ก่อนอื่นเราขอเเนะนำตัวเองก่อน เราชื่อ มิณ ตอนนี้ อายุ 24 ปีแล้ว เป็นกระทู้เเรกที่เรามาเขียน เหตุที่มาเขียนตอนนี้เพราะมีคนรอบข้างหลายๆคนที่เห็นเราตั้งแต่อ้วนจนปัจจุบันที่มีร่างที่ดีขึ้น และบอกเราว่าเป็นหนึ่งในแรงบันดาลใจที่ทำให้เค้าอยากลดนำ้หนักบ้างอยากได้วิธีลดจากเราบ้าง เราจึงตัดสินใจมาเล่าประสบการณ์ของเราให้ฟัง ไม่รู้ว่าจะมีประโยชน์ต่อใครบ้าง แต่อย่างน้อยก็อาจเป็นเเรงบันดาลใจให้ใครอีกหลายๆคนมีแรงฮึบขึ้นมาสู้บ้างเพื่อสุขภาพที่ดีแก่ตัวเราเอง
บอกก่อนเลยว่าเราก็ยังไม่ถึงขั้นผอม แต่มันถือว่าอยู่ในจุดที่เราและคนรอบข้างเห็นแล้วตกใจระดับหนึ่งเมื่อมองย้อนกลับไปในอดีต
ตั้งแต่เกิด เราเป็นเด็กที่อ้วนมากตัวใหญ่ที่สุดในห้องเสมอ นี้คือตอน อนุบาล 3
รูปนี้ประมาณ ป.3-ป.4 จำได้เลย ชุดเราไม่มี size ต้องให้แม่ตัดให้ ดีนะที่แม่ตัดชุดเป็น
ชุดนักเรียนตั้งเเต่อนุบาลยันมอปลายไม่เคยได้ซื้อใส่เลยให้แม่ตัดให้ตลอด 😂🤣😅
จนประมาณ ม.3 - ม.4 น้ำหนักเรามากถึง 83-84 กก. อก 44-45 เอว 37-38 แต่เราก็ไม่ได้คิดอะไร ไม่ได้คิดมากเรื่องว่าตัวเองอ้วนมาก (แต่วันนี้มองกลับไปในตอนนั้นเเบบเห้ย มิณเธออยู่ในร่างนี้ได้อย่างไง
ตุ่มเคลื่อนที่ชัดๆเลย)
จนประมาณ ม.6 เราเริ่มเล่นฮู่ล่าฮูป (แบบใส่น้ำ พ่อทำเล่นเองเราเห็นพ่อเล่นได้เราก็อยากเล่นได้บ้าง) ก็ลองเลยจ้า จากเล่นไม่เป็นเลยยยจนเล่นได้ เล่นเเรกๆเอวช้ำม่วงเขียวเลยแต่ใจก็คิดว่าต้องซ้ำสักหน่อยมันจะได้ชินจนมันทำให้เราน้ำหนักลงไปอยู่ที่ประมาณ 76 กก.
และเมื่อได้เข้ามหาลัยก็เป็นจุดเปลี่ยนที่ทำให้เราน้ำหนักลดลงอีกช่วง ซึ่งปกติส่วนใหญ่มีเเต่คนน้ำหนักขึ้นเพราะมีความสุขกับการได้ใช้ชีวิตที่อิสระมากขึ้น มีความสุขกับการกิน แต่สำหรับเราไม่เลย เราต้องไปอยู่หอ ต้องไปใช้ชีวิตคนเดียว ซึ่งเราไม่อยากไปอยู่เลยยยย เป็นคนติดบ้านมาก เเต่ด้วยความที่บ้านกับมหาลัยอยู่ไกล อย่างไงก็จำเป็นต้องไปอยู่ (บางบอน-ลาดกระบัง) จำได้น้ำหนักเราลดลงมาก อาทิตย์ละโลสองโล อย่างต่อเนื่อง เหตุหนึ่งอาจเป็นเพราะเรากินน้อยลง ในหนึ่งวันเรากินอาหารสามมื้อ ไม่กินขนมเเต่ก็มีกินบ้าง เราเป็นคนที่กินแต่น้ำเปล่า น้อยครั้งที่กินน้ำอัดลมบ้าง ชอบกินส้ม ฝรั่ง แอปเปิ้ล ไม่เหมือนตอนอยู่บ้านกินมันทุกอย่างที่ขวางหน้า มันจึงเป็นเหตุหนึ่งในการที่ทำให้น้ำหนักเราลดลงอย่างต่อเนื่อง
