พลอตเรื่องสุดรักสุดดวงใจเหมือนจะน้ำเน่า แต่ถูกบำบัดจนเป็นน้ำดีไปแล้ว จากเรตติ้งของละครที่ปังมาก ทำให้รู้ว่าละครแบบนี้แหละที่คนดูต้องการ พระเอกนางเอกไม่ต้องเลิฟซีนให้เปลืองตัว หรือพ่อแง่อน แต่เป็นความผูกพันของครอบครัว และเพื่อนบ้าน ตัวร้ายร้ายอย่างสมเหตุสมผลอย่างคุณวงเดือนกับลิขิตที่เกลียดสมโชคอย่างมาก ไม่มีบทตบตีกันแย่งผัวเมียให้วุ่นวาย ก็สามารถทำให้ละครสนุกได้ สนุกแบบโศกนาฏกรรม

ส่วนตัวเราร้องไห้เกือบทุกตอน มันพีคในพีคได้อีก จนกระทั่งตอนจบ(ร้องไห้หนักมากน้ำมูกไหลจนหายใจไม่ออก) บทพูดของทุกตัวละครดีมาก ตัวละครเล่นดีทุกตัว (ได้คนสอนการแสดงระดับครู) จากที่เล่นแข็งๆ ในเรื่องอื่น พอเรื่องนี้ดีเลย โดยเฉพาะพระเอกนางเอก (จากพระรองที่ไม่เคยคิดว่าจะเป็นพระเอกได้ เรื่องนี้หล่อเลย) เห็นพัฒนาการของตัวละครในวัยเด็กจนถึงวัยทำงานที่ต่างกันชัดเจน แม้แต่ตัวประกอบอย่างหมอ พี่สุพจน์ หรือไอ้อ๊อดที่หน้าตาเหมาะกับโจรจริงๆ ส่วนคนที่เล่นแล้วชวนร้องไห้ทุกตอนจนอยากจะให้ได้รางวัลก็คือ นายสุข ไอทั้งเรื่องจนเจ็บคอแทน ไอได้สมจริงเหลือเกิน

ที่ขอชื่นชมเพิ่มเติมคือ แต่งเอฟเฟ็คท์นายสุขดีมากแผลปริแตกเห็นแล้วเจ็บแทน ฉากก็ดี เสื้อผ้าก็ดี พระเอกใส่เสื้อซ้ำๆ หลายปี แล้วเราชอบตอนจบ ที่คุณชัชวาลย์หายไป ในบทก็พยายามจะใส่คำถามว่า คุณชัชวาลย์ไปไหน (เสียดายที่บทคุณวงเดือนกับไอ้จ่อยหายไปเลย นึกว่าไอ้จ่อยจะได้เป็นตำรวจตอนจบเสียอีก) ดำเนินเรื่องเร็ว ไม่ตัดต่อเยิ่นเย้อ เพลงประกอบดี และที่สุดคือ เป็นละครที่มีสาระมากมาย ทั้งการทำความดี อุดมการณ์ของคนจน เป็นบทเรียนสอนใจทุกวัย โดยไม่จำเป็นต้องใช้พระเอกนางเอกแถวหน้าก็สร้างเรตติ้งได้สูงมาก แถมมาฉายตั้งแต่ช่วงที่ทุกคนคิดถึง "พ่อ" ด้วย

ขอบคุณที่ช่องเจ็ดเลือกผู้จัดและละครที่มีคุณภาพอย่างนี้มาฉายตอนเย็น เพื่อให้ครอบครัวได้ดูไปพร้อมกัน เอ่อ...เคยมีรางวัลสำหรับละครเย็นบ้างหรือยังคะ