คือเรื่อง เกิดวันนี่ โดยความรู้เท่าไม่ถึงการของเรา มีอาจารย์ที่เป็นที่ปรึกษา กับอาจารย์ที่สอนสนิททั้งคู่แล้วก็เพื่อน คือด้วยความที่เราคึกคนอง ก่อนอื่นขอเล่าเหตุการ์ณก่อนนะครับ คือวันนี้ทางร.รได้จัดนิทรรศการให้นร.ได้ไปนอกสถานที่ แต่ผมไม่ได้ไป แล้วมีรุ่นน้องทักมาถามเยอะมากว่าไปมั้ย เราด้วยความที่คึกคนองมากเกินไปจึงตอบไปว่า ไปสิ ทั้งที่ๆเราหยุดแล้วแจ้งฝ่ายอาจารย์ที่ทำเรื่องไว้ จนเพื่อนทักมาถามว่า ได้ไปมั้ย เราก็คึกคนองไปอีกว่าไป เป็นการโกหกเพื่อนแบบ เราไม่ได้ตั้งใจที่จะโกหกอะไรหรอ เราทำไปแล้วก็หัวเราะไป ทั้งๆที่เราไม่รู้เลยว่า เรื่องเบื้องหลังที่เราพูดไปนั้น มันใหญ่โตมาก ที่ปรึกษาเราต้องไปคุยกับอาจารย์ผู้สอน กลายเป็นว่า เค้าต้องมาโกหกให้เรา เรารู้ทีหลังเพื่อนๆก็บอกว่า โกหกทำไม เราบอกว่าไม่ได้ตั้งใจ เราคึกคนอง แล้วก็ความรู้เท่าไม่ถึงการของเรา ทำให้หลายคนต้องเดือดร้อนมาก ตอนนี้ผมอยากไปขอโทษอาจารย์ท้งสองฝ่าย ขอโทษเพื่อนที่พูดโกหก กลัวเพื่อนจะไม่สนิทใจอีก เราไม่ได้ตั้งใจโกหกเค้า แต่เป็นความคึกคนองและก็รู้เท่าไม่ถึงการของตัวเอง รู้สึกแย่มาก พรุ่งนี้จะเข้าไปขอโทษ อาจารย์อย่างไรดี วันนี้ผมซื้อพวงมาลัยทั้งสองอันรอท่านแล้ว ผมรู้สึกแย่มาก รู้สึกผิดมาก อยากแก้ไขปรับตัว รู้สึกอยากขอโทษ แต่กลัวว่าเค้าจะไม่คุยจะไม่ยกโทษให้ อยากคุยต่อหน้าอาจารย์แต่สู้หน้าไม่ได้ เราผิดมากกลัวว่าเค้าจะไม่คุยกับผม