เนื่องจากเราพบเห็นว่า ทางหลวงทั้ง 3 สายหลัก(+3 สายย่อยในช่วงสั้นๆ)นี้มีลักษณะที่ต่อเนื่องกันเป็นเส้นเดียวกับ ทล.24 หรือมีจุดสิ้นสุดอยู่ใกล้กับจุดเริ่มต้นของอีกสายหนึ่ง
ซึ่งการยุบรวมทางหลวงเป็นหมายเลขเดียวกันเนื่องจากมีลักษณะเดียวกันนี้เคยเกิดขึ้นกับ
ทล.110 เชียงราย-แม่สาย ที่ยุบรวมกับ ทล.1 กรุงเทพ-เชียงราย
ทล.203 หล่มสัก-เลย ที่ยุบรวมกับ ทล.21 สระบุรี-หล่มสัก
ทล.209,213(เฉพาะช่งยางตลาด-สมเด็จ),2042 ที่ยุบรวมกับ ทล.12
ทล.2136 ที่ยุบรวมกับ ทล.2116
ฯลฯ

นอกจากนั้นแล้วเรายังพบว่าเส้นทางสายเหล่านี้นั้นเป็นเส้นทางที่ผ่านหลายจังหวัด, เส้นทางผ่านเขตเศรษกิจการค้าชายแดนหลายเขต มีการจราจรที่หนาแน่น
เราเลยคิดว่าเส้นทางสายเหล่านี้จึงสมควรที่จะปรับ Priority เป็นทางหลวงหมายเลข 2 หลัก และยุบรวมเข้าเป็นหมายเลขเดียวกัน ดังนี้
1.ทล.201 สีคิ้ว-เชียงคาน 382 กม.
2.ทล.211 เฉพาะช่วงเชียงคาน-ท่าบ่อ 153 กม.
*3.ทล.242 ท่าบ่อ-หนองคาย 26 กม.
*4.ทล.243 เฉพาะช่วงระหว่าง ทล.242-ทล.212 0.9 กม. โดยประมาณ
5.ทล.212 หนองคาย-อุบลราชธานี 576 กม.
*6.ทล.2030 เลี่ยงเมืองธาตุพนม 2 กม.
*สายรองระยะสั้น
ทั้ง 6 สายนี้ยุบรวมกับ ทล.24 สีคิ้ว-อุบลราชธานี

หลังจากยุบทั้ง 7 สายนี้รวมกันจะทำให้ทล.24 มีลักษณะเป็นวงแหวนขนาดใหญ่ล้อมภาคอิสาน ผ่านเขตเศรษฐกิจและการท่องเที่ยวเป็นจำนวนมาก