เรื่องมีอยู่ว่า
          ตั้งแต่ปีแรกที่เราคบกับแฟน แฟนเราก็บอกเล่าภาระความรับผิดชอบที่มีต่อครอบครัวให้เราฟัง ซึ่งเราก็ภูมิใจนะที่เค้าเป็นเสาหลักและรักครอบครัว และทางบ้านเค้าก็เอ็นดูเราอย่างมาก
          แต่ไม่นานนักเค้าก็เริ่มเอ่ยปากขอยืมเงิน จนถึงขั้นขอให้เรากู้เงินให้(หลังเรารับราชการ)
ปัจจจุบันปีนี้ก็เข้าปีที่ 12 แล้ว ที่เราเป็นหนี้ในระบบร่วมหลักล้านภายใต้ชื่อตัวเอง และนอกระบบหลักแสนโดนอ้างตัวเอง ไหนจะยอมนำสร้อยทอง (1บาท)ไปจำนำ ซึ่งแม่เราให้เป็นของขวัญหลังเราจบปริญญาตรี (เราไม่เห็นสร้อยเส้นนั้น ปีนี้ก็ 4 ปีแล้ว รวมถึงรถยนต์ที่แม่ดาวน์ให้ (50%) เป็นของขวัญที่เราสอบเข้ารับราชการได้ (โดยที่เราชำระค่างวดหมดแล้วด้วย)ไปรีไฟแนนซ์ (เราไม่ได้จัดทำหลักฐานว่าให้เงินเค้าไปสักครั้งหรือสักฉบับเลย😞) ทั้งนี้เพื่อให้เค้ามีเงินไปหมุนใช้หนี้ของครอบครัวเค้า ปานนั้นก็ยังไม่พอใช้ ฉะนั้นเงินทุกบาททุกสตางค์ที่เราเป็นหนี้เราไม่เคยได้ใช้เงินนั้นด้วยเลย เพราะเค้าขอความเห็นใจให้ช่วยเหลือให้มีเงินหมุนทันใช้จ่าย และรับปากว่าจะเป็นคนรับผิดชอบชำระคืนให้
ด้วยเราก็ยอมทำเพราะเห็นใจที่เค้าเป็นเสาหลักเลี้ยงดูครอบครัว และไม่อยากเห็นคนที่เรารักทุกข์ใจ อีกอย่างเราและทางบ้านก็ไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงินนัก           และทางบ้านก็ไม่เคยขอร่วมใช้แม้แต่น้อย
          เมื่อเวลาผ่านไปกลับเป็นเราเองที่ชำระหนี้สินที่กล่าวถึงทั้งหมดแทนเค้าโดยที่ไม่รู้ตัว มารู้ตัวตั้งสติได้ว่าเงินที่มาจากน้ำพักน้ำแรงของเราหมดไปกับที่บ้านเค้าทุกบาททุกสตางค์ ก็ตอนเข้าสู่ปีที่ 3 ที่คบกัน เค้าและน้องได้รับราชการและยื่นกู้ได้ แทนที่เค้าและน้องเค้าจะกู้เงินแล้วนำมาปิดหนี้ให้เราแต่กลับนำไปให้ครอบครัว โดยซื้อบ้าน (หลังเดิมทรุดโทรมค่อนข้างมาก) ซื้อรถ (คันเดิมอายุร่วม 15 ปี) เและเครื่องอำนวยความสะดวกต่างๆ และน้องชายเรานำเงินโบนัสทุกบาทให้ที่บ้าน (และให้ทุกปี) แต่เราให้ทางบ้านเดือนละ 5,000 บาท (เค้าไม่รู้ว่าเราเหลือเงินให้ทางบ้าน เพราะเราบอกแต่ว่าเงินเดือนไม่พอใช้)
         จากเหตุการณ์นั้น เราก็เลยบอกย้ำเค้าว่าในเมื่อทางบ้านเค้ามีพร้อมทุกอย่างแล้ว  (ในปัจจุบันรับเค้าและน้องเงินเดือนนำเราทั้งคู่) ก็ช่วยเจียดเงิน (เจียดดดดด จริงๆ นะ) มาใช้หนี้ที่ให้เราก่อด้วย เค้าก็บอกแต่ว่าจะไม่ทำให้เราเดือดร้อน ทั้งที่เราก็อ้างว่าแค่ค่าใช้จ่ายเรื่องส่วนตัวเราคนเดียว เงินเดือนที่เหลือยังไม่พอใช้เลย บางเดือนยังต้องยืมทางบ้านแล้วเค้าบอกจะใช้คืนให้ กระนั้นเค้ายังให้เราหายืมเพื่อเค้าแบบเดือนชนเดือนอีก (เฮ้อ!!!!! ยังจะมาขูดเลือดกับปูอีก) ทั้งนี้เค้าจะให้เงินเราใช้สัปดาห์ละ 1,000 บาท ค่าใช้จ่ายอื่นๆ เช่น กิน เที่ยว ซื้อของ เค้าจะจ่ายให้ทั้งหมด
        เราเคยถามนะว่า ที่เราเป็นหนี้และใช้หนี้แทนให้ครอบครัวเค้ามีใครรู้บ้างมั๊ย (อย่างมากก็น่าจะน้องเค้า) เค้าบอกรู้เพราะเล่าให้ฟังอยู่ แต่เราสังเกต(นานนับ10ปี) กลับไม่มีใครเคยจะพูดถึงหรือเห็นใจเราที่เราเป็นหนี้เพราะพวกเค้าเลย จะมีก็แต่อ้างว่าเค้าและน้องต้องยอมอดยอมทน เพื่อหาเงินมารับผิดชอบหนี้สินให้ครอบครัวก็เท่านั้น แต่ครอบครัวเราไม่รู้เลย ถ้ารู้คงตัดขาดกันแน่ เพราะทางบ้านเราใจแข็งพอ
          ท้ายสุดนี้ ที่เกริ่นมายืดยาวก็อยากขอความเห็นหน่อยค่ะ
          1.เราควรเอ่ยปากถามที่บ้านเค้าดีมั๊ย ว่าพวกเค้ารู้บ้างมั๊ยว่าเราเป็นหนี้ชื่อเราเพื่อครอบครัวเค้าทั้งยังใช้หนี้ที่ลูกเค้าให้เราก่อให้ทุกบาททุกสตางค์ ไม่มีเหลือจะจุนเจือครอบครัวของเราเลย (ไม่นับ 5,000 บาทที่เราให้ต่อเดือน เพราะเราว่ามันน้อยนิดถ้าเทียบกับทางบ้านให้เราใช้ก่อนมีงานทำ)
          2.เรารู้ว่าการกระทำของเรามันโง่เขลาที่ยังดักดานคบเค้า และยอมเค้า นอกจากเลิกกัน เราควรจะหาทางออกอย่างไรดี
          3.ถ้าเราต้องเลิกกับเค้า เราก็ต้องรับผิดชอบใช้หนี้อยู่ดี (ใครอยากให้ชื่อ-สกุลตัวเองโดนกฎหมายลงทษให้ด่างพร้อยล่ะ อีกอย่างกลัวที่บ้านตัวเองรู้อย่างมาก) จะแก้ปัญหาอย่างไรดี
          ปล.เรายอมให้ตำหนิเรา แต่ขอความเห็นเพื่อให้เรามีทางออกด้วยนะ
          🙏🏻ขอบคุณล่วงหน้าทุกความเห็นนะคะ😊