สวัสดีใครก็ตามที่เข้ามาอ่าน ปกติผมไม่พูดเรื่องอะไรให้ใครฟังเท่าไหร่ เป็นมาตั้งแต่เด็ก แต่มันก็อยากระบายบ้าง บางที
ผมเป็นผู้ชายซื่อบื่อคนนึง ที่หน้าตาไม่ได้ดี เรียนไม่เก่ง ทำอะไรก็ไม่ได้เรื่อง แต่ผมเป็นคนที่ไม่ชอบเที่ยวกลางคืน ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ เจ้าชู้ก็ไม่
(ถ้าเล่าอะไรวนไปวนมาก็ขออภัย เป็นคนเล่าเรื่องได้ห่วย)
ผมเป็นเด็กบ้านนอกคนนึง ที่พ่อแม่ไปทำงานที่กรุงเทพตั้งแต่เด็ก ประมาณปีนึงจะเจอพ่อแม่ครั้งนึง และทุกครั้งที่พ่อแม่ กลับกรุงเทพ ผมก็ร้องให้ตลอด (เมื่อก่อน) ปัจจุบันก็ทำใจได้แล้ว (แต่บอกตามตรงว่าผมโคตรต้องการความรักความเอาใจใส่) ผมไม่รู้จะเล่าอะไรเริ่มจากไหนยังไง รู้แต่ว่า อยากระบายให้ใครซักคนฟัง
ตอน ม.ต้น มีรุ่นน้องมาบอกชอบผม และ เพื่อน ที่มาบอกชอบ ผมไม่เคยมีแฟนมาก่อนเลย และนั่นทำให้ผมไม่กล้าที่จะปฏิเสธ จนทำให้ผู้หญิงทั้งสองมีเรื่องกัน ตอนนั้นผมไม่กล้าแม้จะปฏิเสธ หรือ ทำอะไรเลย จนรุ่นน้องก็โทรมาคุยทุกวัน ถึงเค้าจะเห็นผมเป็นแฟน แต่ผมก็ยังเห็นเค้าเป็นแค่รุ่นน้องคนนึง ผมไม่กล้าทำร้ายจิตใจใคร ณ ตอนนั้น น้องเค้าโทรมาคุยกับผมทุกคืน คุยกันจนตีสามตีสี่บางที บอกตามตรงว่าตอนนั้น ผมยังไม่เข้าใจเลย ว่าแฟนต้องทำอะไร รักต้องเป็นไงถึงรัก เป็นแค่ชายซื่อบื่อ วันๆเล่นเกม อยู่กับเพื่อนกับน้อง จนขึ้นมอปลาย ช่วงนั้นน้องเค้าก็เลิกโทรมาหาผม นานแล้ว และผมก็ดันชอบรุ่นพี่คนนึง เห็นพี่เค้าน่ารักยิ้มสวย ตอนนั้นคือพี่เค้าน่ารักจัง อยากคุยด้วยอยากอยู่ใกล้ๆ ถึงได้เริ่มรู้ว่า รู้สึกดีกับใครซักคนมันเป็นแบบนี้นี่เอง แล้วก็มีเพื่อนร่วมห้องมาบอกว่าชอบผม ขอคบ บอกตามตรงว่า ตัวแข็งทื่อ ทำไรไม่ถูก ตอนนั้นคือลืมน้องที่โทรมาคุยบ่อยๆแล้ว ก็เลยตอบตกลงไป แล้วซักอาทิตนึงหลังเริ่มเรียนมอปลาย รุ่นพี่ที่ผมชอบ โทรมาบอกว่าชอบผม ตอนนั้นผมก็รวมความกล้า ไปบอกเพื่อนที่ชอบผมทันที ว่าผมไม่ได้ชอบเค้า ผมชอบรุ่นพี่อีกคนนึง แล้วเราก็ไม่ได้คุยกับเพื่อนคนนั้นเป็นอาทิต แต่กับรุ่นพี่ พี่เค้าโทรมาเรื่อยๆ เราก็โทรไปบ้าง