รูปตอนปี1
รูปตอนปี2
ส่วนออกกำลังกายเราก็จะออกเฉพาะเสาร์ - อาทิตย์ ตอนกลับมาอยู่บ้าน ก็คือการเล่นฮู่ลาฮูปเช่นเคย จนช่วงหลังๆก็เล่นบ้างไม่เล่นบ้าง มันก็เป็นมาอย่างนี้เรื่อยๆจนประมาณ ปี3-ปี4 เราก็น้ำหนักอยู่ที่ 60 กก เอวประมาณ 29-30 มันก็คงที่มาโดยตลอด
รูปตอนปี3
รูปตอนปี3
รูปตอนปี4
จนตอนนี้เราทำงานมาปีกว่า น้ำหนักเราอยู่ประมาณ 58-60 กก. ขึ้นๆลงๆ อก 38 เอว 28 สะโพก 38 (No ศัลยกรรมทุกอย่าง) น้ำหนักลงสัดส่วนก็ลดลงทั้งหมด ซึ่งมันทำให้เรามีความสุขมากกับชีวิตเดิมกับร่างใหม่มีความสุขกับการแต่งตัวมากกก หาซื้อเสื้อผ้าได้ง่ายขึ้น มีความมั่นใจในตัวเองมากขึ้นเวลาไปไหมมาไหน แต่ตอนนี้เรามีขาเเละแขนที่ใหญ่เราจึงอยากจะเเนะนำว่าเราต้องเล่นเวทควบคู่กันไปด้วยจะได้มีร่างกายที่เฟิมอย่างสมบูรณ์
เรื่องราวที่เล่ามาเราอยากให้เห็นว่าเรื่องการลดความอ้วนมันต้องใช้
1.เวลา อย่างเช่นเราอ้วนมา 21- 22ปี เริ่มมีร่างที่ดีขึ้นใช้เวลา 2-3 ปี ลองคิดดูว่ามันคุ้มมั้ยที่เราทำให้ร่างกายเราดีขึ้น??
2.ความอดทน ที่เราจะทำอย่างต่อเนื่องและ
3.ที่สำคัญเรื่องการกินการออกกำลังกาย เป็นปัจจัยที่จะทำให้เรามีสุขภาพและหุ่นที่ดีขึ้น
และอีกสิ่งหนึ่งที่จะช่วยให้เราดูดีขึ้นคือเรื่องการเเต่งตัว ทรงผม และการดูแลตัวเองมันเป็นสิ่งที่ทำให้เราดูมีบุคลิกที่ดี รูปร่างที่ดี ขึ้นได้อย่างแน่นอน ขอแค่ความกล้าความมั่นใจที่จะจับเสื้อ กางเกง กระโปรง หรือเครื่องประดับต่างๆมา match กัน เเค่นี้ก็สามารถทำให้แต่ละคนมีบุคคลิกที่ดูดีขึ้นได้โดยเป็นตัวของตัวเอง
เราขอเป็นหนึ่งเเรงบันดาลใจให้ใครหลายๆคนนะ ที่คิดอยากลดความอ้วน กว่าที่เราจะอ้วนมาขนาดนี้เราก็ต้องใช้เวลา ฉะนั้นการที่เราจะลดกลับไปผอมเหมือนเดิมมันก็ต้องใช้เวลาเหมือนกัน อย่าไปเพิ่งยาลดความอ้วนเลยเพราะถ้าผลลัพธ์ไม่ได้ออกมาอย่างที่เราหวังไว้มันจะยิ่งทำให้เราแย่ไปกว่าเดิมอีก สู้ๆๆๆนะ
สุดท้ายถ้าไม่มีใครยินดีกับการเปลี่ยนเเปลงของเราอย่างน้อยเราก็ภาคภูมิใจในตัวเองว่าเราก็เป็นคนคนหนึ่งที่ดูแลร่างกายเราได้เองโดยไม่ต้องเป็นภาระของใคร เราต้องรักชีวิตของเรา 💕
