เรามีโอกาสได้ไปเที่ยวญี่ปุ่นปี 2011 ที่โตเกียว ปีนั้นเกิดแผ่นดินไหวครั้งใหญ่
พร้อมกับสึนามิด้วยค่ะ

จำได้ว่าตอนเราพักอยู่ที่โรงแรม หน้าต่างสั่นกึกๆๆทั้งคืนทุกคืน แต่เราไม่ได้เอะใจ
ส่วนพ่อเรารู้แต่แรกแล้ว แต่ไม่พูด เค้าคงกลัวแม่กับลูกใจเสียเลยไม่บอก

จนวันที่เกิดแผ่นดินไหวใหญ่ เรากำลังจะลงรถไฟใต้ดินเพื่อไปอาซากุสะกันค่ะ
ระหว่างทางเราเดินผ่านร้านค้าร้านนึง มีประตูเหล็กปิดอยู่ แต่ปิดไม่สุด

มันสั่นกึกๆๆๆๆ ตอนแรกเราก็คิดว่าเป็นประตูอัตโนมัติ แล้วมันคงค้าง ก็เลยสั่น
พอเราเดินลงบันได ล้มลงไปนั่งกับพื้นเลยค่ะ

มองผ่านกระจกทางลงใต้ดินออกไป ตึกทุกตึกโยกไปมา
ฝาแฝดเรากับเราตะโกนบอกพ่อแม่ที่กำลังลงนำไปก่อนว่า "พ่อแม่!! แผ่นดินไหว!!"

พ่อแม่หน้าตาตื่น วิ่งตามขึ้นมา
ทุกคนบนถนนหยุดนิ่ง มองดูตึกเอียงไปมา เราเดินมาอยู่กลางถนนกัน
กระจกหลายบานแตก
เราไปคุยกับพนงร้านกาแฟ เค้าบอกว่าอยู่ในตึกปลอดภัยกว่าด้านนอก

หลังจากเริ่มดีขึ้น หน้าจอใหญ่ในเมืองก็มีข่าว ทั้งโรงงานไฟไหม้ สึนามิ

เราต้องเดินกลับจาก Ginza มายัง Shibuya เพราะรถไฟไม่วิ่ง
ยังดีที่อากาศเย็น เดินสบายหน่อย แต่กว่าจะมาถึงเหนื่อยเหมือนกัน
คนต่อคิวขึ้น Taxi ยาวเป็นกิโลเลย ไม่เห็นหางแถวเลยค่ะ

แต่เป็นระเบียบมากจริงๆค่ะ

วันรุ่งขึ้นเป็นวันเดินทางกลับของพวกเราพอดี
ขึ้น Taxi ไปสนามบิน Narita ออกตั้งแต่ 11 โมง ถึงสนามบิน 1 ทุ่ม
รถติดไม่ขยับเลย ตกเครื่องไปตามระเบียบ
แต่แท็กซี่ก็ยังใจดี เราไปแบบเหมาจ่าย เค้าก็ไม่คิดเงินเพิ่ม
แถมยังแวะร้านค้า ซื้อน้ำมาให้เลือกด้วย คงเข้าใจสถานการณ์กันทุกคน

ตามร้านค้า อาหารหมดเกลี้ยงชั้นเลยค่ะ

พวกเราต้องซื้อตั๋ว Business กลับวันรุ่งขึ้น และนอนอยู่ที่สนามบินค่ะ

ที่นอนของพวกเรา

เป็นอีกประสบการณ์ที่จำไม่ลืมเลยค่ะ

ปล. เช้าวันที่เกิดแผ่นดินไหว เราเวียนหัวตั้งแต่เช้าแล้ว
บ่นกับแม่ตลอดเป็นอะไรไม่รู้เวียนหัวมาก สงสัยมันคงไหวเบาๆ
แล้วเราคงรู้สึกได้หละมั้ง ก็แปลกดีค่ะ