คือเรากำลังคุยกับ ผช คนนึงอยู่ โดยเริ่มรู้จักกันจากการที่เขาเป็นฝ่ายที่เข้ามาทักทายก่อน แล้วก็เลยได้เริ่มคุยกันเรื่อยมา ในช่วงแรกๆที่คุยกันก็คุยกันขำๆถามตอบกันตามมารยาท ต่างคนต่างไม่ได้จริงจังอะไรกันมาก และเขาก็ไม่ได้เข้ามาเพื่อจะจีบหรืออะไรทั้งนั้น แค่เข้ามาคุยด้วยเพราะอยากที่จะคุยด้วยเฉยๆ แต่หลังจากที่คุยกันมาเป็นเดือนๆ เรารู้สึกได้เลยว่า เราชอบที่จะคุยกับเขามากกว่าคนอื่นๆ นั่นคงเป็นเพราะเราอาจจะชอบเขาไปแล้ว แต่ด้วยความที่เราเป็น ผญ ที่ไม่ชอบเข้าหาผู้ชายก่อน เลยแทบจะไม่ได้เป็นฝ่ายทักทายเขาก่อนเลย ทั้งๆที่อยากคุยด้วยแต่ก็ไม่เคยเป็นฝ่ายที่จะทักไปก่อน จะเก็บความรู้สึกของตัวเองมาตลอด เพราะเราคิดว่า การที่เราแสดงออกหรือถ้าเราให้ใจเขาไป เราไม่รู้ว่าเขาจะให้ใจของเขากลับมาบ้างหรือเปล่า เขาจะจริงจังกับความสัมพันธ์ของเราหรือเปล่า นี่เป็นคำถามที่มันวนเวียนอยู่ในหัวของเราตลอดเวลา และเขาก็ไม่เคยแสดงท่าทีที่ชัดเจนว่าเขามีใจให้เรา สถานะเรากับเขาก็อยู่ในฐานะคนคุยที่คลุมเคลือมาโดยตลอด แล้ววันนึงเขาก็ถามเราว่า "นี่ที่คุยกันมาเนี่ย ไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยหรอ?" ตอนที่ได้ยินเราตกใจมากเพราะมันก็เป็นคำถามที่เราอยากจะถามเขาอยู่เหมือนกัน เราเลยสงสัยว่าเมื่อฝ่ายชายเป็นฝ่ายเริ่มตั้งคำถามแบบนี้ก่อน เป็นไปได้ไหมคะว่าเขาก็กำลังชอบและจริงใจเราอยู่เหมือนกัน?



คือคำถามเนี่ยอาจจะเป็นคำถามง่ายๆของใครหลายๆคนนะคะ แต่สำหรับเรา เราไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองเพียงเพราะนำคำถามเพียงคำถามเดียวมาเป็นคำตอบให้ตัวเอง ...

ปล.นี่เป็นอีกกระทู้นึงที่เราตั้งขึ้นมาเพื่อระบายความรู้สึกของตัวเอง แต่ถ้ามีผู้ใดที่มีความคิดเห็นหรือคำตอบในมุมมองของคุณเองมาแนะนำ จะขอบคุณมากๆค่ะ