ผมทำงานที่บริษัทแห่งนึงในภาคตะวันออกของประเทศไทย ปกติผมเป็นคนไม่ค่อยพูดถ้าไม่สนิทกัน  ไม่ทำตัวเบียดเบียนผู้อื่น ไม่พูดจาว่าร้ายผู้อื่น โดยทำงานทำหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายอย่างเต็มที่  แต่ชอบถูกเพื่อนร่วมงานและผู้บังคับบัญชาชอบพูดจาให้เจ็บใจและเสียความรู้สึกซึ้งเป็นบุคคลที่ผมทำงานร่วมด้วยในแผนกด้วย แต่คนอื่นกลับไม่โดนแบบผม ตอนแรกผมก็เฉยๆก็คิดว่าเขาพูดหยอกล้อขำๆกันไป ก็คิดว่าเขารับน้องกันอะนะ แต่พอพูดบ่อยๆเข้ามันชั่งจะอึดอัด คำพูดที่เขาพูด ที่ทำให้ผมรู้สึกเจ็บใจและเสียความรู้สึก คือคำว่า "เมิงไปเอาใบลาออกมาเขียนลาออกไปเลยไป" เมื่อไม่ได้ดั่งใจ (คิดในใจกูก็ทำงานให้จนเสร็จบรรลุเป้าหมายแล้วนิด่ากุทำไม สัส) และก็มีกริยาท่าทางไม่อยากจะยอมรับเราเท่าไหร่ ปัจจุบันผมจึงออกจากกลุ่มเขาแล้วไปกินข้าวกับเพื่อนร่วมงานอีกกลุ่มนึ่งซึ้งคนละแผนกกันซึ้งพี่พี่เขาชวนผมให้ไปกินข้าวด้วยตอนแรกผมก็ไม่กล้าไปกินด้วยหรอกครับ แต่พี่พี่เขาชวนเราบ่อยๆเข้าผมจึงกลัวเขาเสียน้ำใจ จึงเข้ากลุ่มพี่พี่เขา มีทั้งระดับ  staff จนถึง Manager เพราะคนกลุ่มนี้มีจิตใจดี คำพูดคำจาดี ตำนิแบบมีเหตุผล ด่าแบบมีที่มาที่ไป ผมก็โอเคกลับพี่พี่กลุ่มนี้ แต่กลุ่มคนที่ผมทำงานด้วยนี้สิชอบพูดอวดว่าตัวเองดีมีชาติตะกูลมีการศึกษาสูง รวย จะซื้อบ้านซื้อรถกี่คันก็ได้ (คิดในใจกุถามยัง สะเลดหมา) พูดตำหนิผู้อื่นว่าคนนั้นไม่ทำงานคนนี้ไม่ทำงาน แต่บอกว่างานตัวเองเยอะทำไม่ทัน (คิดในใจ ก็นั่งนินทาคนอื่นอยู่มันจะเสร็จทันได้ไงอีสัส) พูดจาทับถมคนที่ด้อยกว่า ผมก็ละอ่อนอยู่ละครับอายุยังไม่ถึงเลขสาม แต่โดยนิสัยพื้นเพแล้วผมเป็นคนที่ไม่ค่อยยอมคนโตมากับกลุ่มเด็กผู้ชายขาลุย แต่ที่ยอมอดทนทุกวันนี้ก็เพราะเงิน ก็เลยยอมทนปล่อยให้คำพูดของคนกลุ่มนี้เข้าหูซ้ายทะลุหูขวาไป แต่ผมก็ไม่เข้าใจทำไม่เขาถึงทำท่าทีแบบนี้กับผม ทั้งที่ผมไม่เคยไปว่าและตอบโต้อะไรพวกเขาเลย (แต่ด่ากับในใจอยู่) ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนเป็นคนเก็บกด อารมฉุนเฉียวง่าย ทุกครั้งที่โดนคนพวกนี้ว่าให้ผมต้องปลีกตัวเข้าไปท่อง พุทธโธ พุทธโธ ในห้องน้ำ เพื่อสยบความโกรธ แต่คนพวกนั้นกับสนุกสนานระริกระรี้  มีวันนึงผมถึงขั้นจิตตก ต้องพกปืนใส่กระเป๋าไปที่ทำงานด้วย (กะว่าพูดให้กูเสียความรู้สึกจนฟิวขาดอีก กูเอาลูกปืนยิงกะบานให้สมองไหลแน่ ) แต่ก็ทำไม่ลงเมื่อคิดถึงหน้าแม่และลูกเมีย ผมจึงมาโพสข้อความยาวยาวนี้ละ เพื่อระบายอารมเพราะ ไม่มีที่ลง  *** ผู้จัดการก็อยู่ในแก้งนี้ด้วยเลยปรึกษาใครไม่ได้
   ผมควรที่จะแกล้งทำปืนหลั้นใส่หัวพวกมันให้มันสมองไหลออกมาจากกระโหลกจะดีรึเปล่า(ประโยคนี้เขียนเพราะความโกรธเกลียดคนพวกนี้ ไม่ถูกธาตุกับคนนิสัยแบบนี้)
ทำไมกูต้องเป็นฝ่ายยอม มียศตำแหน่งที่สูงกว่าแล้วใหญ่มากรึไงเมิง เพราะพวกเมิงเป็นผู้ใหญ่กว่ากูจึงสามารถด่ากูได้รึไง
        เรื่องราวชีวิตกูชั่งหน้าเวทนา คงเป็นคนมีกรรม เฮ้ย อดทนให้ถึงที่สุดนะใจเรา

   และสุดท้ายนี้ผมก็เลยอยากจะถามพี่ๆน้องๆลุงป้าน้าอาทั้งหลายที่ผ่านเข้ามาเจอกระทู้นี้ ที่อาจจะเคยมีประสบการแบบนี้กันมาแล้ว
มาช่วนแนะแนวผมหน่อยว่าผมควรจะรับมือกับคนกลุ่มนี้ยังไงครับ เพราะตอนนี้ในจิตใจผมรู้สึกเกลียดคนกลุ่มนี้มาก แต่ยังไม่พร้อมลาออกยังเก็บเงินไม่ได้เท่าไหร่ ควรจะอยู่ยังไงให้สุขกายสบายใจ ช่วยแนะแนวผมด้วยนะครับ
      
    ไม่อยากเป็นข่าวว่า  มือปืนจิตตกกราดยิงเพื่อนร่วมงานตายทั้งแผนก