เมื่อเดือน ต.ค. ที่ผ่านมา จขกท. เดินทางไปเที่ยวประเทศสิงคโปร์ และมีโอกาสใช้บริการรถเมล์แดนลอดช่องอย่างจริงจังเป็นเวลา 4 วันเต็ม ซึ่งบอกเลยว่าประทับใจสุด ๆ เพราะบริการแทบไม่แตกต่างจากรถไฟฟ้า นั่งแล้วไม่ทำให้ผู้โดยสารอย่างเรารู้สึกว่าเป็นพลเมืองชั้น 2 ตอนอยู่ที่สิงคโปร์จึงใช้รถไฟฟ้าเพียง 3 ครั้งเท่านั้น คือตอนไป-กลับสนามบิน อีกรอบตอนมือถือแบตหมด เพราะเปิด Google map ดูสายรถเมล์ไม่ได้ กลับมาเมืองไทยเลยขอยืมบัญชี Pantip เพื่อนมารีวิวสักนิด


ความประทับใจเริ่มตั้งแต่การรอรถ ป้ายรถเมล์หลายแห่งออกแบบเป็นแนวเฉียง บางแห่งเป็นที่นั่งครึ่งหนึ่ง กึ่งนั่งกึ่งยืนอีกครึ่งหนึ่ง ช่วยไล่ระดับสายตา คนรอรถข้างหน้าจะไม่ได้บังคนข้างหลัง ซึ่งเป็นการออกแบบที่เข้าใจอารมณ์คนรอรถเมล์ดีเหลือเกิน



เปรียบเทียบกับตอนรอรถเมล์หน้าปากซอยบ้าน ถ้ามีคนเกิน 4 คนก็เริ่มชะโงกหัวบังกัน ป้ายที่มีคนแน่น ๆ อย่างจตุจักร เซ็นทรัลเวิร์ล แทบจะลงมาชะโงกกัน 2 เลน ชีวิตอยู่บนความเสี่ยงจริงๆ ถ้าหากหน่วยงานที่เกี่ยวข้องหรือใครผ่านมาเห็น ขอฝากประเด็นนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจสักหน่อย แค่ออกแบบง่าย ๆ ใช้งบประมาณไม่กี่บาท ก็ช่วยให้คุณภาพชีวิตคนกรุงฯ ดีขึ้นทันตา แถมบ้านเรามีพื้นที่มากกว่า ทำได้สบายๆ

ป้ายรถเมล์ที่สิงคโปร์ยังมีชื่อป้ายและบอกสายรถเมล์ที่ผ่านอย่างชัดเจน บางป้ายก็ทำเป็นแผนที่ไว้ให้ ซึ่งเราก็ถ่ายรูปเก็บไว้ใช้เวลากลับที่พัก เพราะ google map บอกข้อมูลได้แม่นยำระดับหนึ่ง แต่มันช่วยได้แค่ส่วนเดียว บางทีมันก็บอกข้อมูลไม่หมด หรือไม่ใช่สายที่ดีที่สุด เราต้องลองกดค้นหาหลายๆ รอบจนได้เส้นทางที่ต้องการหรือสายรถเมล์ที่ใกล้บ้านที่สุด



ที่นี่ยังมีป้ายรถเมล์อัจฉริยะ แบบสุดๆ แต่เราไม่เจอ 55+ เจอแต่จอแสดงเวลาแบบเรียลไทม์ บอกว่ารถเมล์คันต่อไปจะมาเมื่อไหร่ คันหลังจากนั้นจะมาเมื่อไหร่