ผมไม่รู้ว่า โค๊ชของเราทราบไหมว่า จุดอ่อนของนักกีฬาเราคืออะไร ในเมื่อลงไปโค๊ช ผมยังไม่เห็นโค๊ชคนใดจดข้อบกพร่องจริงจัง
รายละเอียดข้อบกพร่องของนักกีฬาเเต่ละคน เอาจริงๆ เเล้ว มันมีรายละเอียดปลีกย่อยที่โค๊ชควรจะให้ความสนใจมากกว่าเเค่การโค๊ชข้างสนาม
มีโค๊ชคนใดสนใจเก็บสถิตินักกีฬาระหว่างการเเข่งขัน  ผมว่าการที่เราเเพ้ เเล้วโทษเรื่องกำลังเเต่เพียงอย่างเดียว มันเป็นการวิเคราะห์ที่ฉาบฉวยมาก

จางหนิงเป็นตัวอย่างของการเก็บบันทึก เธอบันทึกทุกอย่าง เเล้วเก็บไปทำเป็นการบ้านทุกครั้ง
หรือดูทีมสต๊าฟญี่ปุ่น เก็บสถิติตลอด เเต่ของไทยมักไปดูกันที่หน้างาน เเล้วเเข่งจบก็จบกัน
ด้วยความคิดที่ว่า ยังไงมีรายการใหม่ ไม่ต้องเครียด สรุปคือ เราไม่เคยเรียนรุ้จากความผิดพลาด เพื่อให้เกมส์พัฒนาขึ้น

เเล้วการมีเร๊กซี่ ไมนากี้ กับไม่มีเร๊กซี่ ไมนากี้ ต่างกันตรงไหน ในเมื่อยังเห็นโค๊ชไทยอยู่ข้างสนาม
เค้ามาจัดระบบอะไรให้เรา เเล้วมองเห็นรูปธรรม  ลองเปรียบเทียบกับโค๊ชอินโดที่อินเดีย อันนั้น ผลงานชัดเจนเป็นรูปธรรม
เดี่ยวชายมากันเป็นเเผง