เจ้ยศิษย์น้อง  ในวงการเล่าลือกันว่า บุรุษผู้คบหามิตรสหายแทบทุกวงการนั้น ล้วนไม่ใช่วิญญูชนจอมปลอมอย่างแน่นอน  เพราะมีแต่คบหาและตีแผ่น้ำใจต่อกัน โดยไม่แบ่งแยกแทรกแซงความคิดในแง่ปัจเจกของแต่ละคน นี่คือความต่างที่สามารถกลมกลืน โดยแต่ละคน เฉกเช่นเสาแต่ละต้น ที่สามารถยืนตระหง่านและมั่นในอุดมการณ์แต่ละคน โดยเสาไม่เอียงมาเกยทับกัน

ผู้พี่เองคลุกคลีในวงการมาสิบห้าสิบหกปี  เขียนหนังสือและคบมิตรสหายแทบทุกประเภท ฉนั้นการดื่มกินแทบจะเป็นปรกติของบุรุษยามพบเพื่อนแล้วสังสันต์กันในแบบฉบับของชีวิตจริง

ยกตัวอย่างเสี่ยเกรียน ผู้พี่เองอยู่ที่นี่มานาน ได้แต่อ่านบุคคลจากตัวอักษรและเก็บตัวอยู่สี่ห้าปี โดยไม่เคยออกไปพบปะพี่ๆเพื่อนๆตามคำเชิญแต่อย่างใด เพราะงานการที่รับผิดชอบยุ่งรัดตัวจนปลีกเวลาไปเมืองหลวงไม่ได้

แต่เพราะพี่ชายที่รักและนับถือคือท่านลุงโอลด์ ได้พบปะทานข้าวกับเสี่ยเกรียนที่เชียงใหม่ ท่านลุงโอลด์บอกเล่าถึงความเป็นคนรักเทิดทูนพระองค์ท่านยิ่งนักของเกรียน ทำให้ผู้พี่ทราบซึ้งใจและดูคนไม่ผิด  เพราะยามพบปะในชีวิตจริงได้ทานข้าวพูดคุยหยอกล้อกัน เกรียนคือคนที่เป็นคนจริงคนหนึ่งที่คบหาเป็นเพื่อนได้อย่างสนิทใจ

เจ้ยศิษย์น้องเป็นสตรีที่มีความฉลาดเก่งในการงำประกายมิดชิดไม่แสดงออก ซึ่งหลักการดูคน ใครยิ่งถ่อมตัว ผู้พี่ยิ่งนับถือเฉกเช่นเจ้ยที่เฮๆฮาๆ แต่แท้ที่จริงละเอียดรอบคอบ

แม้อาจจะติ๊งต๊องเสมอๆ แต่นั่นเป็นเพียงภาพภายนอกที่เจ้ยแสร้งให้คนพบเห็น   โดยเนื้อแท้แล้ว เจ้ยศิษย์น้องจะติ๊งต๊องหรือไม่ ?

คิดว่าท่านแม่ไก่พอจะไขปริศนานี้ได้ ไม่ช้าก็เร็ว เพราะทราบข่าวมาว่า ท่านทั้งสองมีการพบปะกันแล้ว