เราเลิกกับแฟนเก่ามาได้ 3 ปี หลังจากเลิกกันก็มีผู้ชายเข้ามาเรื่อยๆ แต่พอความสัมพันธ์มันเริ่มจะจริงเราก็จะรู้สึกว่า เราเสียดาย เราไม่อยากให้ ทั้งที่เราก็มีอารมณ์นะ แต่ก็พยายามหาอะไรทำเพื่อควบคุมอารมณ์เอาไว้ และไม่เลยเถิดกับใคร ส่วนมากก็จะคุยแบบหยอดๆ จีบๆ แต่สุดท้ายเราก็บอกทุกคนว่าเราเป็นได้แค่เพื่อน เพราะเราก็รู้สึกว่าเป็นได้แค่เพื่อนจริงๆ แม้แต่คนที่เราเคยรู้สึกว่าชอบและเราเป็นฝ่ายเริ่มคุยกับเค้าก่อน บอกว่าชอบเค้า แต่พอเค้าเริ่มเข้ามาใกล้ชิดมากขึ้นเราก็เป็นได้แค่เพื่อน มันไม่รู้สึกชอบเวลาเค้ามาอยู่ใกล้ๆ แต่พอเค้าไปก็รู้สึกว่าชอบ ไม่รู้เพราะอะไร แต่ที่แน่ๆ เราไม่อยากเป็นแฟนกับเค้า คนนี้คุยอยู่ปีนึง ตอนนี้เค้ามีแฟนไปแล้ว นอกนั้นก็คุยกันในไลน์แต่ไม่เคยมาเจอจริงๆ เพราะเวลาเค้าจะมาเจอจริงๆ เรารู้สึกกลัวอ่ะ ไม่อยากให้มาเจอ หลายคนก็คุยกันแป๊บๆ แล้วก็เลิกคุย ส่วนมากเลิกคุยเพราะผู้ชายเริ่มมีแฟนก็เลยบอกว่าต้องเลิกคุยกัน แม้แต่แฟนเก่าที่ยังมีบ้างที่มาขอหรือมาทำดี เราก็ไม่ค่อยคุย เราบอกว่าเราทำไม่ได้ ถ้าจะเป็นเพื่อนก็ต้องไม่มีอะไรกัน ถึงผู้หญิงคนนั้นจะมาตอนที่เรากับเค้ายังไม่ได้เลิกกัน แต่เราก็จะไม่มีทางทำเหมือนที่ผู้หญิงคนนั้นทำ ไปแล้วก็ไปเลย อย่ามายึกยักมีสองคน
ทีนี้มันมีคนนึงที่เราคุยด้วยแบบเลิกคุยกับคนอื่นๆ ไปเลยเพื่อที่จะมาคุยกับเค้าคนเดียว เรารู้สึกชอบเค้ามาก จนเรานัดจะไปเที่ยวด้วยกันสองคนประมาณเกือบอาทิตย์นึง ก็คือตั้งใจจะไปมีอะไรกันน่ะล่ะ เราก็คุยกันทุกวัน แต่พอวันที่นัดกันใกล้จะมาถึง เราก็บอกเค้าว่า เราอยากเที่ยวคนเดียว อาจจะมาเจอกันแบบกินข้าวด้วยกันได้ไหม (ทั้งที่เรากินยาคุมเตรียมไว้จนเกือบหมดแผงแล้วนะ) จากนั้นเราก็จองห้องเองแยกต่างหากซึ่งอยู่คนละอำเภอกัน จ่ายตังค์เอง สบายใจ ไม่ต้องมีผู้ชายมาจ่ายให้ เหมือนเป็นบุญคุณที่ต้องตอบแทน จากภาพเดิมที่นึกถึงเราอยู่ด้วยกันมีอะไรกัน ตอนนี้นึกแต่ภาพตัวเองเดินเที่ยวคนเดียว อยากทำอะไรก็ทำ อยากจะไปไหนซื้ออะไรก็ชิลๆ แล้วเราก็แฮปปี้กับภาพในหัวที่เราจะไปลุยเดี่ยวมากกว่า ตื่นเต้นมากที่จะได้เดินทางตามลำพัง
เราก็เลยบอกเค้าว่าเราจะไปที่นั่นนะ แต่เรามีที่อื่นในใจที่อยากจะไป แล้วเค้าก็โกรธ เราก็เลยถามเค้าว่าหลังจากทริปนี้แล้วเราจะเทเราแบบบล็อคแล้วหายไปเลยไหม เค้าก็บอกว่าจะเป็นเพื่อนกันต่อไปเรื่อยๆ จริงๆ เราคุยกันมาเราก็พอเดาๆ ได้ว่าเค้าไม่ได้คิดจะแต่งงานกับเรา แต่เราก็คิดว่าเราเองก็ไม่มีแฟนมานาน เลยคิดซะว่าไปผ่อนคลายตัวเองบ้างก็ดีนะ (เพราะผู้หญิงก็มีอารมณ์นะ ไม่ใช่ไม่มี ยิ่งตอนไข่ตกนี่แบบ โอ๊ย..) แต่พอคิดไปคิดมาเราก็เสียดาย เราไม่อยากให้ ถึงแม้จะเสียดายที่อดได้เค้าเหมือนกัน แต่ก็เสียดายที่ต้องเสียตัวมากกว่า สรุปว่ายาคุมแผงละเกือบ 500 บาทก็ทิ้งไปโดยไม่ได้ทดลองประสิทธิภาพใดๆ แต่กินแล้วหุ่นดีขึ้นนะ ผอมลง อึ๋มขึ้น เอวคอดลง แต่สะโพกใหญ่ขึ้น (Yaz) ถึงแม้มันจะเวียนหัวอ้วกแตกไปหน่อย และเราก็ไม่คิดที่จะไปทดลองประสิทธิภาพกับใครอีกแล้ว ถึงแม้เราจะไม่ได้ซิงแล้ว แต่ก็ยังไม่พร้อมจะเพิ่มสถิติแต่อย่างใด อยากเก็บเอาไว้แบบนี้ก่อน มันเสียดายอ่ะ ไม่รู้จะเสียดายทำไม แต่มันก็เสียดาย
เราก็เลยเหมือนจะหัวสมัยใหม่แต่ก็สมัยเก่า หัวใหม่ในเรื่องที่คนอื่นเก่า หัวเก่าในเรื่องที่คนอื่นใหม่ มันก็จะงงๆ บ้าๆ นิดนึง

มีใครเป็นเหมือนเราบ้างมั้ยน๊า ตั้งกระทู้มาหาพวกโดยเฉพาะเลยนะเนี่ย
ด่าได้แต่อย่าแรงนะ เราอ่อนไหว แฮ่