ช่วงปลายปีนี้ได้ออกงานสังคมบ่อยและเห็นเพื่อนๆ รุ่นเดียวกัน อัพเดทเรื่องราวต่างๆ มากขึ้น
ไม่ว่าจะเป็น เที่ยวกับแฟน ถ่ายพรีเวดดิ้ง แต่งงาน ชีวิตคู่ ล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องที่น่ายินดีทั้งสิ้น
เลยนึกย้อนมองตัวเองว่า เรามาถึงจุดๆนี้ได้ยังไง คนรอบข้างมีคู่ชีวิตกันหมดเลย
แต่เรายังคงครองความโสด โสด และโสดต่อไป สงสัยชาตินี้คงไม่มีคู่แล้วมั้ง
หรือไม่มีใครสนใจผู้หญิงบ้านๆแบบเรา

"เป็นคน กทม หน้าตาธรรมดา พาเข้าวัดได้ หนังตาชั้นเดียว มองไปมาเป็น 2 ชั้นหลบใน อาม่าแถวบ้านเรียก อาหมวย
ผิวขาวเหลือง มีเชื้อสายจีน สูงพอประมาณ 160+ รูปร่างผอมสมส่วน
ใช้ชีวิตเรียบง่าย ไม่ฟุ่มเฟือย/ติดหรู ไม่เที่ยวไม่ดื่ม เป็นคนตรงไปตรงมา ขี้เล่นหน่อยๆ"

สเปคผู้ชายในฝัน ไม่มีไรมาก แค่แนวเดียวกัน เข้าใจกันก็พอ
ขาว สูง 170+ ตี๋นิดก็ดี อายุ 29+ โสดสนิทจริงๆ ไม่ดื่ม ไม่สูบ  จริงใจ จริงจัง
ที่สำคัญต้องไม่เจ้าชู้  มั่นคงในความรัก ใช้ชีวิตเรียบง่าย รู้จักประมาณตน ไม่ฟุ้งเฟ้อเกินตัว

พอๆๆ รู้สึกว่าจะเยอะเกินไปละ
และแล้วนี่ก็คือที่มาของความโสดนี่เอง
ก็ไม่รู้ว่าเป็นที่ตัวเราหรือเป็นเพราะว่าหนุ่มในฝันนั้นไม่มีอยู่จริง

สุดท้ายนี้ ก่อนจะข้ามปี ขึ้นทศวรรษใหม่...ขอลองสักตั้ง เผื่อจะได้พบเจอคนที่ใช่กับคนอื่นเค้าสักที
ทักทายได้หลังไมค์นะคะ