มันก็เหมือนจะดี แต่ซักพัก เพื่อนบอกว่าพี่คนนั้นเจ้าชู้มาก คบทีหลายคน ทีแรกก็ไม่เชื่อหรอก แต่ก็ถามพี่เค้าอยู่ว่าได้คุยกับใครอีกมั๊ย พี่เค้าก็ตอบว่าไม่ ผมก็เชื่อสนิท จนช่วงนึง ผมโทรไป พี่เค้าไม่รับ กี่สายๆก็ไม่รับ จนมาวันนึง รุ่นพี่ผู้ชายแถวบ้าน พูดกับเพื่อน (ผมนั่งได้ยินอยู่ใกล้ๆ) พี่เค้าคุยกันบอกว่า ...คบกับพี่คนที่ผมคุยอยู่ นาทีนั้น คือคอตกกลับบ้าน
แล้วหลังจากนั้นไม่นาน ก็มีรุ่นพี่มาบอกชอบอีก ก็คุยๆกันได้ซักพักก็โดนพี่เค้าเท อีกไม่นาน ก็มีรุ่นพี่มาขอเบอร์ มาบอกชอบ (เพื่อนพี่ที่ชอบมาบอก มาขอให้) หลังจากนั้นก็คุยกันทุกวัน แต่คนนี้ รู้สึกเหมือนพี่ที่คุยกันได้ทุกเรื่องมากกว่าจะรู้สึกว่าชอบ พี่เค้าคอยถามทุกวันว่าคุยกันถานะอะไร ผมก็ได้แต่บอกไปว่าคุยแบบพี่ ตอนนั้น ไม่อยากคบแล้วมีปัญหาให้เลิกกัน ให้พี่คนนั้นหายไป ไม่อยากเลย อยากคุยเป็นพี่เป็นน้องไปนานๆ แต่ไม่นานก็มีรุ่นน้องมาบอกชอบ ลองๆคุยกันได้มั๊ย แล้วไม่นานก็คบกับรุ่นน้อง คุยกันบ้าง คุยกับรุ่นพี่บ้าง จนคุยน้อยลง และจบกันที่ พี่น้องแบบเดิม ส่วนพี่ที่คุยด้วยแล้วรู้สึกดีก็หายไปเลย จนประมาณ ม.4 กว่าๆ ถึง ม.5 ผมก็ดันไปเล่นกับเพื่อนคนนึง ซึ่งเล่นไปด้วยบ่อยๆ ทักแชทหาทุกวันบ่อยๆ ผมก็เริ่มชอบเพื่อนคนนั้น แต่ผมก็ไม่ได้ตามจีบตามอะไรจนเค้ารู้หรอกว่าชอบ เล่นๆเหมือนเพื่อนคนอื่นๆ แต่คนนี้จะเล่นด้วยบ่อย แต่ก็ไม่ทำให้ผิดสังเกตหรอก จนจะขึ้น ม.6 ผมไปทำงานพาททามตอนปิดเทอมและก็ได้คุยกันผ่านเฟส ผมเลยปรึกษากับเธอ ว่าผมชอบคนๆนึงอยู่ ทำยังไงดี เค้าบอกให้ผมบอกความในใจไปเลย ผมก็เลยบอก ผมชอบเค้านั่นแหละ และนั่นก็ทำให้เราไม่ได้คุยกันอีกเลยพักนึง จนเปิดเทอม ผมเริ่มเล่นกับเธออีกเหมือนเคย แชทคุยทุกวัน เหมือนเคย จนจะจบ ม.6 มีเพื่อนอีกคนนึงก็ทักมาเล่นด้วย อยู่ ร.