ผมเริ่มดูฟุตบอลรายการใหญ่ครั้งแรก คือ ฟุตบอลโลก 1994 ที่สหรัฐฯ
ความทรงจำที่มีต่อทีมชาติชุดนั้น คือ ทีมที่มีกองหน้าแบกทีมอย่างโรบี้ บาจโจ้ที่ค่อนข้างจะโดเด่นกว่าเบ๊ปเป้ ซินญอรี่
กองกลางมีดิโน่ บาจโจ้ ที่โดเด่นจากรายการนั้น และแนวรับที่แข็งแกร่งจากรั้วมิลาน ปิดประตูแพ้ด้วยจิอันลูก้า ปายูก้า นายด่านรูปหล่อจากค่ายลาซามพ์(ในขณะนั้น)
หลังจากเทพบุตรเปียทองคำฟอร์มหลุด อิตาลีในยุคของซาคคี่ก็ไปไกลที่สุดแค่รอบแรกของยูโร 96
ภาพแห่งความทรงจำ คือ จิอันฟรังโก้ โซล่าที่เคยโดนใบแดงในฟุตบอลโลก รายการนี้ก็ยิงลูกโทษในเกมชี้ชะตากับเยอรมนีไม่เข้า...โซล่าไม่มีดวงในเกมระดับชาติเลย
หลังจากนั้นอิตาลีก็ได้โค้ชฝีมือดีจากทีมชาติชุดเล็ก เซซาเร่ มัลดินี่ ทำทีมสู้ศึกฟุตบอลดลก 1998
ทีมชาติชุดนั้นเรียกได้ว่าระดับพระกาฬตั้งแต่กองหน้ายันประตู...ลองจินตนาการแนวรุกที่มีโบโบ้ ปิ๊ปโป้ เดล และบาจโจ้ดูสิ...
ขาดอย่างเดียวก็แค่ดวง เดเมตริโอ อัลแบร์ตินี่ คือ ตัวเล่นลูกเซตพีซของมิลานดันบอดโทษ เช่นเดียวกับลุยจิ ดิเบียโจ้ที่อัดบอลล่อคาน อิตาลีตกรอบทั้งๆที่ไม่เคยแพ้ใครในเกม
ทัวร์นาเมนต์ในตำนาน คือ ยูโร 2000 โดยเฉพาะรอบรองกับฮอลแลนด์ ที่ไม่ว่าจะเป็นแฟรงค์ เดอบัวร์หรือแพทริค ไคลเวิร์ตก็ไมมีปัญญาซัดผ่านมือฟรานเชสโก้ ตอลโด้
ดิโน่ ซอฟท์พาทีมไปไกลถึงรอบชิง พวกเขาควรจะเข้าถึงแชมป์ ถ้าวิลตอร์ไม่หลุดไปซัอดแขนตอลโด้ (เสื้อรัดรูปคัปป้ามันแย่ก็ตรงนี้) เดลมีโอกาสปิดเกมหลายครั้งแต่ก็ทำไม่ได้
อิตาลีห่วยแตกยังไงก็ต้องผ่านไปถึงรอบสุดท้าย อัซซูรี่ในน้ำมือของอิลแทรปในฟุตบอลโลก 2002 ก็เช่นกัน
คนที่เล่นบอลอุดสไตล์คาเตนัคโช่มาทั้งชีวิต มือถือขวดหมุนไป-มาแก้เกี้ยวตลอดเวลา ดวงแตกในเกมที่สองกับโครแอต มีดวงในเกมสุดท้ายกับเม็กซิโก้ เข้ารอบสองแบบต้องลุ้นผมอีกคู่ รอบสองเจอเกาหลีใต้ ใครก็คิดว่าเคี้ยวหมู
