เริ่มเลยน่ะ
เราคบกับแฟนฝรั่งมา 3 ปี 3 เดือนกว่า
เรื่องมันเกิดขึ้นได้ปีกว่าแล้ว คือเขาเริ่มมีโลกส่วนตัวสูง เขาทำงานน่ะ แต่เวลาว่าง เขาก็เอาแต่เล่นเกมโดยไม่สนใจเราเลย ทุกครั้งที่เราโกรษเราก็เฉยๆ แต่จะแสดงสีหน้าแบบไม่ชอบ เขาก็จะมาจูบมากอดเพื่อให้เรารู้สึกดี ณ เวลานั้น ช่วงแรกๆเราก็โอเค เดียวเขาก็คงดีขี้นเหมือนเดิม แต่เปล่าเลย มันแย่กว่าเดิม.. ไม่ใช่ว่าเราไม่คุยกันน่ะ คือเราจะคุยกันทุกเรื่อง เช่นโกรษบอก ไม่ชอบก็บอก เกลียดอะไรก็บอก ประมาณนี้ แต่เรื่องเวลาพอเราขอ เขาทำได้แค่ อาทิตย์เดี่ยวและก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม. ซึ่งเรารักเขาน่ะ ไม่อยากเลิกให้โอกาสเขาหลายครั้งมาก จนเขาคงชินและคิดว่ายังไงเราก็ไม่ไปจากเขา มันไม่ใช่แค่เรื่องเขาน่ะที่เราทุกข์ใจ แม่เขาก็เข้ามาวุ่นวายด้วยเหมือนกันคือ แบบยิ่งแย่กว่าเดิม. และมีอยู่วันหนึ่งเราก็ไปเจอผู้ชายฝรั่งคนใหม่ เขาเป็นกัปตันเครื่องบิน.. เขาเข้ามาในช่วงเวลาที่เราแย่พอดี เราคุยกันมาสักระยะ ประมานเกือบๆปี แต่ตอนนั้นเราไม่ได้คิดอะไรมาก ก็แค่มีเพื่อนคุย..
ประมาณสักช่วงหนึ่งเราก็มีโอกาส ได้เจอกับ กัปตันฝรั่งคนที่เราคุยด้วยกัน ก็ไปกินซูชิ คุยกัน แล้วถูกคอกันมาก มากกว่าตอนคุยกันผ่านทางอินตาเน๊ต คือเหมือนหน้ามือเป็นหลังมือเลย. เขามีอะไรหลายอย่างคล้ายๆเรามาก... หลังจากเจอกันแล้วก็ต่างคนต่างแยกกัน ประมาณ 2 นาทีที่แยกกัน เข้าส่งข้อความมาหา และบอกว่าขอบคุณสำหรับเดทที่ดีมากๆ และเขาจำได้ทุกคำพูดที่เราพูดออกไปเมื่อตอนเราเจอกัน เขาก็ส่งมาบอกว่า ที่เธอถามอ่ะ ข้างนอกมันไม่มีน่ะตอนนี้ ( เพราะเขาขับรถผ่านไปดู หลังจากที่แยกกัน ) เราก็บอกไม่เป็นไร และเขาก็ส่งข้อความมาอีกว่า หวังว่าเราจะเจอกันอีกน่ะ และก็เหมือนช่วนคุยอีก และก็จบการสนทนา เพราะตอนนั้นมันก็ดึกแล้ว. เราก็ไม่ได้รู้สึกอะไรน่ะ เพราะเรารู้อยู่ตลอดว่าเรามีแฟนแล้ว.. วันต่อมาเขาก็มาเจอเรา คือแบบวันที่สองเขาทำงานและช่วงหิมะตกพอดี เครื่องบินดีเล เขาก็ส่งข้อความมาบอกว่า เดี่ยวจะมาหาน่ะหลังเลิกงาน ตอนนี้อากาศไม่ค่อยดี เครื่องบิน บินไม่ได้... เราก็รู้สึกแบบว่า เขาชอบเราจริงๆหรอ? แต่ก็บอกโอเค และพอเขาเลิกงานเขาก็มาหาเราจริง และก็คุยกัน.. และวันนั้นเราต้องบินไปทำงานที่อื่น ก็คุยกันได้แค่แปบเดียว.
