท่าเป็นเพื่อนๆจะทำไงกันครับ ใจนึงก็ยังรัก ใจนึงก็เบื่อๆ