แต่ไบร่อน โมเรโน่ เชิ้ตดำชาวเอกวาดอร์ก็ทำลายทุกอย่าง ภาพการกระทำชำเรานักเตะอิตาลีตลอดทั้งเกม การทำหน้าที่แบบตราชั่งเอียงของเปาหิ้วผงขาว ทำลายความตั้งใจทั้งมวลของอิตาลี
ภาพที่คนแก่วัยชราอย่างอิลแทร๊ป ทุบซุ้มม้านั่งอย่างบ้าคลั่ง ระบายอารมณ์กับคาเปลโล่ที่ผายมือออกแบบบอกเป็นนัยว่า “เออ...ทำอะไรไม่ได้” คือภาพที่ติดตาผม
แต่ครั้งนั้นไม่มีใครโกรธอิลแทรปเท่าไหร่ แกยังได้รับโอกาสต่อ
ยูโร 2004 ใครเลยจะคิดว่าอิตาลีจะตกรอบแรก เพราะผลชนะ 1 เสมอ 2 แพ้ 0
ใครเลยจะคิดว่าอิตาลียิงบ๊วยของกลุ่มอย่างบัลแกเรียได้เพียงลูกเดียว และเกมสุดท้ายสวีเดนกับเดนมาร์คดันมีผลการแข่งขันที่เป็นใจราวกับล็อกไว้แล้ว 2-2
อิลแทร๊ปอำลาทีมอย่างเจ็บช้ำ เสียงค่อนแคะเรื่องแทคติคโบราณยังตามหลอกหลอนแก...นกระทั่งแกมาปลุกผีไอร์แลนด์ คนจึงค่อยลืมภาพลักษณ์บอลอุดแหลกของแก
ด้วยมรสุมแห่งกัลโช่โปลีและการล้มบอลระดับมหภาคในวงการฟุตบอลอิตาลี ไม่มีใครคาดคิดว่าอิตาลีจะไปไกลในฟุตบอลโลก 2006
อิตาลีเรื่อยๆมาเรียงๆ นักเตะทุกคนในชุดอยุ่ในวัยพีคสุด แต่พวกเขาก็ไม่ใช่เต็งอยู่ดี แม้จะมีโค้ชฝีมือดีอย่างมาร์เชลโล่ ลิปปีเก็ตาม
กองหน้าพเนจรอย่างลูก้า โทนี่แจ้งเกิดได้ ต็อตติลืมฝันร้ายสี่ปีก่อนด้วยการยิงลูกโทษตัดสินในเกมกับออสซี่ มาเตรัสซี่ที่เคยไล่เตะคนที่กูดิสันพาร์ค แจ้งเกิดอย่างเต็มตัวในทัวร์นาเม้นนั้น ภาพที่ฟาบิโอ กรอสโซ่ฉลองชัยประตูกับเยอรมนี ถูกฉายซ้ำภาพของมาร์โก ทาร์เดลลี่เมื่อ 24 ปีก่อน
หลังจากนั้น ผมก็ไม่ได้ติดตามฟุตบอลอิตาลีมากนัก ทราบเพียงว่าอิตาลีตกต่ำในยุคที่น้าดอนมาคุมทีม แต่ก็กลับมาได้ในยูโร 2012 ขณะที่ผลงานในยุคคอนเต้ก็ถือว่าสร้างมาตรฐานไง้ดี จนกระทั่ง....วันนี้
การเข้ารอบเป็นอันดับสองของอิตาลีไม่ใช่ความผิด เพราะที่หนึ่งคือสเปน คือยอดทีมอีกทีมหนึ่งเช่นกัน
อิตาลีเคยเป็นเสือลำบากตอนไปเพลย์ออฟชิงตั๋วไปฟุตบอลโลก 1998 กับรัสเซีย...ผู้รักษาประตูเจ็บในเกม (ไม่แน่ใจว่าเปรุสซี่หรือปายูก้า) และเป็นบุฟฟ่อนได้ลงแทน...นั่นคือก้าวแรกของผู้รักษาประตูดาวรุ่งจากค่ายจัลโล่บลู
