สวัสดีคะ มีเรื่องอีกแล้วค่ะ คือเรื่องมีอยู่ว่าเรามีหลานชายคนหนึ่งคะ พ่อแม่แยกทางกันเรากับแม่เราเลยต้องเลี้ยงมา แม่เขากับพ่อเขาไม่ได้อยู่ด้วย เราเลยต้องดูแลหลานชาย แม่เราก็ตามใจทุกอย่าง หลานตีอะไรไม่เคยว่าไม่ด่า  แต่วันนี้คะ เรื่องคือ นางอยากกินขนมปัง แล้วนางคือต้องกินให้ได้แล้วตอนนี้ก็ค่ำแล้ว จะไปหาที่ไหนมาให้อ่ะ ก็เลยบอกว่าไม่หรอก นางรู้นางก็ร้องค่ะ ร้องแบบต้องเอาให้ได้ เราไม่รู้ว่าเรื่องเป็นยังไง เราอยู่ให้ห้อง พอรู้อีกที นางมาทำเก้าอี้ล้มลง เอาไม้มาตีคอมฯ ตีเครื่องปริ้นจนพัง พอเราออกมา คือทุกอย่างพัง เราอารมเสียคะ งานเราอะไรเราก็อยู่ในนั้น ไม่พอคะ แม่เราช่างประชด เอาสาก เอาไม้มาให้นางทุบ เอากรรไกรมาให้ตัดของทิ้ง แล้วพอเราอดไม่ได้เลยเอามันออกไปไว้นอกบ้าน เอาไปไว้เลยคะ อารมณ์เสีย นางก็มาทุบกระจกบ้านต่างๆนาๆ เสียงดัง ตะคอก ทุกอย่างที่ทำได้ แม่เราก็เอามันมาในบ้านอีก แล้วก็พูดอะไรต่างๆนาๆ ประชดนาง แล้วนางก็ไม่รู้เรื่อง  ว่าแม่เราต้องการสื่ออะไร เอาอะไรมาให้ก็ทุบๆ ตีๆหมด อาการแบบนี้ควรจะทำไงดีคะ เราสงสารแม่เรามาก  แม่ต้องมาเลี้ยงมาเจออะไรแบบนี้ แค่เรากับพี่เราก็พอแล้ว ต้องมาเจอเด็กแบบนี้อีก เราก็1ในนั้นที่บางครั้งก็ทำให้แม่หนักใจ แต่เราก็พยายามปรับตัวนะ แต่เราสงสารแม่เรามาก แกเป็นหลายโรคคะ ใครพอจะมีแนวทางรักษาบ้างคะ
** อีกอย่างคะ หลานเราทำอะไรไม่เป็นคะ เป็นเด็กที่โตมาต้องได้ทุกอย่าง อยากได้อะไรต้องได้โทสับอยากเล่นต้องได้เล่น ขนาดอึ ยังล้างก้นไม่ได้ต้องให้เรามาล้างให้ คือแบบ นี้เราก็ขะจบละ และต้องไม่เรียนที่ไกลๆ คือต่อไปนางคงต้องอยู่กับแม่เรา เรากลัวว่าสักวันหลานเราจะเป็นไปมากกว่านี้คะ ขอความช่วยเหลือหน่อยคะ