ร ก็เล่นด้วย (เป็นผู้ชายชอบหยอกผู้หญิง) เราก็คุยกัน กวนกัน จนวันนึง เพื่อนคนนั้นบอกว่า ชอบผม จริงๆตอนนั้น ผมหวั่นไหวมากว่าจะเลือกเดินต่อกับคนที่เราแอบชอบ หรือ เลือกเพื่อนคนนี้ ที่เราก็รู้สึกดีกับเค้าเหมือนกัน แต่สุดท้าย ผมก็เลือกคนที่ผมแอบชอบ ที่ปฏิเธอผมมาครั้งนึง แต่นั้นมันก็ดี เพราะว่าคนที่ผมแอบชอบ ก็บอกว่าชอบผมเหมือนกัน ตอนนั้นคือลุ้นจนข้ามปี (ถาม 31 ธันว่า ช่วงจะเที่ยงคืน ตอบอีกทีก็ วันที่ 1 มกรา ลุ้นข้ามปี) คนนี้คือ เวลาอยู่ใกล้อยู่ด้วย แล้วผมมีความสุขมาก หัวเราะ ตลอด (ตอนแอบชอบคนนี้ บอกตามตรงว่าไม่รู้ใช้น้ำหอมอะไร มีรุ่นน้อง หลายคนมาก มาบอกว่าชอบ แต่ครับ ผมบอกแบบแมนๆเลย ผมมีคนที่ชอบอยู่แล้ว ตอนนั้นไม่รู้เป็นไร มีมาบอกชอบโคตรเยอะ พอตอนไม่มีใครละ เงียบหายกันจั๊ง)แล้วเราก็ได้คบกัน ตอนปิดเทอมพอดี หลังจากนั้น เราไม่ได้เจอหน้ากันเลย 6 เดือน ไม่ถึงกับ 6 เดือนหรอก เจอบ้าง นานๆที เพราะผมก็เป็นคนติดบ้าน จะไปไหนก็ต้องบอกยายก่อน บ้านก็ไกลกันพอสมควร เลยนานๆไปที ลืมเล่า ตอนเลือกมหาลัย ตอนนั้นคือช่วงที่คิดหนักมาก เพราะพ่อกับแม่ อยากให้ไปเรียนใกล้ๆ แต่ใจ อยากไปใกล้ๆ แฟน จนพ่อกับแม่พาไปมหาลัยแถวนั้น พอไป พ่อแม่ก็ตกใจ เพราะมหาลัยมันมีแต่หญ้า รกมาก หน้ากลัว เหมือนจะมีงูเหลือมออกมา เลยได้มาเรียนต่อ ที่ที่คิดว่าที่เดียวกัน แต่แฟนดันสอบติดอีกมหาลัยนึงที่ดีกว่า (มหาลัยที่เราสอบก็ติด แต่ติดไม่ตรงตามที่แม่เค้าต้องการ) เราเลยได้เจอกันนานๆครั้ง ส่วนมาก เธอจะมาหาผม เพราะผมพักหอนอก เธอพักหอใน (หอหญิง) นานๆจะไปหาเธอทีนึง (ตั้งแต่คบกับเธอ ผมขี้อ้อนมาก อ้อนแทบจะตลอด) ช่วงเทศกาล เพราะสองมหาลัยนี้มันก็ไกลกันอยู่พอสมควร จะไปกลับตลอด ก็คงแบกค่าน้ำมันไม่ไหว เธอพักกับเพื่อนผู้หญิงคนนึง แต่ผมพักคนเดียว และผมก็อยู่คนเดียวแทบจะตลอด เป็นแบบนี้อยู่นาน เหงามาก แต่ก็ไม่ได้คิดจะไปคุยกับใครจะนอกใจไปคบกับใครอื่น เราทะเลาะกันอยู่เรื่อยๆ เพราะเธอไม่ค่อยจะมีเวลาให้ผม และผมก็ดันว่างมาก เราทะเลาะกันเรื่องความสำคัญกันบ่อยๆ บางวันเธอก็หาย ไปแบบไม่บอกไม่กล่าว มาอีกทีตอนดึกๆ บอกว่าแบตโทรศัพหมด เพื่อนใช้โน๊ตบุ๊คอยู่ (แบบนี้แทบจะตลอด) แต่ผมก็ไม่ได้คิดมีใครใหม่ ตลอดเวลาที่เราห่างกันเลย ไม่มีทัก ไม่มีคน ไม่มีหวั่นไหวแม้แต่น้อย แต่บอกตามตรงว่า ผมขี้น้อยใจ ผมขาดความอบอุ่น ผมต้องการความสำคัญมากจริงๆ ผมไปไหน ก็บอกตลอด ผมทำอะไร ผมบอกตลอด มีแค่บางทีที่รีบจนไม่ได้บอก และช่วงหลังๆมานี้ ผมเจออะไรที่มันน่ารัก ตลก ผมส่งให้เธอตลอด ผมแค่หวังว่าเธอจะดูแล้วมีความสุข เธอจะดูแล้วมาสนใจผมบ้าง เพราะคำว่าทำงาน จากที่เคยโทรปลุกผมตอนเช้า (ถ้าผมบอก) เป็นลำบากมากที่ต้องโทร คำว่างานมันทำให้ผมน้อยใจมาก ยิ่งเวลาไม่มีให้ ยิ่งไม่ให้ความสนใจ และเวลามีปัญหา ผมมักจะไม่ได้กำลังใจเลย เพราะเค้ามัวแต่ยุ่งกับงาน งาน งาน งาน ล่าสุด ผมต้องไปฝึกงาน ก็ไม่มีกำลังใจ ไม่มีอะไรบอกผมเลยซักนิด ถามอีกทีตอนค่ำๆของวันฝึกงานวันแรก มันก็ดีใจอยู่หรอก แต่ในใจมันก็น้อยใจ จนสองอาทิตก่อน วันที่ฝึกงานได้ไม่นาน เธอก็ยุ่งกับงานจนดึก แต่ต้องตืนไปเรียนต่อ 9 โมง และผมก็ต้องตื่นไปฝึกงาน 8 โมง ผมแค่ต้องการการเอาใจใส่บ้าง เลยบอกให้ปลุกหน่อย 7 โมง ทีแรกเธอก็ยังไม่รับปาก แต่ก็อ้อนไปพักนึง ไม่รู้ว่ารำคาญ หรือยังไงแต่ก็ตอบตกลง เช้ามา ผมตื่นมารอโทรศัพตั้งแต่ 6 โมง เพื่อหวังแค่ว่า จะมีสายเข้าตอน 7 โมง เพื่อบอก ตื่นไปฝึกงานได้แล้ว สายแล้ว แต่ผมก็ได้แค่ความว่างเปล่า จน 8 โมงกว่าๆ และเราก็ทะเลาะกัน จนเธอลบชื่อในเฟสที่ใช้เรียกแทนชื่อเราทิ้ง จากนั้นผมก็ได้บล็อคไป และก็ไม่คุยกับเลยอาทิตนึง อาทิตที่สอง ให้เพื่อนผมที่ฝึกงานด้วยกัน ถ่ายรูปส่งให้ดู ผมก็รู้แหละว่า เพื่อนถ่ายส่งให้ แต่ก็ทำเป็นไม่สนใจ ตอนนี้ก็เลิกกันได้สองอาทิตแล้ว และตอนนี้ มีคนบอกว่าชอบผม ซึ่งก็เป็นเพื่อนของเพื่อน ที่ห้องอยู่ข้างๆกัน เค้าก็ทักมาบ้าง ไม่ทักบ้าง ผมก็ไม่ได้ทักไปหรอก แค่ตอบๆ คุยๆเหมือนเพื่อน (ไม่ใช่คนชอบใครง่ายๆ ไม่ชอบผู้หญิงกินเหล้าด้วย ยิ่งเข้าผับยิ่งไม่ชอบ) มันก็มีแค่นี้แหละ
สุดท้าย อยากถามคนที่มาอ่านหน่อย
ว่าผมควรเดินกลับไปหาจุดที่เธอไม่สนใจ หรือ เดินต่อไป แล้วก็อยู่คนเดียวต่อไป
ถ้าคนที่อ่านเป็นรุ่นน้องที่เคยคุย หรือ คนที่เข้ามาในชีวิตที่เคยทำร้ายไป ก็ขอโทษด้วย
ขอบคุณที่ให้พื้นที่ระบายเรื่องต่างๆในชีวิต และยิ่งเรื่องความรักที่มันพึ่งผ่านไป...