มุมนึงเราคิดว่าเรางี่เง่าค่ะ ที่ร้องขอเวลาจากเค้ามากไป เพราะเค้าทำงาน เก็บเงิน สร้างเนื้อสร้างตัว

แต่อีกมุมนึงเราก็รู้สึกว่าเค้าไม่ตอบโจทย์ แม้เค้าจะเป็นคนดี เหล้าไม่กิน บุหรี่ไม่สูบ ไม่เจ้าชู้ แต่เค้าก็ไม่มีเวลาให้ ยิ่งตอนเค้าทำงาน เหมือนเค้าอยู่อีกโลกที่ห้ามเราเข้า ถ้าเราไปแตะคือเราผิด

เราควรทำยังไงดีคะ ปล่อยมือให้เราและเค้าเป็นอิสระ ให้ไปเจอคนที่ใช่กันจริงๆมากกว่านี้ หรือลองทนดูสักตั้ง ประคองความรักให้ผ่านไปได้ดีคะ

ปล เราเคยพูดคุยกับเค้าตรงๆเรื่องนี้แล้วค่ะ ทุกครั้งคือเค้าจะดีขึ้น แล้วก็กลับเป็นเหมือนเดิม ย้ำนะคะ ว่าเหมือนเดิมเป๊ะ

ปล2 เราไม่กลัวความโสดค่ะ แต่ยอมรับว่ามีเค้าเข้ามาในชีวิตเรามีความสุขมากกว่าตอนโสด แต่ตอนที่เค้าไม่ใส่ใจเรา เราทุกข์ยิ่งกว่าตอนโสดค่ะ ตั้งแต่คบมาเราร้องไห้มากกว่าช่วงชีวิตวัยรุ่นที่ผ่านมารวมกันเลยมั้งคะ เรื่องไม่มีเวลานี่แหละ