เสียงเพลง เรือนแพ เพลงแรกบนเรืออันเป็นเพลงโปรดของท่านอาจารย์ยิ้ม ดังขึ้นพร้อมดึงความครุ่นคิดคำนึงไปสู่ความหลังอันเราเรียกว่า อดีต

อดีตที่สวยงามกระไรปานนั้น เพริศแพร้วกระไรปานนั้น

  การหวนทวนย้อนของจิตท่านใด จะคิดไปถึงไกลเพียงไหน ก็ย่อมแล้วแต่ความทรงจำของแต่ละท่าน

  แต่สำหรับผมแล้ว เมื่อเสียงเพลงร้องถึงท่อนที่ว่า

..หิวหรืออิ่ม ก็ยิ้มพอกัน..

ผมคิดเห็นภาพบุรุษท่านหนึ่งขึ้นมาทันที

ท่านอาจารย์ยิ้ม คงเห็นถึงสัจธรรมบางอย่างที่ซ่อนในเนื้อหาเพลงท่อนนี้ อันบ่งบอกถึงธาตุแท้ทรนง   บุรุษผู้ให้คำนิยามตนเองว่า     " ราษฏรบัณฑิต " ราวจะยิ้มเย้ยยุทธจักรอย่างผู้ที่ผ่านร้อนผ่านหนาวผ่านฝนมาว่า

   หิวหรืออิ่ม ก็ยิ้มพอกัน .....



   เมื่อฟังเพลงนี้จบ ขณะที่กระบวนการความคิดดำเนินไปยามที่เสียงเพลง " My Way "  ดังขึ้นกระหึ่มหัวใจ พร้อมความหมายเนื้อหาเพลงอันว่ากันถึงวิถีชีวิตลูกผู้ชายแทบทุกคน ที่ค้นพบทางเดินของตนเอง  เนื้อหาเพลง มาย เวย์ มันเข้ากับทุกยุคทุกสมัยของวัยหนุ่มวัยสาว บุรุษสตรีที่กล้าตั้งคำถามกับตนเองว่า

คนเราเกิดมาทำไมกัน  กินอยู่สืบพันธ์ เท่านั้นหรือ ?

  เมื่อเพลงดังขึ้น ความหมายเพลงก็ก้องสะท้อนยาวไกลถึงจิตวิญญาณการแสวงหา   ความคิดผมก็ย้อนโบยบินสู่บ้านเกิด

บ้านเกิดอันเรียกชื่อจริงได้หลายชื่อว่า เด็กชายชนบท นายไกลปืนเที่ยง หรือชื่อเล่นว่า บ้านนอก ภาพของเพื่อนร่วมอุดมการณ์ ชื่อพล เพื่อนร่วมบอร์ด ที่กลับบ้านไปบริจาครถโดยสารให้โรงเรียนเก่าในบ้านเกิด ในราคาเกือบครึ่งล้าน ก็ผุดแทรกเป็นภาพซ้อนขึ้นมา ราวจะตอกย้ำว่า คนเราทุกคนย่อมมีราก

ไม่ใช่ใบไม้ในสายลม หรือจอกแหน ในสายน้ำ...


...เสียงเพลง My Way จบลงตามด้วยบทกลอนจากปลายปากกาของท่านสุขุม ที่เอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่นกับบทกลอนที่ชื่อว่า

         ศรัทธาคารวะ

   ลอยเรือเพื่อยิ้ม อิ่มอาหาร
สำราญเพลงกล่อม ล้อมสหาย
ส่งใจถึงเพื่อน มิเลือนคลาย
ถักข่ายทรงจำ ทั่วลำเรือ

   ใช่ยิ้มยศรุ่ง หรือสูงศักดิ์
แรงรักผองชน จึงล้นเหลือ
แม้ชีพวายวาง มิจางเจือ
ล้วนเชื่อในจิต อุทิศประชา

  ลอยเรือเพื่อเพื่อน เข้าเคลื่อนแถว
ตามแนวมั่นคง ทะนงกล้า
คารวะเจตวัตร ด้วยศรัทธา
ร่วมเลียบเทียบท่า ประชาชน

          ................


( ขอขอบคุณท่านเจ้าของกระทู้ และท่านสุขุม เจ้าของบทกลอนในคืนวานนี้ครับ )


อาร์ต