เค้าก็เป็นผู้หญิงธรรมดาๆคนหนึ่งยังทำได้ ทุกคนก็ต้องทำได้เหมือนกัน สู้ๆนะคะ ✌️✌️✌️ตอนนี้เราก็พยายามออกกำลังกายต่อไป
"ไม่ต้องผอมสวยอย่างใครๆขอเเค่เรามีสุขภาพเเข็งเเรงดีเป็นพอ"
3-11-2017
22 ปีกับร่างที่อ้วนตุ้ยนุ้ย (จนตัวจะแตก) กับ 2 ปี ในร่างใหม่แต่ชีวิตเดิม
บอกก่อนเลยว่าเราก็ยังไม่ถึงขั้นผอม แต่มันถือว่าอยู่ในจุดที่เราและคนรอบข้างเห็นแล้วตกใจระดับหนึ่งเมื่อมองย้อนกลับไปในอดีต
ตั้งแต่เกิด เราเป็นเด็กที่อ้วนมากตัวใหญ่ที่สุดในห้องเสมอ นี้คือตอน อนุบาล 3
รูปนี้ประมาณ ป.3-ป.4 จำได้เลย ชุดเราไม่มี size ต้องให้แม่ตัดให้ ดีนะที่แม่ตัดชุดเป็น
ชุดนักเรียนตั้งเเต่อนุบาลยันมอปลายไม่เคยได้ซื้อใส่เลยให้แม่ตัดให้ตลอด 😂🤣😅
จนประมาณ ม.3 - ม.4 น้ำหนักเรามากถึง 83-84 กก. อก 44-45 เอว 37-38 แต่เราก็ไม่ได้คิดอะไร ไม่ได้คิดมากเรื่องว่าตัวเองอ้วนมาก (แต่วันนี้มองกลับไปในตอนนั้นเเบบเห้ย มิณเธออยู่ในร่างนี้ได้อย่างไงตุ่มเคลื่อนที่ชัดๆเลย)
จนประมาณ ม.6 เราเริ่มเล่นฮู่ล่าฮูป (แบบใส่น้ำ พ่อทำเล่นเองเราเห็นพ่อเล่นได้เราก็อยากเล่นได้บ้าง) ก็ลองเลยจ้า จากเล่นไม่เป็นเลยยยจนเล่นได้ เล่นเเรกๆเอวช้ำม่วงเขียวเลยแต่ใจก็คิดว่าต้องซ้ำสักหน่อยมันจะได้ชินจนมันทำให้เราน้ำหนักลงไปอยู่ที่ประมาณ 76 กก.
และเมื่อได้เข้ามหาลัยก็เป็นจุดเปลี่ยนที่ทำให้เราน้ำหนักลดลงอีกช่วง ซึ่งปกติส่วนใหญ่มีเเต่คนน้ำหนักขึ้นเพราะมีความสุขกับการได้ใช้ชีวิตที่อิสระมากขึ้น มีความสุขกับการกิน แต่สำหรับเราไม่เลย เราต้องไปอยู่หอ ต้องไปใช้ชีวิตคนเดียว ซึ่งเราไม่อยากไปอยู่เลยยยย เป็นคนติดบ้านมาก เเต่ด้วยความที่บ้านกับมหาลัยอยู่ไกล อย่างไงก็จำเป็นต้องไปอยู่ (บางบอน-ลาดกระบัง) จำได้น้ำหนักเราลดลงมาก อาทิตย์ละโลสองโล อย่างต่อเนื่อง เหตุหนึ่งอาจเป็นเพราะเรากินน้อยลง ในหนึ่งวันเรากินอาหารสามมื้อ ไม่กินขนมเเต่ก็มีกินบ้าง เราเป็นคนที่กินแต่น้ำเปล่า น้อยครั้งที่กินน้ำอัดลมบ้าง ชอบกินส้ม ฝรั่ง แอปเปิ้ล ไม่เหมือนตอนอยู่บ้านกินมันทุกอย่างที่ขวางหน้า มันจึงเป็นเหตุหนึ่งในการที่ทำให้น้ำหนักเราลดลงอย่างต่อเนื่อง
รูปตอนปี1
รูปตอนปี2
