เรื่องมีอยู่ว่า
น้องชายเป็นทีมติดตั้งอินเทอร์เน็ตให้กับบริษัทชื่อดังแห่งหนึ่ง (คงไม่ต้องเดามากเพราะมีไม่กี่เจ้าในประเทศไทย)
ลักษณะคือ
จะมีคนรับเหมางานติดตั้งฯจากบริษัทแล้วมาจ่ายงานให้กับทีมติดตั้งซึ่งไม่ได้เป็นรูปแบบบริษัทใด ๆ อาศัยความเชื่อใจต่อกันว่ามีงานให้
และก็มีการจ่ายงานให้ทีมไปติดตั้ง อย่างเช่น น้องชายผมได้ดูแลในเขต นครปฐม วันนี้มี 3 จุดที่ต้องติดตั้ง
ทำแบบนี้อยู่เป็นเดือน สองเดือน สามเดือน
ก่อนที่จะทำงานนี้
ต้องใช้รถยนต์ในการขนสัมภาระ เดินทางติดตั้ง ---------- ดาวน์รถ ซื้อรถ
*เงินดาวน์ "ยืม"
**เงินผ่อน ยังไม่ต้องพูดถึง
อุปกรณ์ในการทำงาน ต้องออกเองทั้งหมด
อาทิ สายเคเบิ้ล เครื่องมือต่าง ๆ นา ๆ
*ซื้อมาเตรียมไว้เพื่อทำงานและพร้อมที่จะให้บริการ
*เงินซื้อของ "ยืม"
ทั้งหมดที่ทำก็เพราะเพื่อลูก-เมีย
น้องเต้าหู้ อายุ 9 เดือน
วัยกำลังกินกำลังเล่น
ภรรยาไม่ได้ทำงานต้องเลี้ยงลูกอยู่บ้าน

คำนวนว่า ถ้า 1 วันทำได้ 3-4 เจ้า คร่าว ๆ สัก 4 เจ้า/วัน รายได้จะได้ 4 คูณ 700 ละกัน วันละ 1,800 บาท (ยังไม่หักค่าใช้จ่าย)
คิดแค่เดือนละสัก 25 วัน เท่ากับ 45,000
ค่าใช้จ่าย
-ค่าผ่อนเงินยืม
-ค่าผ่อนรถ
-ค่าน้ำมัน
-ค่ากินส่วนตัวและครอบครัว
-ค่าลูกน้อง
-ค่าจิปาถะของเด็ก นม,ผ้าอ้อมสำเร็จรูป บลา บลา บลา
ฯ
แต่แล้ว............เงินยังไม่ออก
จำได้ใช่ไหมครับว่าทำมาประมาณ 3 เดือน ค่าใช้จ่ายนั้นต้องออกก่อนเพื่อรอเบิกเงิน เงื่อนไขการเบิกเงินคือ 45 วันต้องได้รับค่าจ้างจากบริษัท
ตอนนี้หยุดงานได้ย่างเดือนที่ 2
รายได้เดือนแรกที่ควรจะได้ "ยังไม่ออก"
รายได้เดือนที่สองที่ควรจะได้ "ยังไม่ออก"
รายได้เดือนที่สามที่ควรจะได้ "ยังไม่ออก"
----แต่---- ค่าใช้จ่ายเกิดขึ้นทุกวัน และทุกเดือน
น้องชายไลน์มาของเงินค่านมค่าผ้าอ้อมบ่อย
ผมมีผมก็ให้ ผมไม่มีหรือมีไม่พอ ก็ไม่รู้จะเอาที่ไหนมาให้เหมือนกัน
จะให้ยืมเพื่อนก็ไม่เหมาะเพราะไม่คิดจะหยิบยืมใครแน่นอนในชีวิตนี้
ห่วงก็แต่หลานน้องเต้าหู้
ห่วงก็แต่น้องชายที่ต้องเครียดแน่ ๆ
เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน
น้องชายอยู่มหาชัย
ตัวผมอยู่เชียงใหม่

มันจี๊ดขึ้นมาในหัวใจทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องนี้

ที่เล่ามาทั้งหมดอาจจะเรียบเรียงไม่สวยงามมากเท่าที่ควรจะเป็น แต่ก็ไม่มีที่จะระบายมีแต่พันทิปเนี่ยแหละครับที่มีเพื่อน ๆ คอยให้กำลังใจเสมอ
ขอบพระคุณทุกท่านนะครับที่เข้ามาอ่านและให้กำลังใจ