เรามีเพื่อนผช คนนึง สมมุติชื่อ เค ที่เรียนด้วยกันมาตั้งแต่มหาลัย คือก็เรียกว่าสนิทระดับนึงเคยไปไหนมาไหนด้วยกันบ้างช่วงทำงานกลุ่มด้วยกันตอนเรียน บุคลิกมันก็เป็นคนเฮฮา คารมดี สาวๆมักจะชอบเข้าหามันเพราะคารม เราเองก็ชอบผชที่มีลักษณะแบบมันนะ แต่ก็เป็นเพื่อนกันมาตลอดไม่เคยมีอะไรสะกิดให้ไปชอบมันเลย จนกระทั่งเรียนจบมีโอกาสได้เจอกันที่กทม ช่วงนั้นเรากำลังบ้าแต่งหน้าแต่งตัวเพราะเริ่มทำงานมีเงินเดือน มันก็ทำมาแซวว่าสวยขึ้นจีบได้ไหมซึ่งเราก็รู้ว่ามันพูดแซวเล่น แต่ในทางกลับกันเราก็รู้สึกว่ามันดูดีขึ้นกว่าตอนเรียน แต่งตัวสะอาดอะอ้าน ดูแลตัวเองมากขึ้น แต่ก็แค่ชื่นชมที่มันดูแลตัวเองยังไม่ได้คิดอะไร วันนั้นชวนกันกินข้าว ดูหนัง แล้วก็แยกย้ายกันไป ผ่านไป2-3เดือนเราย้ายกลับอยู่บ้านที่เชียงราย ก็ไปมีโอกาสได้เจอมันอีก เพราะมันก็กลับมาอยู่บ้านเหมือนกัน เรารู้สึกดีใจมากที่มีเพื่อนอยู่ใกล้ๆ เพราะอยู่กทมแทบไม่ได้เจอใครเลย มีแต่เพื่อนที่ทำงานแต่ก็ไม่ได้สนิทกันมาก พอมันรู้ว่าเรากลับมาอยู่บ้าน มันก็เริ่มชวนออกไปเที่ยว ออกไปกินนู่นกินนี่ ไปเที่ยวกลางคืน บ้านมันกับบ้านเราก็รู้กันหมดว่าเราเป็นเพื่อนกัน เป็นแบบนี้อยู่หลายเดือน ระหว่างนั้นมันก็มีคุยกับผู้หญิงบ้าง เราก็มีคุยกับผู้ชายบ้าง บางทีก็มานั่งปรึกษากันถ้าอีกฝ่ายมีปัญหา สุดท้ายก็กลายเป็นตัวติดกัน จนรู้สึกว่าเราสนิทกันมากขึ้นเรื่อยๆถ้าคนที่ไม่รู้จักเราก็คงคิดว่าเป็นแฟนแล้วล่ะ พอหลังๆมันเริ่มย้ายออกมาอยู่หอคนเดียว เพราะพี่ชายมันพาพี่สะใภ้กับลูกมาอยู่ที่บ้านเราก็เริ่มได้ไปเที่ยวหามันที่หอ จริงๆก็รู้แหละว่ามันไม่ควรที่ผู้หญิงกับผู้ชายจะไปหากัน ไปอยู่กันตามลำพังถึงแม้จะเป็นเพื่อนก็ตาม แต่คือในใจไม่ได้คิดอะไรมากกว่าเพื่อนเลยจริงๆถึงกล้าทำแบบนั้น แล้วมันก็ไม่เคยฉวยโอกาสหรือทำให้เรารู้สึกไม่ปลอดภัยเลย จนวันนั้นที่เกิดเรื่องนี้ขึ้น ประมาณเกือบ2อาทิตย์ก่อน จำได้ว่าวันนั้นไปกินเหล้ากับมัน แล้วก็เพื่อนที่เรียนด้วยกันอีก3คน แน่นอนว่าเราไปกับมันพอถึงตอนกลับเราก็กลับกับมัน ถามว่าวันนั้นเมาไหม