สวัสดีค่ะ เนื่องจากมีวันนึงที่เราพ่อแม่น้องได้มานั่งทานข้าวพร้อมกันจึงได้มีเรื่องเล่าดีๆ ที่อยากจะมาแชร์ และหวังว่าจะเป็นประโยชน์ต่อผู้ที่ได้เข้ามาอ่านกระทู้ค่ะ เริ่มจากที่บ้านของเรามีพ่อ กับแม่ที่รับราชการ(ครู) แต่โดยพื้นฐานของพ่อแม่เราไม่ได้ร่ำรวยมาตั้งแต่เกิด เป็นลูกชาวนาค่อนข้างยากจน แต่พ่อแม่เราก็สามารถสร้างเนื้อสร้างตัว(คือพ่อแม่เราขยันมากแม่เคยเล่าว่าสมัยเด็กหลังจากสอนหนังสือเสร็จแม่กับพ่อต้องมารดน้ำผักขาย ให้อาหารหมูเก็บไข่ไก่ขาย)อีกทั้งส่งเสียลูกๆ ให้เรียนได้เรียนปริญญาตรีทั้งสามคน(เรารู้สึกว่าพ่อแม่เราสุดยอดมากอาจจะไม่ได้เก่งรวยเท่าคนอื่น แต่ก็เก่งที่สุดของเราแล้ว) และแล้วก็มีวันนึงที่คำสอนของพ่อว่าด้วยเรื่อง เงิน ที่ทำให้เราเปลี่ยนแปลงความคิดหลายๆอย่างเพื่อให้ชีวิตของครอบครัวเราดีขึ้น วันนั้นเป็นวันที่บ้านเราเกี่ยวข้าวเสร็จ (บ้านเราทำนาค่ะ หน่องเป็นสาวร้อยเอ็ดเด้อค่าเด้อออออออออ ) บ้านเราก็ฉลองด้วยการทำหมูย่าง (อยู่บ้านเราไม่ค่อยได้ฉลองกันเลย ยกเว้นวันปีใหม่แต่พอโตมาก็ห่างหายกับการฉลอง ซึ่งวันนั้นดีใจมากเพราะใจอยากกินหมูย่างมานานแล้ว ลาภปากแท้ๆ 55555 ) ก็มานั่งย่างหมูช่วยกันและพอทานหมูย่างเสร็จพ่อก็บอกว่าพ่อแม่มีไรจะให้ ซึ่งคือให้ตังค์เรากับน้องคนละ 1000 บาท อาจจะเป็นจำนวนเงินที่ไม่มากแต่สำหรับเราคือเราสามารถใช้เงินนี้ได้ถึง 10 วัน (ค่าขนมเราต่อเดือน คือ5000-5500 บาท รวมค่างาน+ข้าวสามมื้อ+น้ำมันรถมอไซด์) เราคิดในใจ เย้!!!! ได้มา 1000 เราจะซื้อ กางเกงยีนส์ตัวใหม่เพราะมันขาดแล้วแต่เราก็ยังมีกางเกงที่สามารถใส่ไปเรียนได้ 3 ตัวแต่ก็คิดว่าเราจะซื้อ!!!!! แต่ต้องหยุดความคิดกระทันหัน เมื่อพ่อบอกว่าเราควรให้เงินให้เป็นพ่ออยากให้ลูกทุกคนเป็นคนดีประหยัดและสบาย คำว่า "เงิน"  มี 5 อย่างที่เกี่ยวกับคำว่าเงินที่ลูกของพ่อจะสบาย

           การหาเงินพ่อไม่เคยบอกว่าลูกจะหาตังค์ให้ได้เยอะ ๆ ได้เยอะก็ดีได้น้อยก็ไม่เป็นไรขอแค่ให้ขยันหาตัง ตัวอย่างบักโป้(น้องชายของเรา เป็นภาษาอิสานนะคะคำว่าบักแปลว่า ไอ่) ตอนแลงมันไปคีบไม้ยูคาขึ้นรถมันก็ไม่ได้ตังค์เยอะหรอกแต่พ่อดีใจที่ลูกพ่อ หัดทำงาน ขยันอดทน สามารถทำงานหาเงินได้ไม่ว่าจะน้อยจะมากพ่อก็ดีใจแล้ว (ที่บ้านของเราทำลานรับไม้ยูคาลิปตัสน้องเลยไปรับจ๊อบคีบไม้ขึ้นรถได้ตันละ 5 บาท ค่ะบางทีน้องก็ให้ตังเราซื้อขนมบ้าง และ ตอนแลง แปลว่า ตอนเย็นนะคะ)