แต่ทุกครั้งอิตาลีก็ผ่านมาได้ กรณียูโร 1992 ที่ผมไม่ทันดู ในสมัยของอเซโย่ วิชินี่ ที่ทำท๊ได้ที่สามฟุตบอลโลก 1990 อิตาลีาดในเกมกับรัสเซียและนอร์เวย์ แถมทำหมูหกในเกมกับฮังการี
ซ้ำร้ายดาวยิงตัวความหวังอย่างโตโต้ สคิลลาชี่ฟอร์มหลุด ยิงไม่ได้ซะงั้น ที่รู้สึกก็คือ ไม่ว่าจะยังไง อิตาลีไม่เคยห่วยแบบนี้มาก่อน
วันนี้ทำงาน ตื่นมาดูครึ่งหลัง ผมมั่นใจว่าคงมีหนึ่งลูกรอละตามสไตล์บอลตายยาก อ้าวเวรกรรม 0-0
ผมนึกว่าสวีเดนเตะกับสกอตแลนด์ อิตาลีเล่นโยนๆๆๆๆๆๆๆใส่พวกไวกิ้ง...ราวกับหมดไอเดียในการเจาะ ทั้งๆที่สวีเดนก็ไม่ได้น่ากลัวอะไร
ฟุตบอลโลกที่รัสเซียน่าเสียดายที่ไม่มีอิตาลี จริงๆไปแล้วไปตกรอบแรกก็ไม่เปนไร ไปๆเหอะ
ก็หวังว่าจะมีความเปลี่ยนแปลงเชิงระบบในวงการฟุตบอลอิตาลี และหวังว่าจะไม่เห็นอัสซูรี่เป็น “ตาร์ตันรินี่” ที่โยนบอลอย่างเดียว ผมไม่รู้ว่าโค้ชคนนี้ผลงานเป็นอย่างไร แต่ไม่คุ้นชื่อเลยพับผ่า
เวรกรรมของอิตาลี เวรกรรมของฉัน...นอนไม่หลับเลย
ปล. ผมเชียร์เยอรมนีกับญี่ปุ่น
ไม่เคยดูทีมชาติอิตาลีที่ซังกะบ๊วยขนาดนี้เลย...
ความทรงจำที่มีต่อทีมชาติชุดนั้น คือ ทีมที่มีกองหน้าแบกทีมอย่างโรบี้ บาจโจ้ที่ค่อนข้างจะโดเด่นกว่าเบ๊ปเป้ ซินญอรี่
กองกลางมีดิโน่ บาจโจ้ ที่โดเด่นจากรายการนั้น และแนวรับที่แข็งแกร่งจากรั้วมิลาน ปิดประตูแพ้ด้วยจิอันลูก้า ปายูก้า นายด่านรูปหล่อจากค่ายลาซามพ์(ในขณะนั้น)
หลังจากเทพบุตรเปียทองคำฟอร์มหลุด อิตาลีในยุคของซาคคี่ก็ไปไกลที่สุดแค่รอบแรกของยูโร 96
ภาพแห่งความทรงจำ คือ จิอันฟรังโก้ โซล่าที่เคยโดนใบแดงในฟุตบอลโลก รายการนี้ก็ยิงลูกโทษในเกมชี้ชะตากับเยอรมนีไม่เข้า...โซล่าไม่มีดวงในเกมระดับชาติเลย
หลังจากนั้นอิตาลีก็ได้โค้ชฝีมือดีจากทีมชาติชุดเล็ก เซซาเร่ มัลดินี่ ทำทีมสู้ศึกฟุตบอลดลก 1998
ทีมชาติชุดนั้นเรียกได้ว่าระดับพระกาฬตั้งแต่กองหน้ายันประตู...ลองจินตนาการแนวรุกที่มีโบโบ้ ปิ๊ปโป้ เดล และบาจโจ้ดูสิ...