มันก็ไม่ถึงกับเมารู้ตัวว่าทำอะไรอยู่ แต่เหมือนจะอารมณ์คล้อยตามง่าย ประมาณว่าเพื่อนหัวเราะเราก็หัวเราะตามเพื่อนทั้งที่ตัวเองไม่ได้รู้เรื่องว่าเค้าคุยไรกัน ทีนี้เคมันก็บอกว่าถ้าเราไม่ไหวไปนอนหอมันก็ได้ มันจะไปส่งเดี๋ยวมันจะออกมาต่อกับเพื่อนคงเที่ยวยันเช้า เราก็เริ่มง่วงไม่อยากกลับบ้านละตอนนั้นกว่าจะเปิดประตูเข้าบ้านอะไรอีก เลยตกลงไปนอนหอมัน วันนั้นเราถึงหอมันประมาณตี1 นี่เป็นครั้งแรกเลยที่เรามาค้างหอมัน พอมันส่งเรานอนแล้วมันก็ออกไป แล้วเราก็สะดุ้งตื่นมาฉี่อีกทีตอนตี3กว่า เปิดมือถือดูแชทเค มันขึ้นออฟไป2ชั่วโมง เราก็พิมทิ้งไว้ว่ากลับกี่โมง ไม่รู้ทำไมวันนั้นอยากให้มันกลับมา อยู่ๆก็รู้สึกเป็นห่วงไม่อยากให้มันกินเหล้าต่อแล้ว กะว่าจะโทรหาแต่พอเห็นมันไม่ออนก็เลยคิดว่ามันคงไม่รับสายแล้ว เลยตัดสินใจนอนต่อ รู้สึกตัวอีกทีเหมือนมีใครเอามือมาจับหน้า สะลึมสะลือตื่นขึ้นมาดูก็เห็นเคมันนั่งอยู่ข้างเรา เอามือจับหน้าจับตัวเราอยู่ มันก็บอกเห็นทักไปหามันพอมันตอบเราก็ไม่ตอบกลับ นึกว่าเป็นอะไร มันเลยรีบกลับมาตอน4 ตอนนั้นกลิ่นเหล้าจากเคเหม็นหึ่ง รู้เลยว่ามันไปกินมาหนักมาก เราเลยไล่มันไปอาบน้ำ มันก็ไปพออาบเสร็จมันก็เดินมานั่งที่เตียง เราจะบอกให้มันมานอนบนเตียงก็รู้สึกแปลกๆ เลยไม่พูดอะไรแกล้งชวนมันคุยไปเรื่อยจนเกือบตี5 มันก็บอกง่วงแล้วนอนเถอะมันก็ขึ้นมานอนบนเตียงหน้าเฉย เราก็เริ่มเกร็งๆไม่กล้านอนกับมัน จนมันขยับเข้ามาใกล้แล้วคว้าแขนเราให้นอนลง แล้วมันก็นอนห่มผ้า แต่เราก็เริ่มรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องแล้ว ไม่ใช่ว่าไร้เดียงสาอะไรแต่นี่มันเพื่อนเรา ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมรู้สึกแปลกๆแบบนั้น พยายามข่มตานอน ทำเป็นแกล้งหลับแต่จริงๆหูยังคอยฟังเสียงมันขยับตัวตลอดเวลา สักพักเคมันก็เริ่มขยับเข้ามาใกล้มากขึ้นแล้วเริ่มกอดเราจากข้างหลัง เราก็ยังไม่กล้าพูดอะไรทั้งที่มันกอดแน่นมากจนมันพลิกตัวเราให้นอนหงาย แล้วก้มลงมาหายใจรดคอเรา เราจึงกลั้นใจถามมันว่าจะทำแบบนั้นใช่ไหม