เธอตื่นขึ้นมาและพบว่าตัวเองความจำเสื่อม
วิญญาณเด็กน้อยตามหลอกหลอนเธอทุกค่ำคืน
ไม่มีใครจะฝืนโชคชะตาชีวิตที่ฟ้าลิขิตได้...
บาปกรรมเลว ที่ตนเองก่อ รอวันสนองกลับ!!

" หนูมาลีมีลูกแมวเหมียว ลูกแมวเมียว ลูกแมวเหมียว "

ยามค่ำคืนที่เงียบสงัดกลางซอยเปลี่ยวที่ไร้ซึ่งผู้คน มีเพียงแสงไฟอันน้อยนิดจากเสาไฟในซอยแห่งนี้

กลับมีเสียงร้องเพลงสำหรับเด็กดังขึ้น จากน้ำเสียงซึ่งบ่งบอกอายุของคนร้องได้ว่าน่าจะเป็นเด็กเล็ก

อายุประมาณ 4-5 ขวบ ซึ่งไม่รู้ว่ามาจากบ้านหลังไหน และเหตุใดครอบครัวจึงปล่อยให้เด็กน้อยออกมาวิ่งเล่นยามกลางค่ำกลางคืนดึกๆป่านนี้

หญิงสาวได้แต่คิดในใจพลันสายตาที่มองกระจกข้างซ้ายในขณะขับรถก็เหลือบไปเห็นสวนกุหลาบที่ดูสวยงาม

แม้ในยามมืดมิด ราวกลับว่ามีคนคอยดูแลถนุถนอมพวกมันเป็นอย่างดี

กลับกันกับตัวบ้านที่ให้ความรู้สึกเหมือนบ้านร้างไม่มีใครอยู่มานานหลายปี

ดูสงบเงียบ  เยือกเย็นยังไงพิกล ตอนนี้นาฬิกาดิจิตอลที่โชว์ในหน้าจอมิเตอร์รถยนต์บอกว่าเป็นเวลา เที่ยงคืนครึ่ง

หญิงสาวจึงตัดสินใจรีบขับรถออกจากซอย ซอยนี้เป็นทางลัดที่จะทะลุไปถนนแถวบ้านเธอ

แต่ปกติเธอมักจะเลือกขับอ้อมไปถนนเลนหลักมากกว่า เพราะเธอรู้สึกไม่พิสมัยกับซอยนี้เท่าไหร่นัก

แต่วันนี้ที่เธอเลือกขับเข้ามาในซอยนี้แทนที่จะขับในถนนใหญ่เหมือนทุกวัน

เป็นเพราะเธอพึ่งกลับมาจากปาร์ตี้ฉลองวันเกิดของเพื่อน

เธอดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ไปพอสมควร การที่เลือกขับเข้ามาในซอยนี้จึงเป็นสิ่งที่ควรจะทำมากกว่า

การต้องไปยืนเป่าวัดค่าแอลกอฮอล์ที่ด่านตรวจ จัดตั้งโดย สน.เจ้าประจำในถนนใหญ่ และอาจเสี่ยงโดนกักตัว

หรือจ่ายค่าปรับข้อหาเมาแล้วขับด้วย

" นิ้วโป้งอยู่ไหน นิ้วโป้งอยู่ไหน อยู่นี่จ๊ะ อยู่นี่จ๊ะ สุขสบายดีหรือไร สุขสบายดีหรือไร ไปก่อนนะ สวัสดี "

เสียงเล็กๆของเด็กน้อยคนเดิมร้องเพลงขึ้นอีกครั้ง แต่คราวนี้เสียงกับดังใกล้มาก...ใกล้เพียงแค่เอื้อมมือ

หญิงสาวหันไปมองกระจกด้านซ้าย แล้วเห็นเด็กน้อยหน้าตาน่ารักใส่ชุดนอนลายหมีสีชมพู

ยืนถือตุ๊กตาคิตตี้จ้องหน้าอยู่ จึงใช้มือกดปุ่มลดกระจกลงแล้วถามเด็กน้อยว่า

" หนูจะให้พี่ช่วยอะไรหรือเปล่าจ้ะ บ้านหนูหลังไหน แล้วคุณพ่อคุณแม่หนูอยู่ไหนคะ "

เด็กน้อยอมยิ้มแต่ไม่ยอมตอบคำถามของหญิงสาว กลับยื่นกุหลาบสีแดงสดที่ถืออยู่ในมืออีกข้างให้หญิงสาว

หญิงสาวรับดอกกุหลาบมาจากเด็กน้อยด้วยความมึนงง

" ให้พี่หรอจ้ะ...ขอบใจมากนะจ้ะ " หญิงสาวละสายตาจากดอกกุหลาบที่ถืออยู๋ในมือ ก่อนจะหันไปขอบใจเด็กน้อย

และกำลังจะพูดให้เด็กน้อยกลับเข้าบ้านไป แต่ไม่ทันได้เอ่ยประโยค ประสาทสัมผัสที่มือกลับร็สึกเจ็บปวดรุนแรง

จากที่หนามกุหลาบที่อยู่ดีๆก็ยื่นยาวออกมากแทงมือเธอจนทะลุทั้งมือหลายสิบรู เลือดทะลักอาบทั่วมือของเธอและไหลหยดลงไปที่ต้นขาอ่อนจนถึงพื้น หญิงสาวหันกลับไปมองหน้าเด็กที่ยื่นกุหลาบมาให้ตน

เด็กน้อยยิ้มกว้างขึ้นเรื่อยๆจนปากฉีกถึงหู พร้อมกับเลือดที่ไหลตามปากที่ฉีกออก ฟันที่แหลมคม

และจากตาที่กลมโตสดใส บัดนี้กลับกลายเป็นตาสีดำลึกกลวงโบ๋ และยื่นมือเข้าไปหาหญิงสาวในรถ

" จำหนูได้มั้ย จำหนูไม่ได้หรอคะ คุณแม่...หนูนั่งนับรอวันเวลา หนูเฝ้าฝันถึงวันที่คุณแม่จะกลับมา มาหาหนู มาอยู่กับหนู ชั่วนิจนิรันดร์  "

หญิงสาวตกใจรีบถลาไปปัดมือเด็กน้อยออกจากหน้าต่างรถ แล้วรีบกดปุ่มปิดกระจก

ถีบคันเร่งรถรีบขับกลับบ้านโดยลืมเลือดและความเจ็บปวดไปชั่วขณะทันที

' คิคิ... '

เด็กน้อยยืนมองรถของหญิงสาวที่ขับออกไปจากซอย ก่อนจะเดินกลับเข้าบ้านตัวเองไป




เรื่องราวจะดำเนินต่อไปอย่างไร....โปรดติดตามชมตอนต่อไป !!!