นี่คือกระทู้แรกของเรา ถ้าผิดพลาดประการใดต้องขออภัยมา ณ ที่นี้นะคะ (มีคำหยาบบ้างต้องขออภัยค่ะ)
คือเรามีปัญหาชีวิต ปัญหาครอบครัวมากๆ จะยกตัวอย่างให้นะคะ
-เรามีการบ้านที่รร.และต้องรีบเคลียให้เสร็จ (งานคือ7-8งาน) แล้วเราเป็นคนที่ถ้ากลับมาจากรร.แล้วอาบน้ำเลยจะอยู่ดึกไม่ได้
เริ่ม2ทุ่มก้ง่วงแล้ว เลยต้องปั่นการบ้านทั้งๆที่อยู่ในชุดนร.ก่อนจนถึงเวลาที่ง่วงแล้วไปอาบน้ำแล้วก็ขึ้นมาทำการบ้านต่อให้เสร็จ ก็จะโดนพ่อกับแม่ด่า
ประมาณแบบว่านี่โคตรโสโครกเลย ชีวิตทำห่าไรบ้าง ด่าบลาๆ แล้วก็พาลไปเรื่องอื่น อย่างเช่นมีงานที่ผปค.ต้องไปร่วม เขาก็บอกว่า ถ้าเป็นแบบนี้กูก็ไม่ไปละนะ บอกเลยกูจะไม่ไปให้ (ซึ่งเป็นงานที่เปลี่ยนผปคไม่ได้)
-เรื่องงานบ้านคือประเด็นหลัก เราเป็นคนที่ยอมรับว่าจะทำงานบ้านเมื่อตัวเองอยากทำแต่ก็ทำในวันนั้นนะคะ แค่ช้าไปนิดเดียวก็จะโดนด่าตลอด โดนด่าด้วยคำหยาบคายต่างๆนานา ขึ้นขึ้นกูตลอด ด่าได้ตลอด ผิดซะทุกอย่าง ถ้าล้างจานแล้วลืมล้างแค่ใบเดียว ก็จะด่าว่าสมองไม่คิดเลยหรอ มีสมองหัดคิดบ้างมั้ย แล้วก็จะด่าว่าโง่ ควายบ้างล่ะ
-เราโดนด่าด้วยคำหยาบคายแล้วบั่นทอจิตใจสารพัด บั่นทอจนรู้สึกเหมือนตัวเองไม่ควรเกิดมา น่าจะตายๆไปซะ ถ้าไม่เกิดมาเขาคงไม่ต้องมานั่งด่าเรา.
เราก็พยายามที่จะปล่อยวางนะคะ แต่อยากหนีออกจากบ้าน อยากย้ายออก ไม่อยากอยู่บ้านหลังนี้แล้ว เป็นอย่างงี้ตลอด แล้วก็โดนเหมือนอยู่ในกรอบอยู่ในคุก เขาบอกห้ามมีแฟนนะ ถ้ามีเก็บเสื้อผ้ากับกระเป๋าออกจากบ้านนี้ไปเลย ไม่ต้องมายุ่งกับกูอีก ไปหาเลี้ยงตัวเอง (ไล่แบบนี้อยากไปนะคะ แต่ไปไหนไม่ได้ เพราะไปไหนไม่เป็นไม่เคยถูกปล่อย)
-พูดถึงเรื่องไปไหนไม่เป็น เวลาไปเจอลูกคนอื่นที่เขาไปไหนมาไหนได้ พ่อแม่จะบอกว่าโหย อีนี่(พูดถึงเรา)ไปไหนเองไม่เป็นเลย แค่นั่งวินยังไม่กล้า หรือพอเราบอกว่าเราอยากไปไหนมาไหนเองนะคะ เขาก็จะพูดว่า ก็ไม่หัดไปไหนมาไหนเอง เอาแต่หมกตัวอยู่แต่ในบ้าน คงจะไปไหนเองเป็นหรอกนะ แต่พอขอแค่ขอไปดูหนังที่ห้างใกล้ๆบ้าน เขาก็ไม่ให้ไป ขนาดไปเรียนแล้วบอกจะลองไปเอง เขาก็จะเอาข่าวมาอ้าง(เข้าใจว่าเป็นห่วง)แต่ไม่คิดจะปล่อยไปไหนเลยหรอ พอไปไม่เป็นก็มานั่งด่า,ว่า
ชีวิตเราเจอแบบนี้ทุกวันค่ะ แค่นั่งกินข้าวก็โดนด่าได้ กำลังทำงานบ้านก็ด่าวันๆไม่ทำห่าไรเลยขี้เกียจ พอไปคุยกับคนอื่นว่าเราอีกขี้เกียจเป็นที่1. ไม่ทำอะไร ชีวิตเกิดมาทำ ไรบ้าง บลาๆๆๆๆ โดนตลอดโดนจนรู้สึกเหมือนเก็บกด โดนจนเหมือนเด็กที่กำลังจะเป็นบ้า อาจดูโง่นะคะแต่ยอมรับเลยทำร้ายตัวเองบ่อยมาก ถึงจะเจ็บแต่อย่างน้อยก็ลดความเสียใจที่อยู่ลึกๆได้บ้าง ภายนอกดูร่าเริงสดใสปกติดี แต่ลึกๆเหมือนเด็กที่กำลังฆ่าตัวเองอยู่ตลอด จะเป็นโรคซึมเศร้าก็ไม่ใช่. จะเป็นโรคประสาทก็ไม่เชิง อะไรประมาณนี้ค่ะ โดนจนไม่รุ่จะทำยังไงแล้ว ชีวิตไร้ความหมายมากๆค่ะ ขนาดเป็นครอบครัวตัวเองยังดูไร้ประโยชน์ผิดทุกเรื่องผิดทุกอย่าง แต่ก็นะคะทำได้เพียงแค่ระบาย ถ้าใครมีความเห็นอะไรก็ช่วยบอกทีนะคะ ขอบคุณค่ะ