#พันทิปจะเอาแทคเจ้าของธุรกิจออกทำไมเนี่ย ก็ปรึกษาในมุมมองเจ้าของธุรกิจด้วยอยู่... - -
สร้างธุรกิจของตัวเอง ตอนนี้สู้มาเข้าปีที่สาม จากรายไ้ด้เดือนละสองหมื่นกว่า ผ่านน้ำตา ผ่านการกดดันจากที่บ้าน ผ่านการถูกทรยศหักหลังจากหุ้นส่วน แฟนทิ้ง พร้อมคำดูถูก เลยฮึดสู้ ตอนนี้ หลังจากผ่านการพยายามฆ่าตัวตายมาแต่เปลี่ยนใจไม่ตาย พยายามลุกขึ้นยืนทั้งน้ำตา จนยันหยัดได้มั่นคง เงินเดือนแตะหลักแสนและกำลังจะแตะสองแสน เป็นเจ้าของแบรนด์แบรนด์หนึ่งในร้านย่านประตูน้ำ
ย้อนมามองตัวเองที่ผ่านมาเหมือนคนบ้า จากเริ่มแรกทำงานแทบตายเดือนละเก้าพัน กว่าจะขยับมาสองหมื่นกว่า กว่าจะเสี่ยงมาทำธุรกิจ เหมือนเดินเท้าเปล่าเหยียบหนาม ตอนนี้มาอยู่ในจุดนี้ได้ ภูมิใจนะ แต่อยากร้องไห้ คือวันวันนึงเราวางงานให้ลูกน้องเสร็จ ก็คอยดูสต๊อก ดูบัญชี ดีลกับคนนั้นคนนี้ บางทีไลน์เด้งยิกๆๆๆ แต่พอวางโทรศัพท์ก็ว่าง ตอนว่างนี่สิ ไม่มีอะไีทำเลย เตร่ไปมา ให้เงินขอทาน ให้อาหารนก เพื่อนขอให้ช่วย ไม่มีเงินกินข้าวก็โอนตังให้ เจอหมาแมวก็รีบไปซิ้ออาหารมาให้ เข้าวัดนั่งสมาธิยามบ่าย บางทีก็ไปนั่งในเซเรเนดคลับเล่นไวไฟให้หมดวัน ๆ เสร็จ ตกค่ำเชคยอดขาย มีแห้วบ้าง บูมบ้าง แต่กำไรตลอด บางวันหาที่ไปไม่ได้ก็นอนดูยูทูปหมดวัน บางวันแย่กว่านั้น กินเสร็จเบื่อมาก หลับบ่าย ตื่นหนึ่งทุ่ม เงินเข้าเป็นหมื่น ดีจังหลับตื่นมาก็มีเงิน แต่เห้ย... หมดวันแล้วหรอ
ชีวิตมาอยู่จุดที่เดินไปเดินมาเงินเดือนแตะแสน แต่กลับรัสึกไร้ความหมาย แฟนที่ดูถูกเราแล้วเดินไป ก็ทำไม่ได้เหมือนเรา เหมือนตอนนี้เค้าจะรู้ตัวแล้วนะว่าเค้าคิดผิด
เราอยู่ในจุดนี้ได้ เพราะคำดูถูกของผู้หญิงคนนั้น แต่ตอนนี้เราไม่ได้อยากไปเย้ยเค้า เราอยากให้เค้าอยู่กับเรา มีความสุขกับความสำเร็จของเรา ภูมิใจในตัวเรา แต่มันกลายเป็นเราประสบความสำเร็จอยู่คนเดียว มีพ่อ แม่ แมว เป็นครอบครัว เราทำเพื่อตัวเองและคนอื่นมากแล้วจนมาอยู่จุดนี้ เนี่ยเหรอจุดที่ใคร ๆ อยากมาถึงกันจัง ดูดีเนอะ เดินไปเดินมามีเงิน สบายแสนสบาย แต่กลับรัสึกวันคืนไร้ค่าไร้ความหมาย เราไม่ได่อยากตายแต่อยากร้องไห้ เนี่ยหรอคนประสบความสำเร็จ เนี่ยหรอคนเงินเดือนหลักแสน
เพื่อน ๆ ที่มาอยู่จุดนี้แนะนำเราหน่อยได้ไหม เรามีปัญหากับความคิดเราจริง ๆ เหมือนขาดอะไรไปก็ไม่รู้ การเดินไปเดินมา เชคไลน์ แล้วก็ไปนั่นนี่ให้หมดวัน เป็นปี ๆ มันทำให้เรารู้สึกแย่มาก เราต้องทำยังไง
ขอแทคพระพุทธศาสนาด้วย เราอยากได้ทางออก
ปล.คือก็ไม่ได้หดหู่ขนาดเศร้ามากมายเหมือนคนซึม้ศร้านะ แต่เรารู้สึกแบบ something wrong , something is not right. อะไรแบบนี้
