ตามหัวข้อกระทู้เลย คือเราเป็นคนที่ไม่เคยมีแฟนมาก่อนเลยในชีวิต และบ่อยครั้งที่มีคนเข้ามาจีบหรือเข้ามาเพื่อที่จะสานสัมพันธ์ เราก็คุยไปปกติ เพราะคิดว่าก็ไม่อยากที่จะปิดกันตัวเอง แต่พอคุยไปได้สักพัก เราเริ่มเปลี่ยนไป กลายเป็นว่าเราเริ่มคิดถึงเค้า เริ่มหวั่นไหวในทุกๆ บทสนทนาต่างๆ มันจึงทำให้เรากลับมาคมาคิดกับตัวเองว่า เอ๊ะ นี่เราชอบเค้าแล้วนะ พอเรารู้สึกชอบเค้าเท่าแหละ เราก็จะพยามตีตัวห่าง ไม่สนบ้าง ไม่คุยด้วยบ้าง จนในที่สุดเค้าก็หายไปจากชีวิต เราไม่ใช่คนที่ไม่ นากแฟนหรือไม่อยากมีความรักนะ แต่เราก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าพอจะรักมครสักคนทำไมใจมันต้องบอกให้พอ และหยุด เราะยามเปิดโอกาสทุกๆอน่างให้ตัวเอง แต่สุดท้ายแล้ว เราก็เลือกที่ปิดมันเองเช่นกัน เรารู้ว่าปัญหามันคืออยู่ที่เรา เราคิดไปต่างๆนาๆว่าเรากลัวเจ็บ กลัวผิดหวังหรอ ทำไมเราถึงเป็นแบบนี้ เราไม้เข้าใจตัวเองมากๆ อยากมีความรักอยากมีแฟนใจจะขาด แต่พอมันเข้ามาแล้วกลับเลือกที่จะไม่เอา  เรารู้สาเหตุทุกอย่างแต่เราก็แก้ไขมันไม่ได้ เพื่อนๆคนเป็นแบบเรา หรือคล้ายๆกันบ้าง ช่วยแชร์กันหน่อย ใครมีคำปรึกษาแนะนำเราได้นะ เพราะเราก็ไม่อยากเป็นแบบนี้ไปตลอดเหมือนกัน
ปล.เจ้าของกระทู้เป็นเกย์นะครับ😁