ขาดอย่างเดียวก็แค่ดวง เดเมตริโอ อัลแบร์ตินี่ คือ ตัวเล่นลูกเซตพีซของมิลานดันบอดโทษ เช่นเดียวกับลุยจิ ดิเบียโจ้ที่อัดบอลล่อคาน อิตาลีตกรอบทั้งๆที่ไม่เคยแพ้ใครในเกม
ทัวร์นาเมนต์ในตำนาน คือ ยูโร 2000 โดยเฉพาะรอบรองกับฮอลแลนด์ ที่ไม่ว่าจะเป็นแฟรงค์ เดอบัวร์หรือแพทริค ไคลเวิร์ตก็ไมมีปัญญาซัดผ่านมือฟรานเชสโก้ ตอลโด้
ดิโน่ ซอฟท์พาทีมไปไกลถึงรอบชิง พวกเขาควรจะเข้าถึงแชมป์ ถ้าวิลตอร์ไม่หลุดไปซัอดแขนตอลโด้ (เสื้อรัดรูปคัปป้ามันแย่ก็ตรงนี้) เดลมีโอกาสปิดเกมหลายครั้งแต่ก็ทำไม่ได้
อิตาลีห่วยแตกยังไงก็ต้องผ่านไปถึงรอบสุดท้าย อัซซูรี่ในน้ำมือของอิลแทรปในฟุตบอลโลก 2002 ก็เช่นกัน
คนที่เล่นบอลอุดสไตล์คาเตนัคโช่มาทั้งชีวิต มือถือขวดหมุนไป-มาแก้เกี้ยวตลอดเวลา ดวงแตกในเกมที่สองกับโครแอต มีดวงในเกมสุดท้ายกับเม็กซิโก้ เข้ารอบสองแบบต้องลุ้นผมอีกคู่ รอบสองเจอเกาหลีใต้ ใครก็คิดว่าเคี้ยวหมู
แต่ไบร่อน โมเรโน่ เชิ้ตดำชาวเอกวาดอร์ก็ทำลายทุกอย่าง ภาพการกระทำชำเรานักเตะอิตาลีตลอดทั้งเกม การทำหน้าที่แบบตราชั่งเอียงของเปาหิ้วผงขาว ทำลายความตั้งใจทั้งมวลของอิตาลี
ภาพที่คนแก่วัยชราอย่างอิลแทร๊ป ทุบซุ้มม้านั่งอย่างบ้าคลั่ง ระบายอารมณ์กับคาเปลโล่ที่ผายมือออกแบบบอกเป็นนัยว่า “เออ...ทำอะไรไม่ได้” คือภาพที่ติดตาผม
แต่ครั้งนั้นไม่มีใครโกรธอิลแทรปเท่าไหร่ แกยังได้รับโอกาสต่อ
ยูโร 2004 ใครเลยจะคิดว่าอิตาลีจะตกรอบแรก เพราะผลชนะ 1 เสมอ 2 แพ้ 0
ใครเลยจะคิดว่าอิตาลียิงบ๊วยของกลุ่มอย่างบัลแกเรียได้เพียงลูกเดียว และเกมสุดท้ายสวีเดนกับเดนมาร์คดันมีผลการแข่งขันที่เป็นใจราวกับล็อกไว้แล้ว 2-2
อิลแทร๊ปอำลาทีมอย่างเจ็บช้ำ เสียงค่อนแคะเรื่องแทคติคโบราณยังตามหลอกหลอนแก...นกระทั่งแกมาปลุกผีไอร์แลนด์ คนจึงค่อยลืมภาพลักษณ์บอลอุดแหลกของแก
ด้วยมรสุมแห่งกัลโช่โปลีและการล้มบอลระดับมหภาคในวงการฟุตบอลอิตาลี ไม่มีใครคาดคิดว่าอิตาลีจะไปไกลในฟุตบอลโลก 2006
อิตาลีเรื่อยๆมาเรียงๆ นักเตะทุกคนในชุดอยุ่ในวัยพีคสุด แต่พวกเขาก็ไม่ใช่เต็งอยู่ดี แม้จะมีโค้ชฝีมือดีอย่างมาร์เชลโล่ ลิปปีเก็ตาม
