เรารู้สึกเบื่อหน่ายโลก ไม่เอนจอยกับมัน อยากร้องไห้ตลอดเวลา เหนื่อยกับทุกๆสิ่ง บางทีอยู่ดีๆก็ไม่อยากจะทำอะไรอยากนั่งหรือนอนเฉยๆเพราะเหนื่อยที่จะต้องทำ มันไม่ใช่ความรู้สึกขี้เกียจแต่เป็นความรู้สึกที่เราอธิบายไม่ถูก มันแค่อยากหยุดทำทุกสิ่งไปเฉยๆ บางทีรู้สึกท้อแท้กับการที่จะใช้ชีวิตต่อ เคยคิดว่าถ้าเอาคัตเตอร์แทงตัวเองมันจะเจ็บไหม แต่ก็มีความรู้สึกผิดบาปเข้ามา ครอบครัวเราอบอุ่นนะ แม่ให้กำลังใจบ่อยแต่มีแค่เราที่รู้สึกว่าไม่มีใครเคียงข้าง เหมือนตัวคนเดียวตลอดเวลา ที่เรามาตั้งกระทู้อย่างงี้เพราะมันสุดๆแล้ว เสิร์ชกูเกิลก็แล้ว อ่านกระทู้ของคนอื่นที่มาให้คำแนะนำ แต่ก็รู้สึกว่าไม่ดีขึ้นเลย อยากมาถามว่าอาการแบบนี้ถึงขั้นเป้นโรคซึมเศร้าไหมคะ แล้วมีคำแนะนำที่มันช่วยแก้ไขหรือบรรเทาลงได้ไหม