เพื่อน ๆ ที่เงินเดือนแสนบาทขึ้นไป ใช้ชีวิตยังไง ตอนนัเราหดหู่บอกไม่ถูก
สร้างธุรกิจของตัวเอง ตอนนี้สู้มาเข้าปีที่สาม จากรายไ้ด้เดือนละสองหมื่นกว่า ผ่านน้ำตา ผ่านการกดดันจากที่บ้าน ผ่านการถูกทรยศหักหลังจากหุ้นส่วน แฟนทิ้ง พร้อมคำดูถูก เลยฮึดสู้ ตอนนี้ หลังจากผ่านการพยายามฆ่าตัวตายมาแต่เปลี่ยนใจไม่ตาย พยายามลุกขึ้นยืนทั้งน้ำตา จนยันหยัดได้มั่นคง เงินเดือนแตะหลักแสนและกำลังจะแตะสองแสน เป็นเจ้าของแบรนด์แบรนด์หนึ่งในร้านย่านประตูน้ำ
ย้อนมามองตัวเองที่ผ่านมาเหมือนคนบ้า จากเริ่มแรกทำงานแทบตายเดือนละเก้าพัน กว่าจะขยับมาสองหมื่นกว่า กว่าจะเสี่ยงมาทำธุรกิจ เหมือนเดินเท้าเปล่าเหยียบหนาม ตอนนี้มาอยู่ในจุดนี้ได้ ภูมิใจนะ แต่อยากร้องไห้ คือวันวันนึงเราวางงานให้ลูกน้องเสร็จ ก็คอยดูสต๊อก ดูบัญชี ดีลกับคนนั้นคนนี้ บางทีไลน์เด้งยิกๆๆๆ แต่พอวางโทรศัพท์ก็ว่าง ตอนว่างนี่สิ ไม่มีอะไีทำเลย เตร่ไปมา ให้เงินขอทาน ให้อาหารนก เพื่อนขอให้ช่วย ไม่มีเงินกินข้าวก็โอนตังให้ เจอหมาแมวก็รีบไปซิ้ออาหารมาให้ เข้าวัดนั่งสมาธิยามบ่าย บางทีก็ไปนั่งในเซเรเนดคลับเล่นไวไฟให้หมดวัน ๆ เสร็จ ตกค่ำเชคยอดขาย มีแห้วบ้าง บูมบ้าง แต่กำไรตลอด บางวันหาที่ไปไม่ได้ก็นอนดูยูทูปหมดวัน บางวันแย่กว่านั้น กินเสร็จเบื่อมาก หลับบ่าย ตื่นหนึ่งทุ่ม เงินเข้าเป็นหมื่น ดีจังหลับตื่นมาก็มีเงิน แต่เห้ย... หมดวันแล้วหรอ
ชีวิตมาอยู่จุดที่เดินไปเดินมาเงินเดือนแตะแสน แต่กลับรัสึกไร้ความหมาย แฟนที่ดูถูกเราแล้วเดินไป ก็ทำไม่ได้เหมือนเรา เหมือนตอนนี้เค้าจะรู้ตัวแล้วนะว่าเค้าคิดผิด
เราอยู่ในจุดนี้ได้ เพราะคำดูถูกของผู้หญิงคนนั้น แต่ตอนนี้เราไม่ได้อยากไปเย้ยเค้า เราอยากให้เค้าอยู่กับเรา มีความสุขกับความสำเร็จของเรา ภูมิใจในตัวเรา แต่มันกลายเป็นเราประสบความสำเร็จอยู่คนเดียว มีพ่อ แม่ แมว เป็นครอบครัว เราทำเพื่อตัวเองและคนอื่นมากแล้วจนมาอยู่จุดนี้ เนี่ยเหรอจุดที่ใคร ๆ อยากมาถึงกันจัง ดูดีเนอะ เดินไปเดินมามีเงิน สบายแสนสบาย แต่กลับรัสึกวันคืนไร้ค่าไร้ความหมาย เราไม่ได่อยากตายแต่อยากร้องไห้ เนี่ยหรอคนประสบความสำเร็จ เนี่ยหรอคนเงินเดือนหลักแสน
เพื่อน ๆ ที่มาอยู่จุดนี้แนะนำเราหน่อยได้ไหม เรามีปัญหากับความคิดเราจริง ๆ เหมือนขาดอะไรไปก็ไม่รู้ การเดินไปเดินมา เชคไลน์ แล้วก็ไปนั่นนี่ให้หมดวัน เป็นปี ๆ มันทำให้เรารู้สึกแย่มาก เราต้องทำยังไง
ขอแทคพระพุทธศาสนาด้วย เราอยากได้ทางออก
ปล.คือก็ไม่ได้หดหู่ขนาดเศร้ามากมายเหมือนคนซึม้ศร้านะ แต่เรารู้สึกแบบ something wrong , something is not right. อะไรแบบนี้