กองหน้าพเนจรอย่างลูก้า โทนี่แจ้งเกิดได้ ต็อตติลืมฝันร้ายสี่ปีก่อนด้วยการยิงลูกโทษตัดสินในเกมกับออสซี่ มาเตรัสซี่ที่เคยไล่เตะคนที่กูดิสันพาร์ค แจ้งเกิดอย่างเต็มตัวในทัวร์นาเม้นนั้น ภาพที่ฟาบิโอ กรอสโซ่ฉลองชัยประตูกับเยอรมนี ถูกฉายซ้ำภาพของมาร์โก ทาร์เดลลี่เมื่อ 24 ปีก่อน
หลังจากนั้น ผมก็ไม่ได้ติดตามฟุตบอลอิตาลีมากนัก ทราบเพียงว่าอิตาลีตกต่ำในยุคที่น้าดอนมาคุมทีม แต่ก็กลับมาได้ในยูโร 2012 ขณะที่ผลงานในยุคคอนเต้ก็ถือว่าสร้างมาตรฐานไง้ดี จนกระทั่ง....วันนี้
การเข้ารอบเป็นอันดับสองของอิตาลีไม่ใช่ความผิด เพราะที่หนึ่งคือสเปน คือยอดทีมอีกทีมหนึ่งเช่นกัน
อิตาลีเคยเป็นเสือลำบากตอนไปเพลย์ออฟชิงตั๋วไปฟุตบอลโลก 1998 กับรัสเซีย...ผู้รักษาประตูเจ็บในเกม (ไม่แน่ใจว่าเปรุสซี่หรือปายูก้า) และเป็นบุฟฟ่อนได้ลงแทน...นั่นคือก้าวแรกของผู้รักษาประตูดาวรุ่งจากค่ายจัลโล่บลู
แต่ทุกครั้งอิตาลีก็ผ่านมาได้ กรณียูโร 1992 ที่ผมไม่ทันดู ในสมัยของอเซโย่ วิชินี่ ที่ทำท๊ได้ที่สามฟุตบอลโลก 1990 อิตาลีาดในเกมกับรัสเซียและนอร์เวย์ แถมทำหมูหกในเกมกับฮังการี
ซ้ำร้ายดาวยิงตัวความหวังอย่างโตโต้ สคิลลาชี่ฟอร์มหลุด ยิงไม่ได้ซะงั้น ที่รู้สึกก็คือ ไม่ว่าจะยังไง อิตาลีไม่เคยห่วยแบบนี้มาก่อน
วันนี้ทำงาน ตื่นมาดูครึ่งหลัง ผมมั่นใจว่าคงมีหนึ่งลูกรอละตามสไตล์บอลตายยาก อ้าวเวรกรรม 0-0
ผมนึกว่าสวีเดนเตะกับสกอตแลนด์ อิตาลีเล่นโยนๆๆๆๆๆๆๆใส่พวกไวกิ้ง...ราวกับหมดไอเดียในการเจาะ ทั้งๆที่สวีเดนก็ไม่ได้น่ากลัวอะไร
ฟุตบอลโลกที่รัสเซียน่าเสียดายที่ไม่มีอิตาลี จริงๆไปแล้วไปตกรอบแรกก็ไม่เปนไร ไปๆเหอะ
ก็หวังว่าจะมีความเปลี่ยนแปลงเชิงระบบในวงการฟุตบอลอิตาลี และหวังว่าจะไม่เห็นอัสซูรี่เป็น “ตาร์ตันรินี่” ที่โยนบอลอย่างเดียว ผมไม่รู้ว่าโค้ชคนนี้ผลงานเป็นอย่างไร แต่ไม่คุ้นชื่อเลยพับผ่า
เวรกรรมของอิตาลี เวรกรรมของฉัน...นอนไม่หลับเลย
ปล. ผมเชียร์เยอรมนีกับญี่ปุ่น