ผมเห็นบ่อยมาก เวลามีคนป่วยเบาๆไปหาหมอ ก็ชอบเอามาว่าตามโซเชียล หรือว่าลับหลังว่า
"ป่วยนิดหน่อยก็มาห้องฉุกเฉิน เป็นเมืองนอกเขาไล่ครับบ้านแล้ว"

แต่พอคนไข้หรือญาติโวยว่ารอนานทำไมไม่ได้ตรวจ
ก็จะตอบว่า "ฉุกเฉินหรือไม่เป็นดุลยพินิจของแพทย์หรือพยาบาล ไม่ใช่ของคนไข้หรือญาติ"

อ่าว ตกลงคนไข้หรือแพทย์กันแน่ที่เป็นคนพิจารณา ไปหาทั้งที่ไม่ได้เป็นหนักก็ว่า(ก็บอกเองว่าดุลยพินิจของแพทย์)
บางคนเขาแยกไม่ออกหรอกว่าปวดท้องนี่คือท้องเสียอาหารเป็นพิษ หรือไส้ติ่งอักเสบหรือแตก หรือลำไส้อักเสบ ลำไส้อุดตัน ฯลฯ
แน่นหน้าอกขึ้นมาก็ไม่รู้จุกเสียดธรรมดา หรือไขมันอุดตันในเส้นเลือด ฯลฯ
เดี๋ยวนี้โรคมันก็เต็มไปหมด บางโรคอาการเริ่มต้นเหมือนหวัดธรรมดา แต่สุดท้ายตายก็มี เป็นหมอก็น่าจะรู้ดีกว่าคนอื่น

เข้าใจหมอและพยาบาลที่ไม่ชอบพวกคนไข้เห็นแก่ตัวที่ชอบไปโวยทั้งที่หมอดูแล้วไม่ได้เป็นอะไรหนัก อันนี้ผมไม่มีปัญหาอะไรเลย
คนไข้เองก็ต้องมีคอมม่อนเซนส์เช่นกันว่า หมอและพยาบาลเขาก็ต้องรักษาคนที่ฉุกเฉินที่สุดก่อนอยู่แล้ว

แต่ไม่เข้าใจหมอและพยาบาลที่ชอบว่าคนไม่สบายไม่หนักแล้วไปหาหมอตอนกลางคืน
ก็มาให้คุณตรวจนั่นแหละว่าหนักไม่หนัก ถ้าเจอแล้วบอกให้กลับบ้านก็แค่นั้น ไม่อยากคิดเองไง ไม่ได้เรียนมา

นี่ยังไม่นับบางเคสที่คิดเอาเองว่าไม่หนัก พอเจอหมอก็สายไป โดนหมอด่ากลับอีกว่าทำไมไม่รีบมา
ก็เพราะพวกหมอบางคนเนี่ยแหละ ทำให้คนไข้กลัวโรงพยาบาลไปหมด ไม่มีใครอยากป่วยแล้วไปโดนว่าอีกหรอกครับ