การที่เรายังทนกันไปมาละเจ็บช้ำใจกันเปล่าๆมันไม่มีใครโอเคเลยจริงๆ แฟนเรายื้อเรามาเกือบๆ2ปี แต่เราไม่ไหวกับเขานานแล้ว อยากเลิกมาสักพัก ต่างคนต่างเสียใจ เราเข้ากันไม่ได้จริงๆ พยายามปรับแต่ก็ไม่ดีขึ้นเลย แต่เขาไม่ยอมเลิกสักที เราเหนื่อยใจ เหนื่อยกับเขาไม่อยากทนแล้ว เจ็บซ้ำๆ ช้ำใจกันเปล่าๆ ทะเลาะกันตลอด ยังอยากเหลือความทรงจำดีๆกับเขาไว้บ้างไม่อยากเลิกกันไปละเกลียดเขาเลย เราเลยเลือกที่จะหยุดแค่ตรงนี้

จนวันนึงที่เราตัดสินใจอยากจะบอกเลิกเขา แต่ก็รู้ว่าคงคุยกันไม่รู้เรื่องแน่ๆเพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เราคิดจะบอกเลิกเขา แล้วอาจจะทะเลาะกันหนัก เราเลยเลือกที่จะค่อยๆห่างค่อยๆถอยจากเขาไปทีละนิดๆ

เขาก็ทักเรามาครั้งนึงหนักมาก แบบให้เราตอบเขาให้ชัดเจนไปเลยว่าจะเอายังไง เราก็นั่งคิดว่า ก็จริงเขาพูดขนาดนี้แล้ว เราควรทำให้ชัดเจน เราเลยตัดสินใจพูดออกไป เขาก็ไม่ยอม แต่เราต้องใจแข็งจริงๆแล้ว ที่ผ่านมาเราใจอ่อนมาตลอดถึงเจ็บซ้ำๆซากๆมาตลอด เราเลยบล็อคทุกอย่างของเขา เบอร์ ไลน์ เฟส ไอจี ทวิต ทุกอย่างที่เขาสามารถติดต่อเราได้

จนตอนนี้นานแล้วที่เราเลิกกับเขา แรกๆอาจจะเหงาหน่อยเพราะยังไม่ชิน แต่เชื่อเลยว่าทำให้ตัวเราสบายใจขึ้นเยอะจริงๆ ไม่ต้องคอยเหนื่อยตามใคร โทรหาใคร ได้ให้เวลากับตัวเองให้เต็มที่ ไม่ต้องเสียใจ ไม่ต้องแคร์ใคร มีเวลาว่างเยอะขึ้น มันทำให้เรารู้สึกคิดไม่ผิดเลยที่ใจแข็งในวันนั้นได้ ทำให้เรามีความสุขขึ้นเยอะในตอนนี้ เจ็บแต่จบจริงๆ

“คนไม่ใช่ต่อให้ฝืนไปนานแค่ไหนมันก็ไม่ใช่ ยังไงก็ต้องแยกกันอยู่ดี แต่ถ้าเราคู่กัน ให้เวลาผ่านไปนานแค่ไหนยังไงสักวันเราก็ต้องกลับมาเจอกันอยู่ดี”
เราเชื่อแบบนี้ และ เชื่อมาตลอด

ทุกวันนี้เขายังอยู่ในความทรงจำของเราในด้านดีๆไว้เสมอ อะไรที่ไม่ดีก็ลืมๆมันไป ชีวิตมันก็แค่นี้เอง
ฝากไว้กับคนที่เป็นเหมือนเรานะคะ ถ้าตรงไหนที่อยู่แล้วรู้สึกไม่ใช่ไม่ไหวไม่โอเค เหนื่อย เสียใจ เดินออกมาเลยค่ะ ใจแข็งเข้าไว้ อาจจะเสียใจวันนี้ แต่ก็คุ้มถ้าสักวันเราเปิดใจอาจเจอคนที่ดีกว่านี้ที่ใช่กว่านี้ก็ได้ค่ะ