ผมเลิกกับ เเฟนได้ 1 เดือนเเล้วคับ  ตอนบอกเลิก ผมเองนะคับที่เป็นคนบอก ผมยอมรับผิดนะคับว่าผมผิดที่ปากเสียปากไม่ดี จนทำให้เธอเบื่อ หลังจากบอกเลิกไม่นานผมตามง้อเธอนะคับ เเต่เธอไม่มีวี่เเวว ที่จะคุยกับผมเลยคับ ไม่เหมือนเมื่อก่อน ทะเลาะกันยังไงก็รักกันตลอด เเต่ช่วงก่อนที่จะเลิกกัน เธอเป็นคนที่ติดผมนะคับ โทรคุยตลอดทุกคืน ช่วงเดือนหลังก่อนเลิก ไม่ได้โทรคุยกันเลยคับ พิมเเชตคุยกันไม่ถึง 10 ประโยค เลย  ผมเลยไม่รู้ว่าเบื่อผม หรือเธอมีคนคุยใหม่ เเต่ผมไว้ใจเธอตลอดคับ
คิดถึงความทรงจำเก่าๆคับ  เวลาเธอทะเลาะกับที่บ้าน หนีออกจากบ้าน ผมก็คอยนั่งอยู่เป็นเพื่อนเธอตลอด เวลาเธอมีปัญหาอะไรผมจะอยู่เคียงข้างเธอตลอด ผมกับเธอ กว่าจะได้คบกัน ลำบากเหมือนกันนะคับ ไหนจะพ่อเธอ ที่ผมทำให้ พ่อเธอเชื่อใจได้ เเต่ ทำไม เธอไม่คิดถึงเรื่องเก่าๆดีๆที่ผมทำบ้างละคับ เอาเรื่องเเย่ๆ ไม่กี่เรื่อง มาทำให้รักเราจบกันง่ายจังเลยคับ
(เเต่ก็ยอมรับผิดเเละเป็นบทเรียนต่อไปคับ)