และพอเขาออกจากประตูไป เขาก็ส่งข้อความมาว่า คิดถึงเธอน่ะ คือปกติแล้วฝรั่งส่วนมาก ถ้าไม่รู้สึกเขาจะไม่พูด และเขาก็ส่งมาว่า กลัวเจ็บกับความรัก
แต่อยากจะขอโอกาสจากเรา ตอนนั้นเหมือนประมานว่า เราควรทำยังไงต่อไป ถ้าเขารู้สึกกับเราจริงๆ.. แต่ก็คิดแค่ว่า เดี่ยวเรากลับไปเขาคงไม่ติดต่อเรามาหรอกมั้ง แต่เขาติดต่อเราทุกวัน ถามว่าเรารู้สึกดีไหม คือดี แต่ไม่อยากหวังมาก. และเราก็มีแฟนอยู่แล้ว แต่แฟนเราก็ไม่ได้ติดต่อเรามาน่ะ พอเราโทรไปเขาก็บอกแค่ว่า ไม่อยากคุยตอนนี้เล่นเกมอยู่. เราก็ไม่ติดต่อไปน่ะ
เราก็ยังคุยกับกัปตันมาเรื่อยๆ และประมาน อาทิตย์กว่าๆ แฟนเราก็ส่งข้อความมาบอกว่า ขอโทษน่ะที่ไม่มีเวลาให้เธอเลย ฉันรักเธอน่ะ และก็หายไปอีก หนึ่งอาทิตย์ และก็ติดต่อกลับมาใหม่.. คือเมื่อก่อนเราอยู่ด้วยกันตลอด แต่ต้องแยกกันเมื่อครึ่งปี เพราะการงาน. แฟนปัจจุบันเราก็เป็นฝรั่ง..
เราเลยอยากรู้ว่า เราควรจบความสำพัน หรือไปต่อดี หรือเราควรให้อภัยเขาอีกครั้ง? แล้วเราควรทำยังไงกับคนใหม่? คนไหมตอนนี้เราก็เริ่มชอบเขาแล้ว..
ไม่มีใครอยากนอกใจหรอก แต่บางเรื่องบางอย่าง มันทำให้เป็นไปเอง.. ขอความเห็นหน่อย!
รักต้องเลือก ระหว่างแฟนที่ไม่มีเวลา กับคนใหม่ที่เพิ่งเจอ
เราคบกับแฟนฝรั่งมา 3 ปี 3 เดือนกว่า
เรื่องมันเกิดขึ้นได้ปีกว่าแล้ว คือเขาเริ่มมีโลกส่วนตัวสูง เขาทำงานน่ะ แต่เวลาว่าง เขาก็เอาแต่เล่นเกมโดยไม่สนใจเราเลย ทุกครั้งที่เราโกรษเราก็เฉยๆ แต่จะแสดงสีหน้าแบบไม่ชอบ เขาก็จะมาจูบมากอดเพื่อให้เรารู้สึกดี ณ เวลานั้น ช่วงแรกๆเราก็โอเค เดียวเขาก็คงดีขี้นเหมือนเดิม แต่เปล่าเลย มันแย่กว่าเดิม.. ไม่ใช่ว่าเราไม่คุยกันน่ะ คือเราจะคุยกันทุกเรื่อง เช่นโกรษบอก ไม่ชอบก็บอก เกลียดอะไรก็บอก ประมาณนี้ แต่เรื่องเวลาพอเราขอ เขาทำได้แค่ อาทิตย์เดี่ยวและก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม. ซึ่งเรารักเขาน่ะ ไม่อยากเลิกให้โอกาสเขาหลายครั้งมาก จนเขาคงชินและคิดว่ายังไงเราก็ไม่ไปจากเขา มันไม่ใช่แค่เรื่องเขาน่ะที่เราทุกข์ใจ แม่เขาก็เข้ามาวุ่นวายด้วยเหมือนกันคือ แบบยิ่งแย่กว่าเดิม. และมีอยู่วันหนึ่งเราก็ไปเจอผู้ชายฝรั่งคนใหม่ เขาเป็นกัปตันเครื่องบิน.. เขาเข้ามาในช่วงเวลาที่เราแย่พอดี เราคุยกันมาสักระยะ ประมานเกือบๆปี แต่ตอนนั้นเราไม่ได้คิดอะไรมาก ก็แค่มีเพื่อนคุย..