สมัยพ่อเป็นเด็กน้อย ปู่ขายใบพลู ขายผักพอได้ตังค์ปู่จะขึ้นไปบนบ้าน พ่อจะได้ยินเสียงหยอดเหรียญใส่กระปุกทุกวันจนตอนที่พ่อแต่งงาน ตอนที่ทำบ้านปู่เอาเงินที่หยอดกระปุกทุกวันมาให้พ่อกับแม่สร้างบ้านให้พวกเจ้าอยู่(พวกเจ้า แปลว่า พวกคุณ)นี่แหละถ้าออมวันละนิดวันละหน่อยก็สามารถทำอะไรที่ยิ่งใหญ่ได้

พวกเจ้าต้องแยกให้ออกระหว่าง อยากได้หรือจำเป็น  ว่าจำเป็นไหมที่เราจะซื้อสิ่งที่ไม่จำเป็น ถ้าเราซื้อของที่ไม่จำเป็นก็จะทำให้เราใช้เงินไม่คุ้มค่า ถ้าหากเราลดคำว่าอยากได้เอาแค่ใช้ตามที่จำเป็นเราก็จะมีเงินเก็บไว้ใช้จ่ายตอนที่เราจำเป็นได้เด้อลูก เพราะเราก็ยังไม่ได้ร่ำรวยมากที่จะซื้อของที่ไม่จำเป็นมาใช้

เมื่อพวกเจ้ามีเงินแล้ว ต้องใช้เงินให้เกิดประโยชน์คือให้เงินหาเงินให้เรา (เราคิดในใจต้องเล่นหุ้นแล้วววว 5555555555555555) ตัวอย่าง เศรษฐีไปซื้อกระเป๋าใบล่ะ 200,000 บาท แต่เค้าไม่ได้เอากระเป๋ามาใช้เค้าให้เงิน 200000 หาเงินให้เค้า โดยเอามาขายต่อให้คนอย่างเราๆ เค้าอาจจะขายได้ตังถึง 250000 บาท โดยที่กระเป๋าใบนั้นอีก 3-5 ปีก็จะกลายเป็นของเก่าหรืออาจจะพังก็ได้ ถ้ามีตังแล้วต้องหัดลงทุนให้เงินต่อเงิน

ตอนมีเงินแล้วเราต้องรู้จักแบ่งปันเอื้อเฟื้อผู้อื่น เพราะการที่เราทำบุญจะเป็นการส่งเสริมบุญบารมีให้เราไม่ชาตินี้ก็ชาติหน้าเด้อ อย่างพ่อไปทำบุญบริจาคให้วัด พอช่วงฤดูรับซื้อไม้เค้าก็เอาไม้มาขายให้พ่อเพราะเค้าจำได้ว่าพ่อทำบุญให้วัดเพราะการที่เราทำบุญเค้าก็คิดว่า เออคนคนนี้เป็นคนดีมีเงินแล้วรู้ทำบุญบริจาค ที่พ่อพูดไม่ได้บอกว่าให้ไปทำบุญเพื่อหวังได้ตังค์เค้านะลูกแต่อยากให้ทำบุญเอื้อเฟื้อผู้อื่นส่งเสริมตัวเอง
        การที่เราจะสามารถสร้างเนื้อสร้างตัวให้เราสบายกว่านี้เราก็ต้องใช้ความขยัน สติปัญญา ลู่ทางในการทำมาหากิน แต่ที่สำคัญที่ประหยัดอดออมและทำมาหากิน คนที่รวยทำตัวเหมือนคนจนนับวันยิ่งรวย คนที่ฐานะปานกลางทำตัวจนก็สามารถรวยได้ แต่ถ้าเราเป็นคนจนทำตัวเหมือนคนรวยเราก็จะยิ่งจน หลังจากที่พ่อพูดจบเราก็คิดได้หลายๆอย่าง เราควรจะขยันกว่านี้ ปกติเรากลับจากมหาลัยเราก็จะมาช่วยงานที่บ้าน เช่นทำงานบ้าน ช่วยงานที่ร้าน แต่เราอยากได้อะไรก็เก็บตังซื้อเองแต่สิ่งที่เราจะคิดใหม่คือมันจำเป็นไหมที่เราจะซื้อและคิดว่าเมื่อเรียนจบเราจะตั้งใจเก็บตังแบบจริงจัง เราก็หวังว่ากระทู้เรื่องเล่านี้จะเป็นประโยชน์ต่อใครหลายๆคนค่ะ