สวัสดีคะ ตอนนีเราอายุ17แลว เราเเอบชอบรุ่นพี่คน1อะ😂เขาเป็นรุ่นพี่เรา1ปีเราแอบชอบพี่เขาตั้งเเต่พี่เขายุ ม.2เทอม2 จนตอนเนี้ยพี่เขาเขายุ ม.6 ล้าวว จะ5ืปีแย้ววที่แอบชอบ เรื่องของเรามันยาวหน่อยนะจะเล่าให้ละเอียดก็เเล้วกัน😁 ก่อนที่จะชอบก่อนที่จะเจอ พี่เขาก็เป็นคนธรรมดาๆคนนึงใน ร.ร นั่นแหละ ไม่ได้พิเศษไม่ได้โดดเด่นอะไรเล้ยยยย~ จิงๆเขาเป็นคนตัวเล๊ก สูงเท่าๆเรา167-168 ผิวขาว หน้าตาก็พอใช้ได้ไม่ได้หล่อมากมายตอน ม.ต้น พี่เขายุสีแสดเรายุสีเหลืองก็ไม่รู้ชอบได้ไง ก่อนที่จะชอบพี่เขาไอ้เราก็ไป ร.ร ปกติแหละเดินอยู่ดีๆก็ไปเจอพี่เขาแล้วแบบ...โลกทั้งใบหยุดไปประมาณ5วิ เพลงนิจะขึ้นในหัวเลย #ช่ายยยเลยยย😂โดนใจฉันเลย~ 555(ดูเป็นโลกจิตแต่ไม่ใช่นะมันเป็นเอง)ตอนนั้นพี่เขายุ ม.2 เราก็เด็ก ม.1(เด็กใหม่เลยแหละ)😂 ก็ติดตามชีวิตพี่เขามาตลอดแรกๆก็พยายามตามหาชื่อก่อน(ยังไม่รุ้)นับเเถวห้องเรียนจิพอรู้ห้องผมนิเดินเข้าห้องวิชาการหาใบรายชื่อเลยละก็ได้มาจิงๆ ผช ห้องนี้ก็มีแค่7-8คนเลยง่ายต่อการสืบ5555 ก็พิมหาเฟสตามชื่อจิงในนั้นพิมไปพิมมาเจอ!😆(หายุนานพอควรโชคช่วยมีกันเป็นเพื่อนยุแล้วรู้ชื่อรุ้บ้านรู้ทุกอย่างอะสืบหนักมากจนดูหน้ากลัว55หลังจากนั้นก็ติดตามชีวิตพี่เขาเรื่อยๆเจอบ้างไม่เจอบ้างแล้วแต่เวรแต่กรรม ตอนนั้นพี่เขาก็เมินยุเหมือนคนเดินผ่านกันไปมาเหมือนคนทั่วๆไปพอพี่เขาขึ้น ม.3เริ่มหาตารางเรียนเริ่มทำตัวเข้าใกล้ชีวิตพี่เขามากขึ้นแกล้งเดินผ่านห้องแกล้งเข้าเรียนช้าเพื่อจะได้เจอห้องพี่เขามเรียนไรงิ(ความมโนตอนเด็กๆเนอะ😂)ทุกเที่ยงที่โรงอาหารก็พยายามมองหาท่ามกลางผู้คนนั้นแหละเจอตลอดวนเวียนยุแบบนี้จนถึงเทอม2ก็ติดตามนานพอสมควรนะเหมือนพี่เขาจะเริ่มรู้ตัวละว่ามีคนมองพอมีคนมองทุกวันคนเราก็จะเริ่มรู้สึกแปลกๆละใช่ไหมละคะแล้วพี่เขาเริ่มเปลี่ยนอะเเต่ก่อนเจอกันจะชิวๆเหมือนคนเดินผ่านกันทั่วไปพอตอนเนี้ยมันเปลี่ยนจิงๆนะทุกครั้งที่เจอกันจะประมาณว่าเดินคุยกับเพื่อนชิวๆยิ้มหัวเราะร่าเริงพอเจอหน้ากันท่านั้นแหละหยุด!