วันนี้เราเพิ่งมาอ่านเจอกระทู้ของแฟนเก่าเรา มันทำให้เราเสียใจกับการกระทำของเรามาก เราเลิกกับเขามานานแล้ว แต่เราคิดถึงเขาตลอด เราได้แต่คิดว่าถ้าในวันนั้นเราไม่วู่วามเราคงจบกันด้วยดี และคงง่ายกว่านี้ที่จะกลับไปคบกัน ที่ผ่านมาเราไม่เคยเจ้าชู้มีหญิงอื่นเลยนอกจากเค้า เค้าโกหกเรา เราเลยเสียใจมากตอนนั้น เราทั้งโทษตัวเองว่าโง่ งี่เง่า ปากไม่ดี เรายอมรับว่าเราผิดจริงเรื่องที่เอาเรื่องของเรากับเขาไปบอกแม่ แม่คนนี้คือคนสนิทที่เราเคารพรักมากๆ พูดอะไรเราก็เชื่อ เพราะเราปฏิญาณกับตัวเองว่าเราจะรักครอบครัวมากกว่าแฟน แล้วแม่เราก็ว่าแฟนเก่าแรงมาก ซึ่งเราขอร้องห้ามไว้ตลอดว่ามันไม่เกี่ยวอะไรกับพ่อแม่ของแฟนเก่าเรา ทำไมต้องไปว่าเขา แล้วเราก้ทะเลาะกับแม่เรา เราเครียดมาก เราอุส่าบอกแม่เพื่อให้แม่รับรู้ถึงความเจ็บปวดของเรา เพื่อให้เขาช่วยทำให้ผู้หญิงคนนี้ออกไปจากชีวิตเรา คือตอนนั้นมันความรู้สึกแย่อยู่แล้ว แล้วยังมาทะเลาะกับแม่เราอีก แบบว่าสุดๆไปเลยอ่ะ เรายอมรับนะว่าเราเลวที่เอาเรื่องความสัมพันธ์ของเรากับแฟนเก่าไปบอกแม่ ซึ่งมันไม่ควรเลย แต่แฟนเรามีเจ้าของคนที่เค้าผูกพันกันมานาน เราเสียใจจนตั้งสติไม่อยู่ เราเลยทำพลาดไป เรารักแฟนเรามากมาตลอด ตลอดชีวิตของเรา เรามอบความจริงใจให้กับเค้าเพียงคนเดียว แต่เค้าคงไม่ให้อภัยเราแล้ว เราผิดจริงๆ แต่ก็อยากให้เขาเข้าใจว่าเราเองก็เจ็บไม่น้อยกว่าเค้าเหมือนกัน กว่าเราจะทำใจได้เราก็เกือบตายเหมือนกัน ร่างกายเราทุกวันนี้ก็แย่ เพราะเรากินยาเกินขนาดแล้วยามันไปส่งผลทำให้คลายกล้ามเนื้อ เราไม่ค่อยมีแรงยกขอหรือหยิบจับอะไรได้เลย แต่เราก็โทษที่ตัวเราเอง ที่เราปากดีและผลสุดท้ายก้มาเป้นแบบนี้ มันคงเป้นเวรกรรมที่เคยทำให้แฟนเก่าเคยคิดฆ่าตัวตายเพราะเรา เรา2คนต่างเข้าใจผิดมาตลอด ว่าต่างคนต่างไม่รักกัน ถ้ามีโอกาสได้คุยกัน เราก้อยากบอกเขาว่าเราขอโทษกับสิ่งที่ผ่านมา ตอนนี้เรากำลังเรียนปี 3 เราจะตั้งใจเรียนให้จบ เราจะรับราชการเพื่อให้สมกับศักดิ์ศรีของเค้า ถึงแม้ว่าเค้าอาจจะลืมเราไปแล้ว แต่เราจะยืนยันคำเดิมว่าเค้าจะเป้นผุ้หญิงคนสุดท้ายของเรา...