เป็นคนซุ่มซ่ามตั้งแต่เด็ก มักจะมีร่องรอยเขียวช้ำตามเนื้อตัวแบบไม่รู้ตัว หรือเวลาบาดแค่ช้ำๆ ขูดๆ เจ็บแป๊บๆก็หายเจ็บ อาการบาดเจ็บมักเกิดจากหกล้ม ตกส้นสูง เดินชนมุมโต๊ะ ชนประตู ชนเสา ตกบันได ลื่นห้องน้ำ เป็นบ่อยมากเฉลี่ยเดือนละ 2-3 ครั้ง มันจะเจ็บแต่ไม่นานค่ะ สักพักเดินได้ต่อ ศอกกระแทกเก้าอี้แค่ชาแปล๊บ แต่ไม่เจ็บไม่ปวด

แต่ตอนนี้ อายุ 32 แล้ว ระยะสองปีมานี้พยายามจะมีบุตรจึงระมัดระวังตัวมากขึ้น เลิกใส่รองเท้าส้นสูง เดินช้าลง ตกบันไดน้อยลง ไม่วิ่งหกล้มและลื่นห้องน้ำอีกเลย  

แต่ยังมีจังหวะแขนขูดกับขอบตัวล๊อคลูกบิด  เดินเตะประตู เดินชนราวบันได ประปราย ประมาณ 3 เดือนครั้ง แต่ทุกครั้งจะเจ็บจี๊ดยาวนานมาก และพอเลิกเจ็บจี๊ดจะเจ็บระบมส่วนนั้นๆต่ออีกหลายชั่วโมง ทั้งๆที่ไม่ได้มีอาการฟกช้ำ ภายนอกให้เห็น  และอาการจะหายสนิทประมาณ 24ชั่วโมงขึ้นไป

ล่าสุดเดือนที่แล้วหัวเข่ากระแทกเบาๆเข้ากับถังขยะ เจ็บมาก และเจ็บจี๊ดนานและระบมขาข้างนั้นต่ออีกสามสี่วัน อาทิตย์ที่แล้วศอกชนมุมพนักเก้าอี้ไม้ค่ะ ไม่แรงแต่ได้มุมพอดีชาแปล๊บ เจ็บจี๊ดนาน และระบมต่ออีกสามสี่วัน  เมื่อครู่นี้เดินชนกับขอบเตียง เบาๆไม่ทีแผลถลอก แต่เจ็บลึกเจ็บจนต้องนั่ง ตอนนี้ก็ยังเจ็บอยู่

อีกเรื่องค่ะ เมื่อช่วงวัยอายุ 25-28 เราชอบนวดมาก ชอบให้นวดแรงๆ ยิ่งแรงยิ่งชอบ แต่พออายุ 30 เป็นต้นมา นวดแรงๆไม่ได้เลยค่ะ เจ็บไปหมด ระบมต่อหลายวัน มีรอยช้ำด้วย นวดเสร็จต้องกินยาแก้ระบมไปอีกสามวัน (หมอนวดคนเดิม นวดแบบเดิม)

เลยสงสัยว่าที่เจ็บมากๆนั้นเพราะเราแก่ขึ้น หรือเพราะเราอดทนน้อยลงคะ  ทำไมแต่ก่อนไม่เคยเจ็บนานกับอุบัติเหตุเล็กน้อยพวกนี้เลย