คือเราสองคนคบกันมา 3 ปีแล้วครับ เราเรียนคนละที่กันตั้งแต่เริ่มจีบกันใหม่ๆแล้วครับ ครั้งแรกที่เจอกันเลยคือร้านนมสดครับผมจำช่วงเวลานั้นได้ดี เรานัดกันไปเจอกันครั้งแรก (แหม่..เหมือนนัดดูตัว) นั่งเกรงเลยครับไม่กล้าสั่งนมมากินเลย ก็ได้นั่งคุยกันเกี่ยวกับโรงเรียนบ้าง เพื่อนๆบ้าง ก็จะเขินๆหน่อย เรามองตากันแบบปริมๆเลยครับเจอกันครั้งแรก แล้วนับแต่นั้นเราก็เริ่มสนิทกันมากขึ้น และวันที่ไปเที่ยวทะเลด้วยกันผมก็ขอเธอเป็นแฟนแล้วนั้นก็คือจุดเริ่มตันความรักใสๆของเราครับ มีความสุขบ้างมีทะเลาะกันบ้างเป็นเรื่องปกติครับ  ถึงครบรอบผมก็จะหาของอะไรแปลกๆไปเซอร์ไพรส์ เรารักกันดีมาตลอดครับ ไปเที่ยวด้วยกันหลายๆที่ สนิทกันมากๆ คือเราจะแทนตัวเองกันว่า เมิงงง,ตรูววว อะไรประมาณนี้ครับด้วยความที่ค่อนข้างสนิทกันมาก เราสองคนก็รู้จักพ่อแม่ของแต่ละฝ่ายกันแล้วและพวกท่านก็เข้าใจและยอมรับเราครับที่คบกัน ทุกอย่างราบรื่นดีครับ มีความสุขเหมือนคู่รักทั่วๆไป มาจะ 3 ปี จนมาถึงช่วงนี้ ที่ทุกอย่างกำลังเปลี่ยนไปผมรู้ตัวดี หลังจากที่เธอเข้ามหาลัย ช่วงแรกๆเราก็ยังปกติดี รักกันมาหากันบ้าง แต่พอเข้าเทอมสองเธอเริ่มเปลี่ยนไป เธอไม่ว่างเหมือนแต่ก่อน เธอไม่ตอบแชทไวเหมือนเมื่อก่อน เธอจะมาตอบคำสองคำแล้วก็หายไป นานมากๆกว่าจะกลับมาตอบได้อีก ซึ่งผมรอตลอดที่เธอตอบกลับมา รออย่างทรมาน.. ผมเข้าใจดีว่าเธอเหนื่อยกับกิจกรรมต่างๆนาๆในมหาลัย แต่ผมก็รอที่จะถามสารทุกข์สุขดิบจากเธอบ้างว่าวันนี้เป็นยังไงบ้าง พอเลิกเรียนก็กลับหอพักได้กินข้าวรุยัง แต่เธอจะไม่ค่อยสนใจผมเหมือนแต่ก่อนแล้ว เธอจะเอาเวลาไปนอน ไม่ก็ดูการ์ตูนมากกว่า ผมถามเธออยู่หลายครั้งว่าเป็นอะไรรึเปล่า ปกติเรามีอะไรจะบอกกัน แม้กระทั่งถ้าจะทะเลาะกันผมก็จะบอกก่อนนะว่ากำลังจะทะเลาะกันละนะ (มีบอกก่อนด้วยจะได้เตรียมตัว) แต่นี่เธอตอบว่าไม่รู้ เธอบอกว่าเบื่อๆ เธอไม่บอกสาเหตุที่แท้จริงว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมเธอถึงเบื่อผมไม่อยากเจอผม

I : ขอโทษด้วยนะเว้ยที่ทำให้เบื่อ
N : ไม่ๆ Mungไม่ได้ทำ Guเบื่อเองแหละ
I : Mungยังสนุกสนานได้หนิถ้าไม่มีGu
N : ใช่ มันมีอะไรใหม่ๆเข้ามา Guก็เปลี่ยน

             ผมไม่รู้จะพูดอะไรต่อมันเหมือนว่าเธอเบื่อผมมากกว่า ผมถามต่อว่ายังรักกันอยู่มั้ย เธอก็บอกว่ารัก แต่เหมือนว่าเธอไม่แน่ใจ หรือผมอาจจะคิดมากไปเอง มีเพื่อนๆผมบอกว่าเธอมีคนใหม่รึป่าว แต่ผมมั่นใจครับว่าแฟนผมเธอไม่ใช่คนแบบนั้นแน่นอน แต่ผมก็ไม่ได้มั่นใจ 100% หรอกนะ แต่ถ้าเธอจะเงียบๆหงอยๆ ก็คงหนีไม่พ้นโรค "เบื่อผม" นี่แหละครับ...  ผมไม่อยากให้เราจบลงแบบเงียบๆกันไปแบบนี้ ผมคงต้องทำใจยอมรับความเปลี่ยนแปลงนี้ใช่มั้ยครับ ว่าเธอจะไม่ใช่แฟนที่น่ารักคนเก่าของผมแล้ว ไม่ใช่คนที่จะมาบ่นเรื่องบ้าบอให้ผมฟังทุกๆวันอีกแล้ว แล้วถ้าถึงช่วงปิดเทอมหรือกิจกรรมเสร็จสิ้นแล้วเนี้ยเธอจะกลับมางอแงใส่ผมเหมือนที่เคยทำมั้ยครับ ผมควรทำยังไงดี ตอนนี้ไม่เจอกันมา 1 เดือนแล้ว แต่ก็ยังคุยกันอยู่ (แบบมาๆหายๆอะนะ) ที่ผมไปหาไม่ได้เพราะเธอบอกว่าไม่อยากออกมาหนะครับ ชวนกี่ทีก็ไม่ออกมาหาเลยครับ ไม่นอนก็กิจกรรม ไม่กิจกรรมก็อ่านหนังสือสอบครับ (แต่ทักไปก็ไม่เคยเห็นอ่านนะ TT) แต่ผมรักเธอมากอยากให้เธอกลับมาเหมือนเดิม หรือผมจะเป็นของเก่าๆที่ไม่หวือหวาน่าตื่นเต้นเหมือนแรกๆแล้วครับเลยโดนเบื่อสะแล้ว ใจร้าว ช่วยผมด้วยครับกลุ้มใจมาก ผมคิดถึงเธอมากไม่ได้เจอกันนานมากแล้ว เพ้ออ......