ส่วนออกกำลังกายเราก็จะออกเฉพาะเสาร์ - อาทิตย์ ตอนกลับมาอยู่บ้าน ก็คือการเล่นฮู่ลาฮูปเช่นเคย จนช่วงหลังๆก็เล่นบ้างไม่เล่นบ้าง มันก็เป็นมาอย่างนี้เรื่อยๆจนประมาณ ปี3-ปี4 เราก็น้ำหนักอยู่ที่ 60 กก เอวประมาณ 29-30 มันก็คงที่มาโดยตลอด
รูปตอนปี3
รูปตอนปี3
รูปตอนปี4
จนตอนนี้เราทำงานมาปีกว่า น้ำหนักเราอยู่ประมาณ 58-60 กก. ขึ้นๆลงๆ อก 38 เอว 28 สะโพก 38 (No ศัลยกรรมทุกอย่าง) น้ำหนักลงสัดส่วนก็ลดลงทั้งหมด ซึ่งมันทำให้เรามีความสุขมากกับชีวิตเดิมกับร่างใหม่มีความสุขกับการแต่งตัวมากกก หาซื้อเสื้อผ้าได้ง่ายขึ้น มีความมั่นใจในตัวเองมากขึ้นเวลาไปไหมมาไหน แต่ตอนนี้เรามีขาเเละแขนที่ใหญ่เราจึงอยากจะเเนะนำว่าเราต้องเล่นเวทควบคู่กันไปด้วยจะได้มีร่างกายที่เฟิมอย่างสมบูรณ์
เรื่องราวที่เล่ามาเราอยากให้เห็นว่าเรื่องการลดความอ้วนมันต้องใช้
1.เวลา อย่างเช่นเราอ้วนมา 21- 22ปี เริ่มมีร่างที่ดีขึ้นใช้เวลา 2-3 ปี ลองคิดดูว่ามันคุ้มมั้ยที่เราทำให้ร่างกายเราดีขึ้น??
2.ความอดทน ที่เราจะทำอย่างต่อเนื่องและ
3.ที่สำคัญเรื่องการกินการออกกำลังกาย เป็นปัจจัยที่จะทำให้เรามีสุขภาพและหุ่นที่ดีขึ้น
และอีกสิ่งหนึ่งที่จะช่วยให้เราดูดีขึ้นคือเรื่องการเเต่งตัว ทรงผม และการดูแลตัวเองมันเป็นสิ่งที่ทำให้เราดูมีบุคลิกที่ดี รูปร่างที่ดี ขึ้นได้อย่างแน่นอน ขอแค่ความกล้าความมั่นใจที่จะจับเสื้อ กางเกง กระโปรง หรือเครื่องประดับต่างๆมา match กัน เเค่นี้ก็สามารถทำให้แต่ละคนมีบุคคลิกที่ดูดีขึ้นได้โดยเป็นตัวของตัวเอง
เราขอเป็นหนึ่งเเรงบันดาลใจให้ใครหลายๆคนนะ ที่คิดอยากลดความอ้วน กว่าที่เราจะอ้วนมาขนาดนี้เราก็ต้องใช้เวลา ฉะนั้นการที่เราจะลดกลับไปผอมเหมือนเดิมมันก็ต้องใช้เวลาเหมือนกัน อย่าไปเพิ่งยาลดความอ้วนเลยเพราะถ้าผลลัพธ์ไม่ได้ออกมาอย่างที่เราหวังไว้มันจะยิ่งทำให้เราแย่ไปกว่าเดิมอีก สู้ๆๆๆนะ
สุดท้ายถ้าไม่มีใครยินดีกับการเปลี่ยนเเปลงของเราอย่างน้อยเราก็ภาคภูมิใจในตัวเองว่าเราก็เป็นคนคนหนึ่งที่ดูแลร่างกายเราได้เองโดยไม่ต้องเป็นภาระของใคร เราต้องรักชีวิตของเรา 💕
เค้าก็เป็นผู้หญิงธรรมดาๆคนหนึ่งยังทำได้ ทุกคนก็ต้องทำได้เหมือนกัน สู้ๆนะคะ ✌️✌️✌️ตอนนี้เราก็พยายามออกกำลังกายต่อไป
"ไม่ต้องผอมสวยอย่างใครๆขอเเค่เรามีสุขภาพเเข็งเเรงดีเป็นพอ"
3-11-2017