พิจารณาออกให้เห็น ว่า จริงๆ ที่เรารักเราชอบ  คือ ตัวเขา หรือ เรารักตัวเอง

เขาเป็นอย่างที่เราคิดจริงๆ เหรอ   เขามีอะไรให้เราต้องรักคิดถึงเช่นนั้นจริงๆ เหรอ   ไม่ใช่ว่าเราคิดของเราเอาเองเหรอ


ที่เรารักเขา ส่วนมาก ก็คิด ว่าเราจะมีความสุข ถ้าได้คุย ได้เจอ ก็เฝ้าอยากเจอ อยากคุย คิดถึงแบบนั้น เพราะเราหวังสุขแก่ตัวเราเอง


ถ้าทำแล้วไม่ทุกข์ ก็ทำได้   แต่ถ้าเห็นว่าตัวเองทุกข์ ก็ควรตัดที่ต้นเหตุ หรือ เอาพอดีๆ เช่น  คิดอยากให้เขาเป็นสุข กินได้ นอนได้ คลี่ออก   คิดเยอะๆ


แล้วคิดแบบนั้นสักพัก ลองมาพิจารณาดู  ทำไมเราต้องคิดแบบนี้กับแค่คนคนนี้แหละ  พ่อเรา พี่เรา แม่เรา น้องเรา เราคิดแบบนี้ไหม  

สุดท้าย ก็รักคน รักสัตว์ให้เป็นที่ทั่วๆไป แบบนั้นจะเริ่มรักเป็น  และไม่ทุกข์มากแระ

ลองครับ