คือตอนนี้งานก็แบบว่างๆ ปลายปีงี้ ก็จะเบาๆ ไม่ค่อยมีอะไร

เรื่องความรักก็แบบมีคนที่คุยๆ อยู่ จะเรียกว่าแฟนก็ไม่ได้ เพราะว่าเค้ายังไม่ได้ขอ แล้วก็ยังไม่มีอะไรที่ชัดเจน
แต่ถ้าถามว่าในทางปฏิบัติ กินข้าว เข้าบ้าน รู้จักเพื่อนๆ ก็เหมือนแฟนแหละ ต่างคนต่างคุยกันแค่คนเดียว
แค่ยังรู้สึกไม่พร้อมในอะไรบางอย่าง (ของอีกฝั่งนึงนะ)

จนตอนนี้เรารู้สึกเบื่ออ่ะ คือเบื่อที่ต้องมาคอยน้อยใจ อะไรบางอย่างที่เวลานอยก็จะได้คำตอบว่ายังไม่ถึงเวลา
ทะเลาะหรือมีความเห็นไม่ตรงกัน ก็จะบอกว่าเราหาเรื่อง ไม่ก็คิดไปเองบ้าง นู่นนี่นั่นบ้าง

มันทำให้กลายเป็นอยากอยู่คนเดียวไปเลย ถามว่าคนที่เข้ามาชอบหรือพยายามจะคุยกับเราก็มีนะ
แต่เราไม่ชอบคุยพร้อมๆกันหลายคน แล้วอีกอย่างก็ไม่ได้รู้สึกอยากคุยกับใครด้วย

ความรู้สึกนี้มันมามากๆตอนที่เราน้อยใจอะไรปคนเดียว ไม่รู้ว่าใครเคยเป็นรึป่าว
มันเป็นอารมณ์น้อยใจที่ว่า เค้าชอบเรา หรือว่า เค้ารักเรามากแค่ไหน แล้วตอนนี้เรากำลังทำอะไรอยู่
เราทำเพื่อเค้ามากเกินไปมั้ย แล้วสิ่งที่เค้าตอบรับเรากลับมา เราพอใจแค่ไหน

เอาตรงๆ คนทุกคนทำอะไรก็หวังผลตอบแทนถูกมะ (แต่ก็อาจจะมีบางคนไม่หวัง)
เราเป็นคนนึงที่ทำอะไรแล้วหวังผลตอบแทน แต่เราไม่ได้หวังเป็นรูปธรรมอะไรมากมาย
เราหวังแค่ว่าสิ่งที่เราทุ่มเท หรือทำอะไรเพื่อเค้า เค้าจะเห็นคุณค่า แล้วก็จริงใจ รักเราจริงๆ
ซึ่งเราไม่รู้เหมือนกันว่าเราต้องการมากแค่ไหน หรือว่าเท่าไหร่ถึงจะพอ
แต่เอาจริงๆ เรื่องพวกนี้ความรู้สึกที่มีให้กันมันย่อมบอกได้อยู่แล้วว่ามันควรมากน้อยแค่ไหน

มันเป็นอารมณ์ชั่ววูปที่เรารู้สึกท้อ เราเหนื่อย บางทีเหมือนว่าเราวิ่งอยู่คนเดียว
คือเรากำลังเข้าหากันก็จริง แต่เหมือนว่าเรากำลังวิ่ง แล้วเค้ากำลังเดิน
เราตั้งหน้าตั้งตาวิ่งเพื่อที่จะให้ถึงเค้าเร็วๆ แต่เค้ากลับเดินเอ้อระเหย ชมนกชมไม้ริมทาง

จนทำให้เรารู้สึกเหนื่อยจนอยากจะออกนอกเส้นทางแล้วเดินไปตามทางของเราเหมือนกัน



ปล.ถามว่าเค้าดีมั้ย เค้าก็ดีกับเรานะ แต่มันบอกไม่ถูกน่ะ (คิดว่าบางคนคงจะเข้าใจเรา)
ปล2.หลายครั้งที่เราคิดมาก จนเราไม่อยากมีใครอีกเลยในชีวิต แต่เราก็ขัดแย้งในตัวเอง เพราะเรารู้สึกว่าการมีใครซักคนเคียงข้างแบบนี้มันเป็นสิ่งที่ชีวิตต้องการเหมือนกัน เพราะมันช่วยได้มากยามเหนื่อยกับเรื่องอื่นๆมา (แต่ตอนนี้เราเหนื่อยเรื่องนี้แทน 555)