มันก็ไม่พูดแล้วก็เริ่มจูบเราแค่นั้นแหละเราก็หลุดสติปล่อยตัวเองไปเลย ไม่สนใจอะไรแล้ววินาทีนั้นคือมันเคลิ้มไปหมด พอเสร็จแล้วมันก็นอนกอดเราจนเช้า เรานอนไม่หลับเลยถึงแม้จะเพลียขนาดไหน นอนใจเต้นอยู่อย่างเดียว แต่เคมันหลับลึกมากคงเพราะเมา พอตอนเช้าเราที่ไม่ได้หลับเลยทั้งคืนก็ลุกมาอาบน้ำล้างหน้า ในหัวคิดแต่เรื่องเมื่อคืนไม่หยุด ไม่รู้ว่ามันตื่นขึ้นมาเราจะคุยกันยังไง กลัวเข้าหน้ากันไม่ติด ไม่กล้าถามอะไรเลยเพราะอะไรมันก็ไม่ปกติแล้วตอนนี้รวมถึงความรู้สึกเราด้วยที่เริ่มไม่แน่ใจว่า การที่เผลอใจไปมีอะไรกับเค เพราะลึกๆเราก็รู้สึกดีกับมันรึเปล่า หรือเราเคลิ้มไปกับมันเพียงเพราะเมา พอคิดมากขึ้นก็เริ่มอยากหนีหน้ามันเลยพิมแชททิ้งไว้ในแชทมันว่าเรากลับก่อนนะ แม่ตาม แล้วก็หนีกลับบ้านเลย วันนั้นมันตอบเราประมาณบ่าย2 เหมือนเคมันก็พยายามถามเราว่าเราเป็นยังไง มันคงกลัวเราจะเกลียดมัน แล้วมันก็พยายามโทรหาเราแต่เราก็คุยแบบถามคำตอบคำ เพราะไม่รู้จะทำตัวยังไงให้ปกติ สติไม่อยู่กับตัวเเล้ว เราเลยบอกมันว่าขออยู่คนเดียวสักพักนะ มันก็พิมแชทมาขอโทษยาวเลย ประมาณว่ารู้สึกเสียใจที่ทำเเบบนั้นกับเรา อยากให้เราไปคุยกับมันต่อหน้าได้ไหม มันอยากเคลียร์กับเราไม่อยากเสียเราไป กลัวเราจะไม่คบกับมันเหมือนเดิม ซึ่งมันก็ยังติดต่อมาหาเราทุกวันนะทั้งแชท ทั้งคอลเฟส คอลไลน์มา จนถึงตอนนี้เราก็รับบ้างไม่รับบ้าง ไม่รู้ว่าตัวเองหนีอะไรอยู่เหมือนกันใจนึงก็กลัวมันจะจบตรงที่แค่สถานะเพื่อนที่มีอะไรกัน หรือกลัวมันขอเลิกคบเราไปเลยถ้าเราไปคุยกับมันจริงๆแล้วจะไปปรึกษาใครก็ไม่ได้ เพราะนี่มันเป็นเรื่องที่ไม่ควรเกิดขึ้นเลยจริงๆ คิดเหมือนกันว่าถ้าเรายังหนีแบบนี้อยู่ต่อไปเรื่อยๆ เคมันยังจะพยายามติดต่อเราอยู่ไหม แล้วเราควรทำยังไงกับตัวเองดีตอนนี้ หงุดหงิดตัวเองเหมือนกันที่ไม่ยอมไปคุยกับมันไม่รู้กลัวอะไรกันแน่ สับสนไปหมด มันจะเป็นไปได้ไหมที่เราจะกลับไปเป็นเพื่อนกับมันได้เหมือนเดิม โดยทำเป็นลืมๆเรื่องคืนนั้นไป ใครพอมีประสบการณ์หรือช่วยแนะนำเราหน่อยนะคะว่าควรทำยังไง