คุยกับเพื่อนแล้วเดินอย่างสงบแบบเมินอะเหมือนมีความเฟคจิงๆเราเองก็ทำอย่างงั้นเหมืนกัน คือต่างฝ่ายต่างเฟคพอเดินผ่านไปสักพักเราลองมองกลับไปพี่เขาหันมาว้ะ😂(ไม่รุ้คิดไปเองรึป่าวไม่แน่ใจนะ) เทอม2นี่แหละพี่เขาเริ่มแปลกๆเหมือนจะจำเราได้คือเจอกันเป็นต้องเฟคไอ้เราก็เฟคเขาก็เฟค จนวันปัจฉิมมันจะมีการโยกย้ายที่เรียนใช่ปะเพราะ ม.4มันสามารถเรียนทางตรงเเละอาชีพได้ก็มีหวั่นๆกลัวพี่เขาจะย้ายออกไป เลยคิดจะให้ดอกไม้พี่แกอะถึงตอนนั้นแล้วก็ยังไม่มีความกล้าพอแม้แต่จะให้(ดูความขี้ขลาดดิ)😞ก็เลยฝากเพื่อน(ตุ๊ด😂)ให้เอาไปให้เขา ปัจฉิมก็จะเดินเป็นแถวๆใช่ม้ะพอมาใกล้ถึงเราแล้วเพื่อนมันถามให้คนไหนเราก็อุส่าให้ดูภาพว่าคนไหนแถวชี้ด้วยก่อนที่จะเดินมาถึงประมาณ3m.(มันทำงง)ละมันยืนเอ๋อๆละเจือกพูดสะดังว่าคนไหนๆ(อยากตะโกนบอกมันว่าเขายุตรงหน้าตุเนี้ย😂)ตอนนั้นอายมากเลยหันหลังแล้วทำเป็นเมินไปทางอื่นสุดท้ายก็ไม่ได้ให้ แห้วไป!😶ทุกวันนี้ก็เก็บไว้จนเหี่ยวแห้งหมดละ555ไม่ลืมความอดสูความอับอาย555ที่ล้มเหลว พอเปิดเทอมมา เราเจอพี่เขาเราโคตรดีใจดีใจจิงๆพี่เขาเรียนต่อสายตรงแล้วไม่รู้ทำไมฟ้าเข้าข้างอะได้ยุสีเดียวกัน!😅น้องม.3กะพี่ม.4สีเหลือง ได้ใช้เวลาในช่วงกีฬาสีด้วยกันคับเเต่ไม่มากแค่นิดนึงไม่ได้ทำให้รู้จักกันมากขึ้นตารางเรียนก็ไม่เจอกันเวลาพักก็ไม่ตรงกันเราก็ขึ้น ม.4ได้เปลี่ยนสีคับโอกาสเจอกันน้อยลงช่วงม.4นี่คือต่างคนต่างเรียนไม่เจอกันเลย มาเจอก็ตอนเนี้ยแหละ ตอนที่เรายุ ม.5 พี่เขายุ ม.6 😂 ตารางเรียนไม่มีดวงล้วนๆเทอมเเรกเจอนะเเต่น้อยมากเทอม2นิดิ555 อยากบอกว่าร้ายมาก!!ย้ายชมรมมาเข้าชมรมเดียวกันกับพี่เขาเลยจร้าาาไปเรียนเจอกันบ่อยช่วงเนี้ยเจอตลอคาบไหนเรียนอาคารเดียวกันก็จะเจอกลุ่มพี่เขานั่งเล่นยุแถวนั้น(เราไม่กล้าสบตาหรอกไม่กล้ามองด้วยกลัวเขารู้555)ก็เมินตอนเดินผ่านละก็ไปยืนมองที่หน้าต่างหรืออะไรสักที่อะ เหมือนพี่เขาจะรุ้นะเเต่เขาไม่ได้อะไรเฉยมากเเต่หันมายุเป็นระยะๆ(หัวใจจะวาย)พีคสุดก็ตอนเดินเเถวสนามบาส เราเดินมากับเพื่อนละคนนึง พี่เขาก็เดินมากับเพื่อนคนนึงเดินมาปะกัน เราก็กินน้ำอะทำเนียนทำเป็นกินน้ำไม่กล้ามองเเล้วมันเจือกเผลอยิ้มเว้ย! เพื่อนมันก็รู้ว่าเราปลื้มพี่เขามันก็บอกเห้ย!พี่เขายิ้มมาด้วยอะ เราก็แบบห้ะ!? เขายิ้มให้ลมให้แล้งรึป่าวบ้าน่า...