พอดีเราทะเลาะกับเพื่อนค่ะ ไม่เชิงว่าทะเลาะค่ะเรารู้สึกเหมือนว่าเราไม่สำคัน เราอยู่ในกลุ่มเราเหมือนคนไร้ตัวตนมากๆเลย เวลาเพื่อนไปไหนไม่เคยที่จะเรียกเรา พอส่งงานก็เอาไปแต่ของพวกที่อยู่ในกลุ่มยกเว้นเรา พอเรายื่นงานให้ก็ไม่รับ พอเรามีเรื่องให้ช่วยต่างคนต่างเมินเรา แต่พอคนในกลุ่มมีปันหาก็ต่างคนต่างช่วยกัน มันหลายครั้งมากๆจนถึงวันนี้เราตัดสินใจเดินออกมาจากกลุ่มเราเดินคนเดียวมา2วันเเล้วค่ะเราไม่ค่อยสนิทกับเพื่อนในห้องเท่าไหร่เราเลยต้งไปไหนมาไหนคนเดียวเวลากินข้าวพักเที่ยงเราไม่กล้านั่งคนเดียวที่โรงอาหารเลยซื้อลูกชิ้นมากินคนเดียวบนห้องสรุปคือ.. ห้องปิดค่ะ!.. เรานั่งอยู่บนอาคารคนเดียว(1ตึกมี4ชั้น) ห้องเราอยู่ชั้นสุดท้ายเรานั่งกินอยุ่ที่หน้าระเบียงคนเดียว555บางทีก็ขำตัวเองนะค่ะ( ที่ทำตัวบ้าขนาดนี้เกิดมายังไม่เคยทำเลย) โรงเรียนเรามีนักเรียน1,000กว่าคน มันน่ากลัวนะค่ะเวลาตึกที่ไม่มีนักเรียนอยู่สักคนนั่งอยู่ระเบียงไม่นานเเม่เราโทรมา
แม่:ฮัลโหลลูก
เรา:จ้า
แม่:กินข้าวยัง
เรา:กินเเล้วจ้า(ลูกชิ้นนะ)
แม่:อ่อ
เรา:แม่...? หนูอยากย้ายร.ร
แม่:หนูอ่ะชอบทำให้แม่ปวดหัวจะอะไรนักหนาอยุ่อีกไม่มีเดือนก็จะจบล่ะทนอยุ่ไปก่อนไม่ได้หรอ.!
เรา:แม่หนูไม่มีเพื่อนเลยนะแม่T_T(น้ำตาซึม)
แม่:กดวาง
เรานั่งอยุ่บนอาคารคนเดียวจากนั้นประมานเที่ยงครึ่งอาจารมาเปิดห้องเราจึงเข้าห้องไปนั่งเล่นประมานบ่ายเราก็เดินคนเดียวไปเรียนคาบชุมนุม3คาบสุดท้าย จบ...
#ใครเป็นกรณีคล้ายๆแบบเราเม้นได้นะทักมาได้เผื่อเป็นเพื่อนกัน
ID:cartoonkwanpirom