ผมเองไม่มีบ้านเป็นของตัวเอง..เช่าเค้าอยู่..ตามประสาคนจนในเมือง...
ตอนที่พ่อเสีย..ก็ไม่มีเงินบรรจุกระดูกใส่กำแพงแก้ว
ก็นำโกฏฐ์กลับมา..ทำหิ้งเล็กใต้หิ้งพระ..กราบไหว้พร้อมๆกับไหว้พระทุกวัน...
....ปีแรกๆ..คิดว่ามีเงิน..จะหาวัดให้ท่านอยู่..
แต่ฐานะไม่ดีมาอีกหลายปี..ย้ายห้องเช่าไปเรื่อย..ไปหลายจังหวัดก็นำท่านไปทุกที่..
...พอมีเงินสามารถไปให้วัดช่องละหมื่นบาท..ก็เกิดความผูกพันธ์...เหมือนผมทิ้งพ่อไว้ที่วัด..
...สุดท้ายก็เก็บโกฏฐ์ท่านไว้เหมือนเดิม
....ผมนับถือพุทธวจน.....และรู้ว่า..คนตายไปก็ไปเกิดใหม่ในภพภูมิใหม่ทันที...อัฏของพ่อ....ไม่มีการไปทำเหนี่ยวรั้งทำให้ท่านไม่ไปเกิดใหม่แต่อย่างใด
...และรู้สึกว่า..ถ้าท่านเกิดในภพภูมิไม่ดี...อย่างน้อยการที่ได้กราบไหว้บูชาท่านทุกวัน..ก็ให้อานิสงค์ผลบุญไปสู่ท่านได้ง่ายกว่าไปทำสวดบังสุกุลในวัดปีละครั้ง....
....พอถึงวันปีใหม่..สงกรานต์ก็นำท่านมาประพรมน้ำอบ...หรือบางทีนำท่านไปวัดให้พระสวดตอนสงกรานต์ก็ทำ...
....มีความรู้สึกว่า....ไม่อยากเป็นคนไร้ราก...ลืมกำพืด
....ผมมีน้องสาว...น้องสาวก็มาไหว้พ่อทีผม..หลานๆลูกน้องสาวก็มาไหว้...
....ผมตั้งใจว่า...ถ้ามีบ้านเอง...จะทำเจดีย์เก็บโกฏฐ์ท่านข้างบ้าน....ให้ลูกหลานมากราบไหว้ท่าน
....มีความรู้สึก...อย่างน้อยอัฐท่านก็สามารถรวมญาติได้...
เหมือนประเพณีคนรุ่นเก่าที่กราบไหว้บรรพบุรุษ
....ผมไม่ไว้ใจวัด....ระยะหลังๆเห็นวัดรื้อเอากระดูกในกำแพงทิ้งไป....ถ้าไม่มีญาติมาแสดงตัวรับกลับ...อนปฏิสังขรณ์วัด...หรือรื้อก่อสร้างอะไรใหม่ๆในวัด
....วัดเป็นสถานที่..ที่ไม่ปลอดภัยสำหรับกระดูกอีกแล้ว
....ผมไม่อยากเป็นหัวสมัยใหม่..ทิ้งทุกอย่างหมด...พ่อแม่ตายเอาลอยอังคารหมด...ไม่อยากเป็นเป็นคนไร้รากขนาดนั้น....
....แต่ก็รู้ว่า...มันควรจากแยกกันจากความเชื่อทางศาสนา...ที่สอนไม่ให้ยึดติดอะไร...
แต่ผมทำไม่ได้...และคิดอยู่เสมอๆไม่ได้ยึดติด...แต่รู้สึกอบอุ่นใจที่รักษาส่วนหนึ่งของพ่อไว้ได้
...นอกจากร่างกายของผมเอง