ประมาณสักช่วงหนึ่งเราก็มีโอกาส ได้เจอกับ กัปตันฝรั่งคนที่เราคุยด้วยกัน ก็ไปกินซูชิ คุยกัน แล้วถูกคอกันมาก มากกว่าตอนคุยกันผ่านทางอินตาเน๊ต คือเหมือนหน้ามือเป็นหลังมือเลย. เขามีอะไรหลายอย่างคล้ายๆเรามาก... หลังจากเจอกันแล้วก็ต่างคนต่างแยกกัน ประมาณ 2 นาทีที่แยกกัน เข้าส่งข้อความมาหา และบอกว่าขอบคุณสำหรับเดทที่ดีมากๆ และเขาจำได้ทุกคำพูดที่เราพูดออกไปเมื่อตอนเราเจอกัน เขาก็ส่งมาบอกว่า ที่เธอถามอ่ะ ข้างนอกมันไม่มีน่ะตอนนี้ ( เพราะเขาขับรถผ่านไปดู หลังจากที่แยกกัน ) เราก็บอกไม่เป็นไร และเขาก็ส่งข้อความมาอีกว่า หวังว่าเราจะเจอกันอีกน่ะ และก็เหมือนช่วนคุยอีก และก็จบการสนทนา เพราะตอนนั้นมันก็ดึกแล้ว. เราก็ไม่ได้รู้สึกอะไรน่ะ เพราะเรารู้อยู่ตลอดว่าเรามีแฟนแล้ว.. วันต่อมาเขาก็มาเจอเรา คือแบบวันที่สองเขาทำงานและช่วงหิมะตกพอดี เครื่องบินดีเล เขาก็ส่งข้อความมาบอกว่า เดี่ยวจะมาหาน่ะหลังเลิกงาน ตอนนี้อากาศไม่ค่อยดี เครื่องบิน บินไม่ได้... เราก็รู้สึกแบบว่า เขาชอบเราจริงๆหรอ? แต่ก็บอกโอเค และพอเขาเลิกงานเขาก็มาหาเราจริง และก็คุยกัน.. และวันนั้นเราต้องบินไปทำงานที่อื่น ก็คุยกันได้แค่แปบเดียว.
และพอเขาออกจากประตูไป เขาก็ส่งข้อความมาว่า คิดถึงเธอน่ะ คือปกติแล้วฝรั่งส่วนมาก ถ้าไม่รู้สึกเขาจะไม่พูด และเขาก็ส่งมาว่า กลัวเจ็บกับความรัก
แต่อยากจะขอโอกาสจากเรา ตอนนั้นเหมือนประมานว่า เราควรทำยังไงต่อไป ถ้าเขารู้สึกกับเราจริงๆ.. แต่ก็คิดแค่ว่า เดี่ยวเรากลับไปเขาคงไม่ติดต่อเรามาหรอกมั้ง แต่เขาติดต่อเราทุกวัน ถามว่าเรารู้สึกดีไหม คือดี แต่ไม่อยากหวังมาก. และเราก็มีแฟนอยู่แล้ว แต่แฟนเราก็ไม่ได้ติดต่อเรามาน่ะ พอเราโทรไปเขาก็บอกแค่ว่า ไม่อยากคุยตอนนี้เล่นเกมอยู่. เราก็ไม่ติดต่อไปน่ะ
เราก็ยังคุยกับกัปตันมาเรื่อยๆ และประมาน อาทิตย์กว่าๆ แฟนเราก็ส่งข้อความมาบอกว่า ขอโทษน่ะที่ไม่มีเวลาให้เธอเลย ฉันรักเธอน่ะ และก็หายไปอีก หนึ่งอาทิตย์ และก็ติดต่อกลับมาใหม่.. คือเมื่อก่อนเราอยู่ด้วยกันตลอด แต่ต้องแยกกันเมื่อครึ่งปี เพราะการงาน. แฟนปัจจุบันเราก็เป็นฝรั่ง..
เราเลยอยากรู้ว่า เราควรจบความสำพัน หรือไปต่อดี หรือเราควรให้อภัยเขาอีกครั้ง? แล้วเราควรทำยังไงกับคนใหม่? คนไหมตอนนี้เราก็เริ่มชอบเขาแล้ว..
ไม่มีใครอยากนอกใจหรอก แต่บางเรื่องบางอย่าง มันทำให้เป็นไปเอง.. ขอความเห็นหน่อย!