(ยังไม่เข้าข้างตัวเองนะ55เเต่ที่เล่าๆคงจะเข้าข้างตัวเองละครึ่งเรื่อง) ก่อนหน้านั้นอีกทำเอาหัวใจแทบวายมาดูสตอรรี่ในเฟสเว้ย กรี้ดเลย!!(เเต่ไม่มีเสียงเป็นคนกรี้ดไม่เป็นชักดิ้นชักงอไป) ดีใจมากๆที่เขาเข้ามาดูอะเเต่ก่อนไม่มีแบบนี้😂แล้ว2วันก่อนเราเรียนพละ พวกพี่เขามานั่งเเถมสนามว้ะ 555เรียนเสร้จก็กลับบ้านดิ ความรุ้สึกตอนนั้นเห้ยพี่ตุไม่ได้อ่อยนะเเต่นิมันทางเดินไปโรงรถที่จอดไว้(มีโรงรถ3ที่แต่ละเส้นทางจะไปคนละเส้นเเต่เราต้องไปทางนี้)ได้รถมาขี่วนมาส่งเพื่อนที่ ประตู1พี่มันมองมาอะ เขิลหนักแต่ทำเป็นนิ่ง55 😂 โทดนะเขิลเห้ๆเเต่เราเป็นคนนิ่งๆอะคือไม่กล้าเเสดงออก เราทรงคล้ายๆทอม แต่ไม่ใช่เราเป็น ผญ ห้าวเราดื้อแต่ไม่ซนมันจะแฝงเรียบร้อยหน่อยๆเป็นคนเงียบๆมั้ง555อาการก็ไม่เท่าไหร่มั้ง พอมาวันนี้เดินไปหาเพื่อนตรงที่นั่งประจำ เรารู้ว่าพี่เขาจะยุไหนเราเลยมองไปตรงที่พี่ๆเขายุกันคือเช้าๆทุกคนต้องมีศูนย์รวมเพื่อนใช่ม้ะก่อนเข้าเเถวนั้นแหละ เราเลยมองไป ! พี่เเม่มมองมา😨สไตร์เราก็คือนิ่งๆอะ ก็เลยมองกลับไป อื้อหืม....ไม่อยากละสายตาเบยทีเดียว555(อยากมองนานๆแต่อ๊อดดังแล้ว)ก็แยกใครมัน พอบ่ายๆเรียนเคมีที่อาคาร4เสร้จกำละงเดินลงอาคารเจอพี่เขาเต็มๆ ตอนนั้นกำลังกินหนมที่ซื้อมาเมื่อเที่ยงที่ยังไม่หใดกำลังมูมมามเลยทีเดียว5555 จ๊ะเอ๋!~สิ พี่เขาก็มองผมก็รีบเทขนมใส่มือละวิ่งๆลงบันไดไปตอนนั้นคือขำตัวเองมากอะ ตุทำไรลงปายยย~😂 สรุป เรื่องทั้งหมดก็จะประมาณนนี้นะคับอาจเล่างงๆไปบ้างแต่ก็ช่วยคิดโหน่ยว่าทำไงดีถึงจะได้รู้จักไม่มีโิอกาสเลยอีก3เดือนพี่เขาจะจบแล้วนี่มีเเพลนว่าถ้าชาตินิไม่รู้จักกันก็จะเอาแค่ของปัจฉิมไปวางไว้ที่หน้าบ้านพี่เขาเเล้วเขียนว่าโชคดีนะคะรุ่นพี่ขอให้สอบให้ติดคณะที่พี่อยากเรียนนะประมาณนี้แล้วที่เหลือจะเก็บไว้เป็นความทรงจำ ชอบมานานขนาดนิคงไม่หวังครอบครองแล้วแหละคับรู้จักในฐานะพี่น้องก็ยังดี😂  
ปล.ทุกวันนี้กดส่องพี่เขาเป็น100รอบเลยนะบางทีคืดในใจรึจะเเกล้งส่งคลิปตลกๆไปแล้วบอกว่าโทดคะส่งผิด555 ยังงิเคปะ? ยังไงก็ได้อะเพื่อนๆช่วยคิดหน่อยขอวิธีที่แบบไม่เกินงามไม่ลุกเกินไปคือเราไม่กล้า ขอบคุณล่วงหน้านะคะ 😁