ตอนนีเรารู้สึกว่าเราเป็นภรรยาที่ไม่ดีพอสำหรับสามี สามีเราเป็นคนดีมากๆเขาเป็นคนขยันมาก เราคบกันมา4ปีกว่าแล้วมีลูกชาย1คน ตอนนี้เราตั้งท้องคนที่2อยู่ ตั้งแต่คบกันมาเราไม่เคยนอกใจกันเลยสักครั้ง แต่ก็มีทะเลาะกันบ้างส่วนมากจะเถียงกันเรื่องการเลี้ยงลูก สามีเราค่อนข้างจริงจังมากกับการเลี้ยงลูกแบบเรียกได้ว่าต้องให้ได้อย่างที่เขาหวังเลยก็ว่าได้ แต่เราก็รักกันดีมีความสุขมากกว่าทุกข์ สามีเราให้เงินเดือนเราใช้ทุกเดือนเดือนบะ2หมื่นบาท ส่วนเราก็มีหน้าที่เลี้ยงดูแม่กับพ่อเราเดือนละหนึ่งหมื่นบาททุกๆเดือน พ่อเราป่วยเป็นอัมพาตมา2ปีแล้ว เราเลยต้องรับภาระคนเดียว ทั้งค่าใช้จ่ายในบ้าน ค่ากอน บลาๆๆๆของบ้านแม่เรารับผิดชอบทุกอย่าง พี่สาวเราก็ช่วยอีก5พัน/เดือน เพราะเขาทำงานได้เงินเดือนไม่มากเท่ากับพ่อแม่เรามีเงินหมุนเวียนใช้จ่ายส่วนตัว15,000/เดือน แต่ก็ไม่พอใช้หรอกเพราะไหนจะไปจ่ายค่าดอกเบี้ยที่เป้นหนี้ไว้อีก จริงๆเราไม่อยากพูดถึงปัญหาหนี้สินที่แม่เราสร้างไว้เพราะเราไม่อยากให้ใครมาว่าแม่เรา ถึงเขาจะไม่ดีในสายตาใครแต่สำหรับเรารับรูเได้ว่าเขารักเราและเราก็รักเขามากๆจนให้อภัยเขาได้ทุกเรื่อง  แต่ปัญหาหลักๆของเราเกิดจากครอบครัวเราที่มีแต่หนี้สินทำให้เราเครียดมาก เราพยามแยกทั้งสองเรื่องออกจากกันพยามแก้ปัญหาทีละจุด แต่มันแก้ไม่หายสักทีเวลาเราเครียดเรื่องครอบครัวสามีเราจะรับรู้ได้ทุกครั้ง เพราะเราชอบเหม่อชอบแอบนอนร้องไห้บางครั้งเราเก็บตัวไม่อยากพูดคุยกับใครเพราะเราไม่อยากให้คนอื่นเห็นเราร้องไห้ไม่อยากให้คนอื่นเครียดกับเราด้วย แล้วมันเหมือนทำให้เราดริ่มเป็นโรคเครียดคิดมาก นอนไม่หลับเราไม่อยากเป็นแบบนี้เลยเพราะตอนนี้เราก็ท้องอยู่กลัวจะมีผลเสียต่อลูก เราควรทำยังไงดี มีวิธีไหนบ้างที่ทำให้เราแยกเรื่องส่วนตัวกับเรื่องสามีและลูกเราไม่ให้กระทบกับพวกเขาบ้าง เพราะพวกเขาไม่ควรจะมารับรู้ปัญหาที่เขาไม่ได้ก่อเขาควรจะได้เห็นรอยยิ้มของเรามากกว่าเห้นน้ำตาของเรา เรากลัวว่าสักวันนึงสามีเราจะเบื่อที่เราเป็นแบบนี้ เราควรเริ่มยังไงดี ??