บางครั้งต่างคนก็มาจากต่างที่ต่างทาง แต่ก็ได้มาเจอกัน
เราไม่ได้เชื่อจนหลงหัวปลักหัวปลำ แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่เชื่อเลย แต่เรื่องบังเอิญก็เกิดขึ้นบ่อย ยกตัวอย่างเหตุการณ์ช่วงหนึ่ง เราเป็นคนแม่สอด ได้มาเรียนที่เชียงใหม่ ช่วงนั้นก็ปิดเทอมพอดี ก็ไปเที่ยวภูเก็ตคนเดียว ไปเจอรุ่นพี่คนหนึ่ง เป็นคนลูกครึ่งเชียงรายกับพะเยา เรียนอยู่กรุงเทพ เราต่างก็มาเจอกันที่ภูเก็ต สักพักก็แยกย้ายต่างคนต่างๆปเรียน

ก็มีติดต่อกันบ้าง จนทุกวันนี้เราทั้งสองเรียนจบกันแล้วค่ะ พี่เค้าเป็นเพศที่3 แก่กว่าเรา 1 ปี มีหน้าที่การงานใหญ่โตเป็นที่ยอมรับนับถือของสังคม เราก็คนธรรมดาคนหนึ่ง แต่ที่แปลกคือพี่เค้าไม่มีเพื่อนสนิท เข้ากับคนอื่นยากมาก แต่สนิทกับเรามาก กินอยู่ใช้ชีวิต คุยกันทุกวัน เป็นทั้งเพื่อนทั้งพี่ พี่เค้าก็ฝากงานให้เราทำกับลูกพี่ลูกน้องเค้า แล้วเราก็มาพึ่งรู้ว่าเราเป็นญาติกันกับลูกพี่ลูกน้องเค้าที่อยู่แพร่ คือลุงกับป้าเราแต่งงานกัน อากับอาเราก็แต่งงานกัน แต่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ไม่เชื่อก็ยังเชื่อ บังเอิญมากเลยค่ะ